38717DC29Als Sjim’on BÀNG was voor de herders die~
HUN KUDDE BEWAAKTEN
DAN WAREN ZE GEEN VALSTRIKKEN!
Aangezien de winter een einde maakte aan het weideseizoen
waren de herders gehuld in dikke dekens tegen de kou, maar ook tegen het geluid van indringers?! ‘HIERIN,’ fluisterde Sjim’on. Eerst was er helemaal geen ‘híer’ te zien, maar toen zag Yesj onder ‘t
dikke struikgewas een tweede ingang naar de grot. De opening was nauwelijks kniehoog, een zwart
gat dat bijna niet afstak in de duisternis van de nacht... De broers vòlgden ‘t voorbeeld van Sjim’on.
Ze drukten zich bijna plat op de grond om door de opening heen te kruipen. Ze kropen een kleine vijftig meter over ‘n lemen vloer, al was dat wellicht de illusie van de nauwe ruimte, de duisternis en gespànnen zenuwen die hen parten speelde? In werkelijkheid was de kruipruimte maar 6 meter en als snel konden ze gebukt verder lopen. Het was een pijnlijke manier van lopen & Yesj wist dat ‘t gezicht van Ya’akov vertrokken moest zijn van pijn! Toen zagen ze het licht van ‘n lantaarn & hoorden ze 'n níeuw & vreemd geluid - ‘n gezongen gebed. Gebeden i/d grot van ‘n bandiet?? De tunnel werd nog breder & Yesjoe
zag nu aantal Joodse mannen in ‘n kring zitten. Hun hoofden waren bedekt met handgeweven sjaals
& ze bewogen heen en weer. De figuren zagen er spookachtig uit in het vage flakkerende LÌCHT v/d fàkkels. De stenen muren bewogen als wáter in dit licht. Sjim’on ving de nu vragende blik van Yesjoea op.
‘Het is niet de verplichte tijd voor ‘t gebed,’ zei hij,
‘maar er is geen wet die bidden verbiedt, zeker niet als er behoefte is aan G d.
En wij hebben voortdurend behoefte aan Hèm!’ ....
Geen van de jongemannen keek hùn kànt úit toen ze dichterbij kwamen.
Ya’akov porde Yesjoe in z’n zij & wees op ‘n Oude Man i/d Kring.
Yehoedah de Zeloot - hij móest ‘t wel zijn - knikte naar zijn zoon. Zijn Vader was mager. Hij had ‘n havikachtig gezicht & dezelfde felle wenkbrauwen als z’n Zoon: hij zat op ‘n ruw kleed van kamelenhaar
& aan niets kon je zien dat hij ‘n hooggeplaatst Persoon was. Deze puurheid toonde
hóe taai de man wàs. Hij vroeg Sjim’on niets & dááruit
maakte Yesj òp dat de rebellenhoofdman z’n zoon
volledig vertrouwde; uit ‘t feit dat z’n
Zoon vooruitsnelde & a/d voeten
van z’n Vader néérknielde
maakte hij op dat
Judas vereerd
werd...
DAN WAREN ZE GEEN VALSTRIKKEN!
Aangezien de winter een einde maakte aan het weideseizoen
waren de herders gehuld in dikke dekens tegen de kou, maar ook tegen het geluid van indringers?! ‘HIERIN,’ fluisterde Sjim’on. Eerst was er helemaal geen ‘híer’ te zien, maar toen zag Yesj onder ‘t
dikke struikgewas een tweede ingang naar de grot. De opening was nauwelijks kniehoog, een zwart
gat dat bijna niet afstak in de duisternis van de nacht... De broers vòlgden ‘t voorbeeld van Sjim’on.
Ze drukten zich bijna plat op de grond om door de opening heen te kruipen. Ze kropen een kleine vijftig meter over ‘n lemen vloer, al was dat wellicht de illusie van de nauwe ruimte, de duisternis en gespànnen zenuwen die hen parten speelde? In werkelijkheid was de kruipruimte maar 6 meter en als snel konden ze gebukt verder lopen. Het was een pijnlijke manier van lopen & Yesj wist dat ‘t gezicht van Ya’akov vertrokken moest zijn van pijn! Toen zagen ze het licht van ‘n lantaarn & hoorden ze 'n níeuw & vreemd geluid - ‘n gezongen gebed. Gebeden i/d grot van ‘n bandiet?? De tunnel werd nog breder & Yesjoe
zag nu aantal Joodse mannen in ‘n kring zitten. Hun hoofden waren bedekt met handgeweven sjaals
& ze bewogen heen en weer. De figuren zagen er spookachtig uit in het vage flakkerende LÌCHT v/d fàkkels. De stenen muren bewogen als wáter in dit licht. Sjim’on ving de nu vragende blik van Yesjoea op.
‘Het is niet de verplichte tijd voor ‘t gebed,’ zei hij,
‘maar er is geen wet die bidden verbiedt, zeker niet als er behoefte is aan G d.
En wij hebben voortdurend behoefte aan Hèm!’ ....
Geen van de jongemannen keek hùn kànt úit toen ze dichterbij kwamen.
Ya’akov porde Yesjoe in z’n zij & wees op ‘n Oude Man i/d Kring.
Yehoedah de Zeloot - hij móest ‘t wel zijn - knikte naar zijn zoon. Zijn Vader was mager. Hij had ‘n havikachtig gezicht & dezelfde felle wenkbrauwen als z’n Zoon: hij zat op ‘n ruw kleed van kamelenhaar
& aan niets kon je zien dat hij ‘n hooggeplaatst Persoon was. Deze puurheid toonde
hóe taai de man wàs. Hij vroeg Sjim’on niets & dááruit
maakte Yesj òp dat de rebellenhoofdman z’n zoon
volledig vertrouwde; uit ‘t feit dat z’n
Zoon vooruitsnelde & a/d voeten
van z’n Vader néérknielde
maakte hij op dat
Judas vereerd
werd...
11 jun 2020 - bewerkt op 13 jun 2020
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 20 apr 2023 44284261 Er woonden al Joden in Antiochië sinds de
- O 20 apr 2023 44281 260 Er waren volop armen in de stad en op de
- O 20 apr 2023 44280259Hoogstmerkwaardig hoeveel soorten dromen &
- O 19 apr 2023 44279258OudeLiedjes,JoligeMelodietjes,MallePietjes
- O 19 apr 2023 44278 257 Zo’n 400 jaar later, in 386 na Chr./A.D.
- O 19 apr 2023 44277Knijp droog, verdeel, heers & pest maar raak?
- O 19 apr 2023 44276256Ondergronds, uit ‘t licht, was geen moeite
- O 19 apr 2023 44275 255 Nòg frappanter (tenminste, voor wie niet
- O 18 apr 2023 44274 254 In Vigna Randanini zijn echter kochiem
- O 18 apr 2023 44273 253 I/d 2e/3e eeuw, toen twee rivaliserende
- O 17 apr 2023 44268252 Vroege synagogen waren dus zeker geen
- O 17 apr 2023 44267 251 De namen i/d Misjna zíjn die van wijzen
- O 16 apr 2023 44266 Met àndere woorden: de prachtige, overvolle
- O 16 apr 2023 44265 250 De tekens die om een menselijke figuur
- O 16 apr 2023 44264249 Áán ‘t uiteinde v/d synagogevloer die het