38758YC299HetAntwoordOpMiryamsBrief WasSimpel, ~~~
GEKRABBELD MET HETZELFDE HANDSCHRIFT,
DAT MIRYAM NOG ZO GOED KENDE UIT HAAR JEUGD: ze rolde zijn stuk papyrus in een sjaal
en stopte het onder haar hart. Voor ´t eerst in maanden was ze weer blij. Ze behandelde de bedienden vriendelijk en zong zachtjes, terwijl ze de laatste voorjaarsbloemen uit de tuin plukte. Niemand kende
de reden van die omslag. De oude Tavita had misschien een vermoeden, maar als dat zo was, dan
hield de vrouw het voor zich. Zijn woorden waren alleen voor Miryam bestemd.
IK KOM NAAR MAGDALA. NA MIDDERNACHT. DERDE DAG NA DE NIEUWE MAAN.
WACHT OP MIJ BIJ DE POORT NAAR DE BOOMGAARD.
Duizenden sterren fonkelden aan de nachtelijke hemel. De smalle glimlach van de maan was amper
te zien... ´t Huishoudelijk personeel was uren geleden al gaan slapen. Alleen de visschers van Galilea waren nog in touw. De lichten van hun boten hobbelden in de verte flakkerend op & neer, terwijl de mannen hun best deden om de prooi in hun netten te lokken.
Miryam baadde zich in het Harpmeer & smeerde geparfumeerde olie op haar huid. Ze trok ´n dun zijden gewaad aan, waarin haar bekoorlijke gestalte goed tot z´n recht kwam. Ze creëerde precies die sfeer waar Barak van hield. De ramen naar het balkon stonden wijd open. ´n Zacht briesje in de bomen vermengde zich met het geluid van de golven & de tsjirpende krekels. Haar bed was opgemaakt met schone, frisse lakens die geurden naar de aangename dagen van de voorzomer, nu de warmte nog draaglijk was. De lamp verspreidde zo weinig licht, dat Barak haar amper zou kunnen zien tijdens hun liefdesspel! Deze nacht zou hij nooit vergeten. Zij wilde háár bééld voorgoed in zijn geheugen griffen.
Vóór middernacht liep ze het huis uit & wandelde door de olijvenboomgaard naar de poort, waar ze op Barak wachtte. Er hing een zoete geur van bloemen & salie in de lucht. De sterrenbeelden dreven langs het firmament. ´n Half uur verstreek, en nòg wàs Barak er niet. Een uur... geen teken van Barak. Eerst was ze woedend!
Hoe dùrfde hij háár te laten wachten, nu ze meer dan ooit naar hem verlangde?
Tóen begon ze zich zorgen te maken! Stèl dàt hèm iets was overkomen?
De struikrovers van BAR ABBAS sloegen dikwijls tussen Magdala & Natseret hun slag.
Stel dat ze hem beroofd hadden & in elkaar hadden geslagen?
Ze stelde zich voor dat hij aan de kant van de weg lag & haar naam riep,
terwijl er niemand was om hem te helpen?
DAT MIRYAM NOG ZO GOED KENDE UIT HAAR JEUGD: ze rolde zijn stuk papyrus in een sjaal
en stopte het onder haar hart. Voor ´t eerst in maanden was ze weer blij. Ze behandelde de bedienden vriendelijk en zong zachtjes, terwijl ze de laatste voorjaarsbloemen uit de tuin plukte. Niemand kende
de reden van die omslag. De oude Tavita had misschien een vermoeden, maar als dat zo was, dan
hield de vrouw het voor zich. Zijn woorden waren alleen voor Miryam bestemd.
IK KOM NAAR MAGDALA. NA MIDDERNACHT. DERDE DAG NA DE NIEUWE MAAN.
WACHT OP MIJ BIJ DE POORT NAAR DE BOOMGAARD.
Duizenden sterren fonkelden aan de nachtelijke hemel. De smalle glimlach van de maan was amper
te zien... ´t Huishoudelijk personeel was uren geleden al gaan slapen. Alleen de visschers van Galilea waren nog in touw. De lichten van hun boten hobbelden in de verte flakkerend op & neer, terwijl de mannen hun best deden om de prooi in hun netten te lokken.
Miryam baadde zich in het Harpmeer & smeerde geparfumeerde olie op haar huid. Ze trok ´n dun zijden gewaad aan, waarin haar bekoorlijke gestalte goed tot z´n recht kwam. Ze creëerde precies die sfeer waar Barak van hield. De ramen naar het balkon stonden wijd open. ´n Zacht briesje in de bomen vermengde zich met het geluid van de golven & de tsjirpende krekels. Haar bed was opgemaakt met schone, frisse lakens die geurden naar de aangename dagen van de voorzomer, nu de warmte nog draaglijk was. De lamp verspreidde zo weinig licht, dat Barak haar amper zou kunnen zien tijdens hun liefdesspel! Deze nacht zou hij nooit vergeten. Zij wilde háár bééld voorgoed in zijn geheugen griffen.
Vóór middernacht liep ze het huis uit & wandelde door de olijvenboomgaard naar de poort, waar ze op Barak wachtte. Er hing een zoete geur van bloemen & salie in de lucht. De sterrenbeelden dreven langs het firmament. ´n Half uur verstreek, en nòg wàs Barak er niet. Een uur... geen teken van Barak. Eerst was ze woedend!
Hoe dùrfde hij háár te laten wachten, nu ze meer dan ooit naar hem verlangde?
Tóen begon ze zich zorgen te maken! Stèl dàt hèm iets was overkomen?
De struikrovers van BAR ABBAS sloegen dikwijls tussen Magdala & Natseret hun slag.
Stel dat ze hem beroofd hadden & in elkaar hadden geslagen?
Ze stelde zich voor dat hij aan de kant van de weg lag & haar naam riep,
terwijl er niemand was om hem te helpen?
19 jun 2020 - bewerkt op 22 jun 2020
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 18 jun 2023 4453971Òp de plaats v/d oude, i/d oorlog verwoeste
- O 17 jun 2023 44536 Al die plekken waren ooit centra van helle~
- O 17 jun 2023 44535 70 Oosterse Ontdekkingen Westerse Invloeden
- O 17 jun 2023 44533 68 Het hete, zongeblakerde Jericho was voor
- O 16 jun 2023 44531 214 Men concludeert derhalve, {mede mogelijk
- O 16 jun 2023 44529213 Van Geen & Oudemans hadden Wildschut niet
- O 16 jun 2023 44528 De Regering Zàg Niets In ‘t Háár Voorgelegde
- O 15 jun 2023 44523 212 Het RIOD-Onderzoek Naar De Putten-Razzia
- O 14 jun 2023 44521 211 Toen er in de loop van de zomer van 1945
- O 14 jun 2023 44518 De beslissing om de Duitse auto niet, zoals
- O 13 jun 2023 44517 209 Vrijwel direct nadat de díep geschokte
- O 13 jun 2023 44516Schuld, herinnering: over de razzia in Putten
- O 13 jun 2023 44515/208 Van Geen werd bij zijn verhoren zwaar
- O 13 jun 2023 44514Inmiddels is wie ‘r over was v/d verzetsgroep
- O 12 jun 2023 44509 Witvoet was de nacht v/d Aanslag een tijdje