38171Erstondenal'nstuk of 25 tenten i/d boomgaard~

ALS ONDERDAK voor de vele gasten en hun bedienden. Overal stonden ezels vastgebonden aan de bomen. Hordes kinderen renden gillend in 't rond en speelden 'r tikkertje met "verlos" tussen de dikke boomstammen?! "'t Is druk in je boomgaard,' merkte TAVITA op. 'De familie van je man heeft blijkbaar niet verwacht dat jíj zou komen opdagen!?' "'T IS MIJN BOOMGAARD. ALS ZE ONS GEZELSCHAP NIET OP PRIJS STELLEN, DAN KUNNEN ZE VERTEKKEN," antwoordde Miryam. WAT MAAKTE 'T UIT DAT IEMAND HAAR NIET MOCHT? ZE WAS EEN ZAKENVROUW. DE MENSCHEN VAN KANA WAREN ARBEIDERS. ZIJ BEZAT 'T VERSTAND EN HET GELD, TERWIJL DEZE MENSEN ALLANG TEVREDEN MOESTEN ZIJN MET GODSVRUCHT EN ARMOE!? Kana was het Galilese centrum voor de teelt van vlas, vijgen & walnoten. Miryam bezat een vijgenboomgaard en nog 'n stel walnotenbomen,
die ze verpachtte aan 'n stel arme familieleden van haar overleden man. Ten westen van het dorpje lag 't stuk grond dat door Barak bewerkt werd & daarachter lag vijf hectare rotsachtig, braakliggend terrein.
Het wàs herhaaldelijk als waardeloos getaxeerd, maar Miryam had grootse plannen voor de ontginning van het gebied! Die plannen had ze meegenomen naar Kana om er met Barak over te praten? Hoewel de opbrengst van vijgenboom niet zo winstgevend was als de olie en de wijn van olijven en druiven, brachten ze wel tien maanden van het jaar vruchten voort. De walnoten waren beroemd vanwege hun omvang en stevigheid! Samen vormden de walnoten en de vijgen 'n overheerlijke toespijs voor de wel-gestelde huishoudens van Rome?! Sinds het beheer van het bedrijf van haar man in haar handen was overgegaan, had Miryam de pacht van haar boomgaarden in Kana opgevoerd tot 'n aandeel van 40% v/d opbrengst. De oogst was altijd mager, maar ze gebruikte haar Romeinse connecties om haar eigen producten ver onder de marktwaarde te verkopen. Daardoor was ze in staat onder de prijs van de vele andere leveranciers van vijgen en walnoten in Kana te duiken, zodat deze met hun producten bleven zitten, omdat niemand ze wilde kopen. Zodra de boeren dan wanhopig werden, verscheen Miryam op 't toneel: zij bood hen aan om de overtollige oogst aan de Romeinen te verkopen, maar wel weer tegen 'n behoorlijk gereduceerd tarief! Háár BELÓNING? 'n Fikse vergoeding van 15%. Maar de boeren hadden eigenlijk geen andere keus dàn op háár aanbod ìn te gaan!


25 mrt 2020 - bewerkt op 26 mrt 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende