38402166 Het was al donker, toen Miryam hoorde dat

TAVITA MET MARCUS IN GESPREK WAS. ZE KON NIET VERSTAAN WAT ZE ZEIDEN, MAAR AAN DE TOON KON ZE HOREN WAAR ´T OVER GING. DE BRIEF VAN EL´AZAR KWAM TER SPRAKE & VERVOLGENS VERTELDE TAVITA ALLES. ´...en hij heet Barak bar Chalfi.´ Aanvankelijk reageerde Marc ongelovig, en vervolgens woedend! Was hij kwaad op Miryam? De stemmen in haar hoofd zeiden van wèl. Ze zeiden ook dat híj háár zou háten als hij haar zàg. Dat hij de as van rouw in haar ongekamde haren zou zien, en haar jurk die ze van boven haar hàrt had gescheurd. Dat hij vervolgens de spot met haar zou drijven! Híj als Romein, had geen idee van het Joodse gebruik om SJIWA te zitten tijdens de voorgeschreven periode van rouw. Toen ze de brief van El´azar had ontvangen, had ze al de spiegel afgedekt, de gordijnen gesloten, haar schoenen uitgetrokken & alle voedsel, behalve droog wat brood en water, geweigerd. Ze had geen lamp aangestoken & ook niet op ´n bèd geslapen. Ze had zó nu alles dus precies gedaan volgens de regels, behalve ´t opzeggen v/d KADDIESJ voor de dóden! Ònmógelijk!!!
Telkens als ze haar mond opende, werd ze overstemd door zeven stemmen. Ze sloeg haar handen over haar oren om ze niet meer te horen, maar tenslotte besefte ze dat hun beschuldigingen uit haar binnenste kwamen! Zèlfs Marcus zou háár nú háten, zeiden ze. Zelfs rouw en gebed konden dìt doodsvonnis van Miryam niet meer keren. Haar eigen broer El´azar, & haar eigen zuster, Marta, hadden Miryam dood ver-klaard?! El´azar had geschreven dat ze zich nooit meer hun verwante mochten noemen. Zíj was immers een schandvlek, een smèt op de familienaam, òmdat ze geprobeerd had Barak bar Chalfi te verleiden tot overspel!? En vanaf de dàg dat die brief was gearriveerd, zouden Barak, zijn gezìn, Èl´azar, Marta & alle rechtvaardigen van Israel Miryams naam op Yom Kippoer voegen bij de lijst van de doden! Zó´n vònnis is onherroepelijk. Dus was Miryam de enige die kon rouwen òm ´t verlíes van zichzelf?! Marcus klopte heel zàchtjes op de deur van haar kamer. Hij riep haar naam. Ze gaf geen antwoord. Hij klopte nòg een keer, nog veel dringender. ´Miryam!´ riep hij. Wóedend? Ja! Híj wàs wóedend op háár. Àl de stemmen in haar hoofd vertelden haar dàt híj háár zou sláán, òmdàt zij gedachten van ontrouw gekoesterd had & met deze Baràk naar bèd hàd wìllen gaan! Hij zou haar sláán & d´r vertellen dat zèlfs ´n Romein níet met zó´n slèt wìlde òmgaan! Dat ze de schíjn niet lànger hóóg moest houden & zich voortaan moest laten betalen voor haar diensten. Dàt zóu in èlk gevàl éérlijker zijn?! Nú bònsde hij op de deur, slóeg met z´n vúist tégen het hout èn schrééuwde haar náám! Misschien zou hij haar zelfs wel willen vermoorden: dàt zou ´n dáád van barmhartigheid zijn? Dàn hoefde ze het tenminste niet zèlf meer te doen~~~~~~~~