38507196 Ondanks de opdracht die hij moest gaan~~~

uitvoeren, vond Marc geen rust vanbinnen. Hij piekerde maar en inwendig kookte hij van woede. Hij sloeg Carta, toen er een zadelrol losraakte, hoewel hij de bundel zèlf had vastgemaakt. Met Marcus te paard & Carta op ´n ezel maakten ze twee dagen behoorlijke vorderingen. Maar toch troffen ze de groep soldaten van Herodes niet aan in Selim, nòch in Amathus, verder naar ´t zuiden. Ze haalden het gezelschap pas in op de ochtend van de derde dag, bij de Yardeenrivier tussen Yericho & de Pereaanse stad JULIAS. Behalve hun helmen en speren was er verder maar heel weinig verschil tussen de vier soldaten van de viervorst en de meest meedogenloze moordenaars in de bazaars van Damascus. Dat was niet zó heel vreemd eigenlijk, omdat Herodes Antipas zijn rekruten voor het grootste deel wierf tussen de brute woestelingen in de sjoeks van Syrië. Deze Herodiaanse huurlingen waren tot werkelijk alles bereid, of ´t nu ging om het uitvoeren van een onsmakelijke opdracht of om het doodsteken van hun eigen bevelhebber in zijn slaap. Dàt verklaarde waaròm zij bij Herodes Antipas in dienst waren & niet in aanmerking kwamen voor de betere beloning & de andere voordelen van het Romeinse hulplegioen......
¨WIE VOERT ´T BEVEL OVER JULLIE?¨ WILDE MARCUS WETEN. ´ÌK,´ GROMDE ´N GEDRONGEN MAN MET ÉÉN OOG. ´MAAR WAT GAAT U DAT AAN? WE ZIJN HÍER OP PEREAANSE GROND!´
¨LET OP JE WOORDEN, VRIEND,¨ WAARSCHUWDE MARCUS, DIE VOELDE DAT ZIJN BLOED AL BEGON TE KOKEN! ¨ÌK BEN HIER IN OPDRACHT VAN GOUVERNEUR PILATUS, ALS ZIJN PERSOONLIJKE VERTEGENWOORDIGER!´ Marcus tikte met z´n officiersstokje tegen de scheenplaten van zijn harnas en ging vervolgens vlak voor de man staan. ´MOET ÌK DÁÁRVÀN ONDER DE INDRUK RAKEN?´ antwoordde de Herodiaanse strijder met ´n sneer. ´ÌK...´ Marcus was ziedend. Hij maakte zich nu niet langer druk om de gevolgen, wàt díe ook zouden zijn. De soldaat zweeg middenin de zin. Z´n gezicht was een stijf masker vol minachting, maar z´n ogen straalden angst uit. De punt van Marcus´ dòlk stak in z´n kìn. ´t Tikken van ´t rottinkje had de aandacht van de man afgeleid, zodat hij niet gemerkt had dat Marc zijn dolk uit de schede had getrokken! ¨INDERDAAD,¨ nam Marc de draad van het gesprek al weer op, terwijl hij de man dwong op z´n tenen te gaan staan door hem telkens in z´n kin te prikken, ´dàt zou heel verstandig zijn! Laten we opnieuw beginnen. Wàt dóen jùllie híer?´ BEHALVE DE STANK VAN DE ONGEWASSEN TUNICA VAN DE MAN ROOK MARCUS NÚ ÓÓK DE SCHERPE GEUR VAN ANGST.