38915 dc87 ‘Hùp, Opstaan Allemaal! Nú!’ De Soldaat
DIE
DE LEIDING
HAD BLAFTE Z’N BEVELEN.
YESJOE PROBEERDE OP TE STAAN,
TERWIJL HIJ OP YEHOEDAH STEUNDE.
HIJ KEEK NAAR DE GROND TOEN DE ROMÉINEN
HÈM NADERDEN, MAAR ZE LIEPEN LANGS HÈM HÉÉN.
DE ANDERE SOLDAAT SCHOPTE DE SLAPENDE MAN, MAAR DÍE
BEWOOG NIET. DE SOLDAAT VLOEKTE, MAAR ‘T LICHAAM BLEEF STIL.
‘Díe sláápt zo vast als ‘n hond,’ stelde de soldaat vast. Hij knielde & trok voorzichtig
de deken wèg. ‘t Gezìcht v/d man zàt vòl róde vlèkken & híj wàs àl ‘n tíjdje dóód. De soldaat
sprong òp & zei: “KIJK ‘NS, SERGEANT? WE HEBBEN NÍETS GEHOORD OVER DE PEST!”
‘Zíe ik eruit als een verrekte dokter? Wàt ‘t ook ìs, nú zìtten we er àllemáál mee!’ DE SERGEANT ZWIEPTE MET Z’N ZWAARD DOOR DE RUIMTE.
“ÈRÚIT JULLIE! ÀLLEMÁÁL! JÙLLIE GAAN IN QUARANTAINE ÈN GÉÉN GEZÁNIK! ÌK GARANDÉÉR JE DAT JE DE BINNENKANT VAN DE GEVANGENIS TE ZIEN KRIJGT!”
Mopperend liepen de mannen achter elkaar de schuur uit.
YUD probeerde YESJ zó vèr mógelijk van hùn bewakers wèg te hóuden.
‘Wáár ìs ze?’ Yesjoea kòn de vraag niet lànger bìnnenhóuden. “Wèg!”
Yesjoe voelde de móed in z’n schóenen zinken.
Méér hàd Yudas niet te zeggen & even later moesten ze weer
met de soldaten méé ìn het garéél lopen. De kleine verfomfaaide groep
voegde zich bij ‘n grotere Romeinse groep in ‘n stadje dat
bestond uit ‘n rij bouwvallige lemen huizen & stallen
aan weerszijden v/d hoofdstraat.
Door ‘t gèld van Miryam wáren ze tòt híer gekómen?
Toen hàd de boer zich eindelijk van hèn ontdaan!
Schaamte hàd Yesj híer gebràcht?
De schaamte van ‘n Overwonnen Vòlk hàd zich àls ‘n Stròp
òm hèm héén gespànnen èn hèm nèt zó gemáákt àls àlle ànderen!
Hij hàd geprobéérd òm vóór de joden te vèchten èn dùs vóór “G d”?
Maar al z’n àcties hàdden tòt níets geleid.
Het wàs als de às die zijn vóóróuders òp hùn gezìcht hadden gesméérd,
terwijl ze héén & wéér wíegend hùn lòt bekláágden.
Yesj voelde ‘n píjnschéut.
Hij kéék naar z’n benen & zàg DÀT z’n béide ènkels
ráuw & róód waren met cirkelvormige wònden.
'n Twééde, veel heviger pijnscheut deed hèm kreunen.
‘t Doet Mòr denken aan Herat na de grensoversteek
in april ‘68 samen met Suzanne Jensen in Iraanse
quarantainetenten na massale
vaccinaties tegen een
zoveelste cholera-
epidemie...
DE LEIDING
HAD BLAFTE Z’N BEVELEN.
YESJOE PROBEERDE OP TE STAAN,
TERWIJL HIJ OP YEHOEDAH STEUNDE.
HIJ KEEK NAAR DE GROND TOEN DE ROMÉINEN
HÈM NADERDEN, MAAR ZE LIEPEN LANGS HÈM HÉÉN.
DE ANDERE SOLDAAT SCHOPTE DE SLAPENDE MAN, MAAR DÍE
BEWOOG NIET. DE SOLDAAT VLOEKTE, MAAR ‘T LICHAAM BLEEF STIL.
‘Díe sláápt zo vast als ‘n hond,’ stelde de soldaat vast. Hij knielde & trok voorzichtig
de deken wèg. ‘t Gezìcht v/d man zàt vòl róde vlèkken & híj wàs àl ‘n tíjdje dóód. De soldaat
sprong òp & zei: “KIJK ‘NS, SERGEANT? WE HEBBEN NÍETS GEHOORD OVER DE PEST!”
‘Zíe ik eruit als een verrekte dokter? Wàt ‘t ook ìs, nú zìtten we er àllemáál mee!’ DE SERGEANT ZWIEPTE MET Z’N ZWAARD DOOR DE RUIMTE.
“ÈRÚIT JULLIE! ÀLLEMÁÁL! JÙLLIE GAAN IN QUARANTAINE ÈN GÉÉN GEZÁNIK! ÌK GARANDÉÉR JE DAT JE DE BINNENKANT VAN DE GEVANGENIS TE ZIEN KRIJGT!”
Mopperend liepen de mannen achter elkaar de schuur uit.
YUD probeerde YESJ zó vèr mógelijk van hùn bewakers wèg te hóuden.
‘Wáár ìs ze?’ Yesjoea kòn de vraag niet lànger bìnnenhóuden. “Wèg!”
Yesjoe voelde de móed in z’n schóenen zinken.
Méér hàd Yudas niet te zeggen & even later moesten ze weer
met de soldaten méé ìn het garéél lopen. De kleine verfomfaaide groep
voegde zich bij ‘n grotere Romeinse groep in ‘n stadje dat
bestond uit ‘n rij bouwvallige lemen huizen & stallen
aan weerszijden v/d hoofdstraat.
Door ‘t gèld van Miryam wáren ze tòt híer gekómen?
Toen hàd de boer zich eindelijk van hèn ontdaan!
Schaamte hàd Yesj híer gebràcht?
De schaamte van ‘n Overwonnen Vòlk hàd zich àls ‘n Stròp
òm hèm héén gespànnen èn hèm nèt zó gemáákt àls àlle ànderen!
Hij hàd geprobéérd òm vóór de joden te vèchten èn dùs vóór “G d”?
Maar al z’n àcties hàdden tòt níets geleid.
Het wàs als de às die zijn vóóróuders òp hùn gezìcht hadden gesméérd,
terwijl ze héén & wéér wíegend hùn lòt bekláágden.
Yesj voelde ‘n píjnschéut.
Hij kéék naar z’n benen & zàg DÀT z’n béide ènkels
ráuw & róód waren met cirkelvormige wònden.
'n Twééde, veel heviger pijnscheut deed hèm kreunen.
‘t Doet Mòr denken aan Herat na de grensoversteek
in april ‘68 samen met Suzanne Jensen in Iraanse
quarantainetenten na massale
vaccinaties tegen een
zoveelste cholera-
epidemie...
23 jul 2020 - bewerkt op 29 jul 2020
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 02 sep 2023 45171151De tèkst stamt uit de late middeleeuwen...
- O 02 sep 2023 45170150MóederDrama:Ewa,Miryam,Mia,Els,Ria,Saartje
- O 02 sep 2023 45169149’t Gegéven van ‘t Láátste Óórdeel is naast
- O 01 sep 2023 45168148 Víer jaar eerder componeerde Antonio
- O 01 sep 2023 45 167 147 Alle andere personages in de passies,
- O 01 sep 2023 45166146’n Link van Liturgisch Spel naar OratorIum
- O 01 sep 2023 45165-145In de Filmwereld kwam Pier Paolo Pasolini
- O 31 aug 2023 45163145 De kèrn van ‘n tekstboek voor een muziek-
- O 31 aug 2023 45161144 De persoon YÈSJ werd in ‘n muzikaal drama
- O 30 aug 2023 45160 Partij Van De GroenLinkse ArbeidStrijdVlag?
- O 30 aug 2023 45159pvdgla: Bulderend, dreigend, huilend, zalvend
- O 30 aug 2023 45158 De titel zou een vingerwijzing blijken naar
- O 30 aug 2023 45157143PS’Intensiteit Van Hartstocht Ìs Zó Hévig,
- O 30 aug 2023 45156 142 Dáár stáán we dan. Bij de voederbak van
- O 29 aug 2023 45155 141 Tom Waits is nog mild? Is Christ bíj hèm