38161't Zweet Parelde Op Marcus' Voorhoofd Terwijl

HIJ IN ZUIDELIJKE RICHTING LANGS HET HARPMEER VAN TIBERIAS IN GALILEA REED! Hoewel het pàs voorjaar was, was de hitte ook nú al ònáángenaam? Hèm wàchtte de taak om óók tijdens deze komende verzengende zomerse hitte in 't stof van Judea/Yehoedah die ondankbare & arrogante Joden ònder de DÚIM te hóuden! Maar ook al wist hij uit ervaring wàt híj kòn verwàchten, de centurio zag van ochtend de nabije toekomst opgewekt tegemoet! Hij wìst echter wèl dat híj héél discreet te werk moest gaan. Marcus verwisselde onmiddellijk zijn opgewekte gezicht voor een strenge blik, die béter pàste bij 'n Romeins officier?! Hij keek omlaag om te zien of zijn jonge dienaar iets verkeerds opgemerkt had.....
Cartamandus rende ontspannen naast hem, keurig in het tempo van het trotse paard, zijn blik gericht op het rotsachtige, oneffen pad. Hoewel de dertienjarige jonge aan de schaduwzijde van de hengst rende, was toch goed te zien dat zijn licht kastanjebruine haren veranderd waren in doffe, donkere lokken.........
De rug van zijn grijze tunica vertoonde vanaf de schouders tot aan zijn smalle taille 'n grote, driehoekige zweetvlek. Marc liet zijn paard tot stilstand : komen & draaide zich òm in het zadel. Hij keek om zich heen maar er was geen mens te zien. Ze waren nog zo'n kleine drie mijl van Tiberias verwijderd......... Marcus stak zijn rechterarm uit naar de jongen & zei: "KOM HIER!" CARTA gehoorzaamde zondermeer,
& met 'n klein rukje van z'n meester sprong de slaaf op z'n plek achter z'n meester. Dit was niet de aller-eerste keer dat Marc zijn dienaar zo vriendelijk behandelde, ook al bleef 't toch wel meer uitzondering dan regel! Marcus kon heel menselijk zijn, als hij in een goede bui was, maar als hij slecht gehumeurd was, kon je maar beter uit zijn buurt blijven! Hij gaf z'n paard de sporen, maar liet het dier niet àl te hard voortdraven. Ze zouden gauw genoeg in Tiberias zijn, alwaar hèm zijn officiële plichten & officiële pro-blemen wachtten. Zijn gedachten sprongen terug naar Miryam. Bij de herinnering aan de nacht die net achter hem lag, kroop de glimlach, die hij zo-even had verbannen, weer langzaam over zijn gezicht.