DAT WOORD
DREEF MIRYAM ALS EEN ZWEEP
WÈG VAN DE BIJEENKOMST?! ZE BAANDE ZICH EEN WÈG
DOOR DE MENSENMASSA, DIE PROBEERDE ÒM DICHTERBIJ TE KOMEN
ÒM TE KUNNEN ZÌEN ÈN HÓREN WAT DE RABBI NOG MEER VAN PLAN WAS.
Àchter haar steeg ‘n verbaasd gejuich op! Ze keek niet achterom, maar vluchtte al snikkend
‘t duister in.
VERGÉVING? Het was ‘n stuk eenvoudiger òm de benen van ‘n kreupele RÈCHT te maken,
dan haar verwrongen ziel te genezen!? Er wàs ‘n wònder voor nódig òm haar zònden te vergeven.
‘t Betekende dat íets wat onherstelbaar gebroken wàs, hersteld moest worden.
Háár zíel lag nú àllàng ìn miljóenen scherven úitéén, èn DÀT hàd zijzèlf gedáán!
Ze hàd zóvéél leugens verspreid dat ze niet eens meer wìst wàt dé wáárheid wàs?!
De scherven van haar bestáán glinsterden als stukjes glas, kapòtgesméten tégen de sténen!? Sprankelend van kleur ìn het zònlìcht. Maar dóelloos, nùtteloos, zìnloos!
‘n Geváár voor íederéén die haar aanraakte. Er was géén wèg terùg.
Wíe ze wàs & wàt er van háár was gewòrden víel allang niet meer te verànderen.
De stèmmen ìn haar HÀRT bespòtten haar met DÀT ène wóórd:
VERGÉVING! In tegenstelling tot de ‘verloren zoon’ uit Yehosjoea’s Verháál, was háár familie níet van PLÀN
òm háár met ópen àrmen te verwelkomen.
Er stònd nìemand op de uitkijk......
NÍEMAND die de horizon àfzocht naar ‘n téken van háár terùgkeer? Intégendeel,
ze báden DÀT ze nóóit meer zóu terùgkomen!
Net als die jonge onbezorgde zondaar in & uit Yesjoe’s Verháál, kwàm óók zíj
òm vàn de hònger & àt zíj varkensschìllen.
Maar voor haar liep Het Verhaal niet góed àf!?
Voor haar was het voorgoed TÉ láát?!
TÉ LÁÁT!
Ze rende blindelings de inktzwarte nàcht ìn.
De hòlle stèmmen van de ménigte àchter haar weergàlmden:
Níet te gelóven!
Wàt ‘n wònder!