3815731 Marcus bleef lang die ochtend.
De heuvels baadden al in de zonnegloed, toen de centurio en z’n jonge dienaar de villa verlieten en door de poort van de boomgaard wegglipten. Op het strand sorteerden de vissers hun vangst. De boeren en de kooplieden verkochten hun waar op het marktplein. Het was zinloos te verwachten dat de inwoners van Migdal/Magdala níet zouden opmerken dat er een Romeins officier met zijn bediende de weg naar ‘t landgoed van Miryam àfreed. Miryam sloot de gordijnen, kroop in bed en maakte zichzelf wijs dat ‘t níets úitmaakte! Háár reputatie was tòch al aan stukken gesneden, herkauwd & verteerd door de dorpsroddel.
Wat maakte het dan nog uit òf Marcus gezíen wèrd? DÀT bevèstigde alleen maar wat iedereen al wìst...
Miryams oude voedster, TAVITA, schuifelde mopperend de slaapkamer binnen. Met haar gezicht naar de muur gekeerd, deed Miryam nèt àlsòf ze slíep. Met één klap zette Tavita een dienblad vol warm brood, honing, vijgen, gekookte eieren & een kàn melk op een lange tafel. Ze trok de gordijnen open, zodat de hele kamer plotsklaps gehuld werd in een ongewenst fèlle gloed. ‘Ik heb hoofdpijn,’ zei Miryam met een zucht. “ZE HEEFT HOOFDPIJN!” zei de oude vrouw spottend. ‘Het licht doet pijn aan mijn ogen.’ “JA. NATUURLIJK. ÈN AAN JOUW REPUTATIE!” Miryam draaide zich om & kwam overeind met ‘n blik die was bedoeld om de oude tandenloze vrouw het zwijgen òp te leggen. “LAAT DAT BLAD MAAR STAAN. IK RED ME VERDER WEL!” beval ze koeltjes. Met ‘n blik van minachting op haar verweerde gezicht maakte de oude vrouw absoluut geen aanstalten haar te gehoorzamen. Ze schonk melk in en reikte haar in ijzig stilzwijgen de beker aan. De oude vrouw liet zich niet zomaar wegjagen. Met ‘n diepe zucht ging Miryam zitten & nam de beker berustend aan. ‘Vooruit dan maar. Laat maar horen wat je op je hart hebt!’ TAVITA genoot van haar overwinning. ‘Dat jongetje, Taddi, heeft vanmorgen de melk in de keuken bezorgd. Je weet wel...’ ’Dat jochie met die kromme rug?’ ’Hij leverde melk af, samen met het nieuws... Nee, eigenlijk geen nieuws. MÈT een vraag! Hij wilde de melk niet afgeven, tenzij ik hem antwoord zou geven?!’ ‘Èn?’ ‘Hij wilde weten wie die Romeinen waren die uit de boomgaard kwamen. Wíe die centurio was op z’n zwarte paard & de roodharige jongen die voor hem uit rende!’ ‘Wat heb je hem verteld?’ ‘Dat ze in alle vroegte gekomen waren om de boomgaard te inspecteren. Dat ze de volgende oogst van onze vijgen & granaatappels gekocht hebben voor de soldáten in het paleis van Herodes Antipas in Tiberias.’
Wat maakte het dan nog uit òf Marcus gezíen wèrd? DÀT bevèstigde alleen maar wat iedereen al wìst...
Miryams oude voedster, TAVITA, schuifelde mopperend de slaapkamer binnen. Met haar gezicht naar de muur gekeerd, deed Miryam nèt àlsòf ze slíep. Met één klap zette Tavita een dienblad vol warm brood, honing, vijgen, gekookte eieren & een kàn melk op een lange tafel. Ze trok de gordijnen open, zodat de hele kamer plotsklaps gehuld werd in een ongewenst fèlle gloed. ‘Ik heb hoofdpijn,’ zei Miryam met een zucht. “ZE HEEFT HOOFDPIJN!” zei de oude vrouw spottend. ‘Het licht doet pijn aan mijn ogen.’ “JA. NATUURLIJK. ÈN AAN JOUW REPUTATIE!” Miryam draaide zich om & kwam overeind met ‘n blik die was bedoeld om de oude tandenloze vrouw het zwijgen òp te leggen. “LAAT DAT BLAD MAAR STAAN. IK RED ME VERDER WEL!” beval ze koeltjes. Met ‘n blik van minachting op haar verweerde gezicht maakte de oude vrouw absoluut geen aanstalten haar te gehoorzamen. Ze schonk melk in en reikte haar in ijzig stilzwijgen de beker aan. De oude vrouw liet zich niet zomaar wegjagen. Met ‘n diepe zucht ging Miryam zitten & nam de beker berustend aan. ‘Vooruit dan maar. Laat maar horen wat je op je hart hebt!’ TAVITA genoot van haar overwinning. ‘Dat jongetje, Taddi, heeft vanmorgen de melk in de keuken bezorgd. Je weet wel...’ ’Dat jochie met die kromme rug?’ ’Hij leverde melk af, samen met het nieuws... Nee, eigenlijk geen nieuws. MÈT een vraag! Hij wilde de melk niet afgeven, tenzij ik hem antwoord zou geven?!’ ‘Èn?’ ‘Hij wilde weten wie die Romeinen waren die uit de boomgaard kwamen. Wíe die centurio was op z’n zwarte paard & de roodharige jongen die voor hem uit rende!’ ‘Wat heb je hem verteld?’ ‘Dat ze in alle vroegte gekomen waren om de boomgaard te inspecteren. Dat ze de volgende oogst van onze vijgen & granaatappels gekocht hebben voor de soldáten in het paleis van Herodes Antipas in Tiberias.’
22 mrt 2020 - bewerkt op 23 mrt 2020
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 01 dec 2023 45840124Tempels, drempels, synagoges, charismatici
- O 30 nov 2023 45838De auteur v/d Tempelrol was niet de enige die
- O 27 nov 2023 45828123 ‘t Was niet te vermijden dat ook details
- O 27 nov 2023 45827122 ‘n Ànder geschilpunt was de vraag of DÉ
- O 27 nov 2023 45826121 Zó’n halve eeuw geleden kwam de jonge Mor
- O 27 nov 2023 45825 Ànderen waren bereid de wapens op te nemen
- O 26 nov 2023 45824 Offers mochten alleen gebracht worden aan dè
- O 26 nov 2023 45823 120 DÀT de VÁDER van één van de twee Pan~
- O 26 nov 2023 45822 Zo kon ‘t gebeuren dat Julia Severa, een ozo
- O 25 nov 2023 45821 Kortom, i/d praktijk namen de Joden dus zo-
- O 25 nov 2023 45820 Rassen, geesten, spoken, duivels & heiligen?
- O 23 nov 2023 45819 Was HÈT Woord als Middelaar tussen God en de
- O 23 nov 2023 45818118’t Wóórd was dááròm, zoals de Joodse wijs-
- O 23 nov 2023 45817117Alle Joden erkenden namelijk verschillende
- O 23 nov 2023 45816116 Beschouwden andere Joden Theodotos & Pto-