38905dc79 ‘t stille water v/d Dode Zoutzee zag er-


UIT
ALS LOOD
ONDER ‘N SOMBERE HEMEL.
TOEN DE SCHEMERING INTRAD,
GINGEN ZE AAN DE KANT VAN DE WÈG ZITTEN.
DE WET VERBOOD HÈN ÒM NA ZONSONDERGANG ÒM
NOG VERDER TE REIZEN ÈN OPEENS STAK ER VANUIT HET NOORDEN
EEN WIND OP, ZO HUILEND ÈN WRAAKZUCHTIG DAT ZE EEN SCHUILPLAATS MOESTEN ZOEKEN. “KOM OP,” schreeuwde Yehoedah. De regen kwam met bakken neer èn al snel waren
ze doorweekt! Hij wees naar de vage contouren van ‘n klein gebouwtje i/d verte...
Even later stonden ze dicht bij elkaar in een boerenschuur
terwijl de duisternis over hèn neerdaalde......

Miryam haalde ‘t laatste voedsel tevoorschijn & pakte ‘n kaars.
‘Jij mag beslissen,’ zei ze & wendde zich tot Yehosjoea. De sjabbat begon altijd
met ‘t aansteken van twee kaarsen (of één als ‘t gezin arm was) door de vrouw des huizes ~
de moeder of de dochter. Yesjoea aarzelde even & toen knikte hij. Mir stak de kaars rechtop in de grond. Ze wachtte niet op de verwijten van Judas èn zei: ‘Draai je maar òm als je er niet tegen kunt.
Wij moeten dit doen.’
Mir probeerde vuur te slaan
uit de vuursteen die ze van huis hàd meegenomen.
Maar de wind blies door de kieren van de schuur & ‘t was moeilijk òm vuur te maken.
Yud keek met onverholen minachting ‘n tijdje naar haar pogingen. ‘Laat mij ‘t maar doen,’ gromde hij, maar toen hij de vuursteen wilde pakken, trok Yesjoe zijn hand wèg.
“VERTEL ME EERST WAAROM
WE DIT DOEN,”
zei hij.
21 jul 2020 - bewerkt op 26 jul 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende