DOOR DE ENE
RAMP NA DE ANDERE,
TOTDAT ZE EEN LOKALE STAM TEGENKWAMEN, DE YANDRUWANDHA,
DIE ZICH OM HEN BEKOMMERDE EN HEN VOORZAG VAN VIS, BONEN EN EEN SOORT BROOD
VAN GEMALEN ZADEN VAN DE NGARDU-VAREN, DAT VOOR DE STAMLEDEN EEN ONDERDEEL VORMDE VAN ELKE MAALTIJD!
Burke blééf de Yandruwandha echter vijandig gezind, en na verloop van tijd verdreef hij ze door op één van hen te schieten! Terwijl de onfortuinlijke ontdekkingsreizigers hun reis vervolgden, zagen ze ´n drassig gebied ngardu groeien. Eerst probeerden ze de zaden daarvan te koken, maar toen vonden ze ´n paar maalstenen van de Aboriginals, en maalden de zaden daarmee de zaden tot meel!
Opgetogen werkten de drie mannen ´n maand lang wel vijf tot zes pond per dag naar binnen, maar vreemd genoeg werden ze steeds zwakker en kregen ze te kampen met een pijnlijke stoelgang, waarbij hun ontlasting ´de hoeveelheid verorberd brood niet alleen vèr leek te overtreffen, maar er ook nauwelijks ànders úitzag dan nadat die gegeten was´! Binnen een week na ´t maken van deze dagboekaantekening was zowel Wills als Burke dood.
´t Laatste expeditielid, King,
slaagde erin om de Yandruwandha om hulp te vragen,
die hem in hun midden opnamen. Drie maanden later, lang genoeg om hem
een kind te laten verwekken bij één van de Yandruwandha-vrouw,
werd hij gevonden door ´n hulpexpeditie uit Melbourne,
die hem terugbracht
naar de stad
...