38900 DC 74 Miryam Hàd Wanhopig Geprobeerd Òm Te~~
ONTSNAPPEN AAN DE VERLOEDERING IN YEROESJALAYIM!
Maar ze was niet meer het plattelandsmeisje dat ooit naar de Stad was gegaan.
Haar handen waren zacht van olie & aloë-zalf. Ze droeg teen-ringen & ‘n klein gouden oorringetje.
Zíj moest zich wel goed presenteren, want je kòn maar nooit weten of ‘n toevallige blik van ‘n man
op straat tot verleiding kòn leiden? Omdat ze lang was, met ‘n blanke & bijna melkachtige huid hàd,
keken veel mannen naar haar...
Miryam moest zich beschermen tegen de minachting van andere vrouwen èn de loerende blikken van mannen. “ALLE ANDERE KOOPLIEDEN VERKOPEN HÙN WAAR,” zei ze, “ÈN IN MIJN BEROEP BEN ÌK DE KOOPWAAR!”
Voordat Yesj ingestemd hàd dat Miryam met hèn mee kòn reizen buiten de muren van Yeroesjalayiem, hàd hij haar laten beloven dat ze zich niet meer zou aanbieden.
YUD mopperde dat naast haar lopen al ‘n zonde was. Àls ze naar de Schrift leefden, zouden de twee mannen nog niets eens hetzelfde voedsel eten, of door haar hùn maaltijden laten bereiden.
Miryam lachte hèm uit. “JIJ LIJDT LIEVER HÒNGER DAN DAT JE DE WÈT BREEKT? KIJK ÒM JE HÉÉN! WAAR ZIJN DE FARIZEEËRS DIE JÓU KÙNNEN BETRAPPEN?”
Ze hield zich groot, maar Mir was BÀNG dat de twee mannen haar zouden verlaten. Op ‘n avond toen Mir & Yesj alleen waren, vertrouwde ze hèm toe:
“JIJ BENT DE ÉNIGE DIE IK KAN VERTROUWEN...
JIJ WEET HET VERSCHIL TUSSEN DE ZONDAAR ÈN DE ZONDE.”
Asih, man, 79 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende