38915 dc87 ‘Hùp, Opstaan Allemaal! Nú!’ De Soldaat
DIE
DE LEIDING
HAD BLAFTE Z’N BEVELEN.
YESJOE PROBEERDE OP TE STAAN,
TERWIJL HIJ OP YEHOEDAH STEUNDE.
HIJ KEEK NAAR DE GROND TOEN DE ROMÉINEN
HÈM NADERDEN, MAAR ZE LIEPEN LANGS HÈM HÉÉN.
DE ANDERE SOLDAAT SCHOPTE DE SLAPENDE MAN, MAAR DÍE
BEWOOG NIET. DE SOLDAAT VLOEKTE, MAAR ‘T LICHAAM BLEEF STIL.
‘Díe sláápt zo vast als ‘n hond,’ stelde de soldaat vast. Hij knielde & trok voorzichtig
de deken wèg. ‘t Gezìcht v/d man zàt vòl róde vlèkken & híj wàs àl ‘n tíjdje dóód. De soldaat
sprong òp & zei: “KIJK ‘NS, SERGEANT? WE HEBBEN NÍETS GEHOORD OVER DE PEST!”
‘Zíe ik eruit als een verrekte dokter? Wàt ‘t ook ìs, nú zìtten we er àllemáál mee!’ DE SERGEANT ZWIEPTE MET Z’N ZWAARD DOOR DE RUIMTE.
“ÈRÚIT JULLIE! ÀLLEMÁÁL! JÙLLIE GAAN IN QUARANTAINE ÈN GÉÉN GEZÁNIK! ÌK GARANDÉÉR JE DAT JE DE BINNENKANT VAN DE GEVANGENIS TE ZIEN KRIJGT!”
Mopperend liepen de mannen achter elkaar de schuur uit.
YUD probeerde YESJ zó vèr mógelijk van hùn bewakers wèg te hóuden.
‘Wáár ìs ze?’ Yesjoea kòn de vraag niet lànger bìnnenhóuden. “Wèg!”
Yesjoe voelde de móed in z’n schóenen zinken.
Méér hàd Yudas niet te zeggen & even later moesten ze weer
met de soldaten méé ìn het garéél lopen. De kleine verfomfaaide groep
voegde zich bij ‘n grotere Romeinse groep in ‘n stadje dat
bestond uit ‘n rij bouwvallige lemen huizen & stallen
aan weerszijden v/d hoofdstraat.
Door ‘t gèld van Miryam wáren ze tòt híer gekómen?
Toen hàd de boer zich eindelijk van hèn ontdaan!
Schaamte hàd Yesj híer gebràcht?
De schaamte van ‘n Overwonnen Vòlk hàd zich àls ‘n Stròp
òm hèm héén gespànnen èn hèm nèt zó gemáákt àls àlle ànderen!
Hij hàd geprobéérd òm vóór de joden te vèchten èn dùs vóór “G d”?
Maar al z’n àcties hàdden tòt níets geleid.
Het wàs als de às die zijn vóóróuders òp hùn gezìcht hadden gesméérd,
terwijl ze héén & wéér wíegend hùn lòt bekláágden.
Yesj voelde ‘n píjnschéut.
Hij kéék naar z’n benen & zàg DÀT z’n béide ènkels
ráuw & róód waren met cirkelvormige wònden.
'n Twééde, veel heviger pijnscheut deed hèm kreunen.
‘t Doet Mòr denken aan Herat na de grensoversteek
in april ‘68 samen met Suzanne Jensen in Iraanse
quarantainetenten na massale
vaccinaties tegen een
zoveelste cholera-
epidemie...
DE LEIDING
HAD BLAFTE Z’N BEVELEN.
YESJOE PROBEERDE OP TE STAAN,
TERWIJL HIJ OP YEHOEDAH STEUNDE.
HIJ KEEK NAAR DE GROND TOEN DE ROMÉINEN
HÈM NADERDEN, MAAR ZE LIEPEN LANGS HÈM HÉÉN.
DE ANDERE SOLDAAT SCHOPTE DE SLAPENDE MAN, MAAR DÍE
BEWOOG NIET. DE SOLDAAT VLOEKTE, MAAR ‘T LICHAAM BLEEF STIL.
‘Díe sláápt zo vast als ‘n hond,’ stelde de soldaat vast. Hij knielde & trok voorzichtig
de deken wèg. ‘t Gezìcht v/d man zàt vòl róde vlèkken & híj wàs àl ‘n tíjdje dóód. De soldaat
sprong òp & zei: “KIJK ‘NS, SERGEANT? WE HEBBEN NÍETS GEHOORD OVER DE PEST!”
‘Zíe ik eruit als een verrekte dokter? Wàt ‘t ook ìs, nú zìtten we er àllemáál mee!’ DE SERGEANT ZWIEPTE MET Z’N ZWAARD DOOR DE RUIMTE.
“ÈRÚIT JULLIE! ÀLLEMÁÁL! JÙLLIE GAAN IN QUARANTAINE ÈN GÉÉN GEZÁNIK! ÌK GARANDÉÉR JE DAT JE DE BINNENKANT VAN DE GEVANGENIS TE ZIEN KRIJGT!”
Mopperend liepen de mannen achter elkaar de schuur uit.
YUD probeerde YESJ zó vèr mógelijk van hùn bewakers wèg te hóuden.
‘Wáár ìs ze?’ Yesjoea kòn de vraag niet lànger bìnnenhóuden. “Wèg!”
Yesjoe voelde de móed in z’n schóenen zinken.
Méér hàd Yudas niet te zeggen & even later moesten ze weer
met de soldaten méé ìn het garéél lopen. De kleine verfomfaaide groep
voegde zich bij ‘n grotere Romeinse groep in ‘n stadje dat
bestond uit ‘n rij bouwvallige lemen huizen & stallen
aan weerszijden v/d hoofdstraat.
Door ‘t gèld van Miryam wáren ze tòt híer gekómen?
Toen hàd de boer zich eindelijk van hèn ontdaan!
Schaamte hàd Yesj híer gebràcht?
De schaamte van ‘n Overwonnen Vòlk hàd zich àls ‘n Stròp
òm hèm héén gespànnen èn hèm nèt zó gemáákt àls àlle ànderen!
Hij hàd geprobéérd òm vóór de joden te vèchten èn dùs vóór “G d”?
Maar al z’n àcties hàdden tòt níets geleid.
Het wàs als de às die zijn vóóróuders òp hùn gezìcht hadden gesméérd,
terwijl ze héén & wéér wíegend hùn lòt bekláágden.
Yesj voelde ‘n píjnschéut.
Hij kéék naar z’n benen & zàg DÀT z’n béide ènkels
ráuw & róód waren met cirkelvormige wònden.
'n Twééde, veel heviger pijnscheut deed hèm kreunen.
‘t Doet Mòr denken aan Herat na de grensoversteek
in april ‘68 samen met Suzanne Jensen in Iraanse
quarantainetenten na massale
vaccinaties tegen een
zoveelste cholera-
epidemie...
23 jul 2020 - bewerkt op 29 jul 2020
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 06 mei 2023 44354 Loelou zag maar twee soorten omstanders: de
- O 06 mei 2023 44353 Het was gebruikelijk voor herders hun kudden
- O 06 mei 2023 44352/23 Herder Hond Heer Wolf Koning Leeuw Beer
- O 05 mei 2023 44351/151 De blik richten op de bevolking als toe-
- O 05 mei 2023 44350/20/21 Toen Mir & Yos in Bethlechem aankwamen
- O 05 mei 2023 44349/150 Aart is spaarzaam met ZIJN herinneringen
- O 05 mei 2023 44348Yochanans Gebed dat de lange geschiedenis van
- O 05 mei 2023 44347/149 In Ommen was er niet alleen gewenning
- O 04 mei 2023 44346/18 De geboorte van YOH de Doper! Kort nadat
- O 04 mei 2023 44345 BVD beschrijft hoe de Vughtenaren in eerste
- O 04 mei 2023 44344 Het Bezoek: vóórdàt Yèsj geboren werd ......
- O 04 mei 2023 44343 In ‘n reeks veldslagen daarna bleef hij vast
- O 04 mei 2023 44342 Scherp contrast tussen lokale bevolking &/de
- O 03 mei 2023 44341/148 Óud-gevangene Vereiken beschrijft In NL
- O 03 mei 2023 44340 Doch Vóórdàt Yoseef Tot Dáden Kòn Overgaan,