38186 Met’nZwierigGebaar Dompelde DeOudsteBediende

DE BEKER IN HAAR KRUIK.
ZE KNIPOOGDE NAAR HAAR METGEZELLEN &
LIEP NAAR BARAK TOE. HIJ KNIKTE BELEEFD OM HAAR TE BEDANKEN VOOR DE WIJN
& ZOALS HET HOORDE, SPRAK HIJ VERVOLGENS OOK DE ZEGEN UIT. “Geprezen ben Jij,
Adonai, koning van het heelal, die ons de vrucht van de wijnstok geeft en wijn om te drinken...”
Hij bracht de beker naar zijn lippen, proefde van de vloeistof en sloot zijn ogen
om de smaak ten volle tot zich te laten doordringen. Toen riep hij opgetogen naar de bruidegom: “ONGELOOFLIJK! Iedereen serveert eerst de beste wijn & dan pas, als de gasten al heel wat
gedronken hebben, de goedkope wijn? Maar jij hebt het beste voor dìt ogenblik bewaard?!
HEEL GOED!”
Met een brede, niet begrijpende grijns bedankte de bruidegom hem.
Barak gebaarde met zijn hand naar de groep stomverbaasde bedienden.
“WAAR WÀCHTEN JULLIE NU NOG OP? SCHENK DE WIJN ÌN!”
De vrouwen doopten ongelovig hun vingers in de kruiken en proefden zèlf nu óók zó
van het wònder. WÍJN UIT DE PÙT VAN KANA? Wíjn van een úitgelezen kwaliteit?
Hóe was DÀT mógelijk? Miryam knipperde ongelovig met haar ogen, toen ze dit alles
zàg gebeuren. Hóe hàd Yehosjoea dìt nu weer gedáán? De bedienden mompelden onder elkaar
over dit wonder! De móeder van Yesjoea straalde alleenmaar. Toen Barak ‘t glas híef
voor de volgende zegenwens, staarde Miryam hem smachtend aan! Ze wìst nú
dat er tussen hen geen woord gewisseld zou kunnen worden, geen ogenblik van hèrkènning,
èn dat het Vúúr van zíjn Verlàngen niet opnieuw kòn worden aangewakkerd? Erger nog,
ze had een enorm risico genomen dóór òp dìt Féést te verschijnen!
Terwijl zij haar ogen afwendde & zich omdraaide om te gáán, zag ze dat iemand
aan de andere kant van de mensenmassa haar aanstaarde... El’Azar! Híj had haar herkend!
MÈT ‘n woedende blik nu in zijn ogen baande hij zich een weg tussen al de gasten dóór!
trok haar hoofd tussen haar schouders, ontsnapte aan ‘t Vrolijk Feestgedruis en vluchtte zó
wèg van ‘t Nachtelijk Kana! Pas toen ze bij hun Kampement in de Boomgaard terug was aan-
gekomen, dùrfde ze te blijven stilstaan! El’azar had haar niet gevolgd, nog niet? Maar dàt
wàs slechts ‘n kwestie van tijd! Tijdens haar afwezigheid hadden de stalknecht & Tavita
de tent al afgebroken & alles op een ezel geladen, zodat ze onmiddellijk vertrekken konden, bergafwaarts naar Magdala.
Buiten adem en rillend van angst arriveerde Miryam in de boomgaard.
Ze wilde wèg van deze plaats èn verlangde hevig naar de veiligheid van haar Éigen Bèd.
“EL’AZAR HEEFT ME GEZIEN. WE MÓETEN MAAR HÚIS!”
Met de handen op haar heupen verklaarde Tavita: ‘DÀT
KRIJG JE NOU VAN DIE EIGENZINNIGHEID VAN JOU!
TWAALF MÍJL DÓÓR HET DÒNKER!
TEGEN HET AANBREKEN
VAN DE DAG
ZIJN WE
THUIS.’