38576224 ’Neem me niet kwalijk, Centurio, ~~~~~~~~
VERONTSCHULDIGDE DE WACHT ZICH,
‘maar u weet dat DÀT níet toegestaan is. Het bevel voor hun executie
is volgens de regels opgesteld èn ondertekend, & Pretoriaan VARA is zelf getuige geweest
van de uitvoering ervan!’ Natuurlijk, dacht Marcus. Èn Híj heeft waarschijnlijk genoten
vàn èlke hamerslag & v/d pijn die zij leden. Marc keek naar Carta. ‘t Gezìcht van zijn bediende
was ‘n strak masker. Hij toonde geen enkele emotie... Vervolgens keek hij weer naar de jongen aan
het kruis. Het hoofd hing voorover op zijn borst, zijn mond wijd open. ‘HIJ IS AL DOOD,’ merkte Marcus op. ‘HAAL HEM VAN HET KRUIS!’ ‘Maar de andere leeft nog,’ protesteerde de wacht. ‘HET BEVEL LUIDT DAT BEIDEN GESTORVEN MOETEN ZIJN, VOORDAT WE ZE VAN HET KRUIS MOGEN HALEN!’ De oudere broer was niet meer in staat om ook nog maar iets te zeggen,
maar in zijn ogen was een stille smeekbede te lezen. ‘BREEK ZIJN BENEN,’ beval Marcus kortaf.
‘n Dáád van barmhartigheid. Het breken van zijn benen betekende dat hij sneller zou sterven,
omdat de veroordeelde zich dan niet langer meer omhoog kon drukken. Marc haalde een leren buidel van zijn riem en wierp zijn beurs met munten aan de voeten van de soldaat. ‘Zorg ervoor dat ze een behoorlijke begrafenis krijgen,’ zei hij. ”HÈ?” Zei de wacht verbaasd en keek naar het geld.
“REBÈLLEN? BEGRAVEN?“ ‘BEGRÁVEN!’ snauwde Marcus. ‘IK WIL NIET
DAT ZE WEGGEGOOID WORDEN IN DE STEENGROEVE! ALS IK HIER WEER LANGSKOM,
DAN ZAL IK NAVRAAG DOEN. DUS JE KUNT ER MAAR BETER VOOR ZORGEN
DÀT JÍJ MÍJN BEVÈL UITVOERT!’
Asih, man, 79 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende