38916dc88 HijZag ’tBeeldVoorZich Van’nJongVosjeDat
gevangenzat
in ‘n strop die z’n broer Ya’akov
gezet hàd.
De valstrik
was voor konijnen, maar ‘t vosje was jòng genóeg
òm erin verstrikt te geraken. Toen Yesj & Ya’akov naderbij kwamen òm ‘t voschje te bevrijden,
gromde ‘t diertje & hapte naar hèn. ‘s Nachts hàd hij aan z’n vastzittende poot geknaagd & z’n vacht
& huid waren één bloedende massa. In paniek probeerde ‘t diertje wèg te rennen, waarbij ‘t bòt v/h pootje brak. ‘n Tèl later was ‘t vosje verdwenen, ‘n spoor van bloed & ‘n halve poot i/d strik
achterlatend. De twee jonge jongens werden er misselijk van. “HIJ KAN IN IEDER GEVAL
NAAR HUIS RENNEN,’ zei Ya’akov hoopvol. Maar Yesj wìst dat ‘t vossenjong onderweg
zou doodbloeden. Deze her-innering gaf hèm géén hóóp. Híj wàs ‘t Voschje & z’n Zonde
was de Valstrik! Wàt hàd híj gedáán dan be- hàlve ook knágen áán zíjn Wònd? Uiteindelijk
zouden Yehoedah & hijzelf gedóód wòrden & Miryam MÈT hèn mééslépen? Er móest ‘n ÀNDERE
WÈG zíjn! Yesjoe liet z’n hoofd hangen & wàchtte tot ‘t zíjn beurt was òm naar de provisorische gevangenis aan de rand v/h Dòrpje TÉ lopen? De gevangenen werden nu zònder énige vorm
van proces i/d kleine cel geworpen. “HÉ, we stikken HIER!” riep iemand. De sergeant liep schouderophalend wèg & zei: “ALS ER EEN PAAR DOODVALLEN, IS HET AL
NIET ZÓ BENAUWD MEER!” De soldaten verveelden zich & verlangden naar
hùn dagelijkse rantsoenportie gedroogd lams-vleesch & rode wijn,
versterkt met brandewijn zodat de wijn
niet bederven kòn.
YUD staarde
naar ‘t hoge & onbereikbare raam v/d
cel. Daarna wikkelde hij zich in z’n mantel,
leunde tegen de andere ineengedoken
lichamen & deed
z’n ogen
dicht.
‘Sorry,
jongen,’ zei hij
zachtjes.
Door de ijzige kou
voelde Yesj zich even opleven, maar de verlichting
was slechts tijdelijk.
Hij voelde de koorts weer opkomen
& kòn nauwelijks meer
op z’n benen staan.
Hij hurkte
& vocht tegen z’n
koortsdromen.
Bestaan
leek niet meer dan ‘n breekbare
schaal.
De demonen waren terug
& knaagden ‘t laatste stukje
van z’n hart wèg...
Z’n gevecht
òm bij bewustzijn te blijven was
slechts ‘n reflex.
Èn alweer:
‘42 Erika/Junne,
woensdag 13 december ‘44,
Vledder/Assen, Elat/Be’ersjeva,
Elji/Petra/Ma’an/Rabat Ammon etcetera
overal telkens weer dag èn nacht
in àlle millennia!!!
in ‘n strop die z’n broer Ya’akov
gezet hàd.
De valstrik
was voor konijnen, maar ‘t vosje was jòng genóeg
òm erin verstrikt te geraken. Toen Yesj & Ya’akov naderbij kwamen òm ‘t voschje te bevrijden,
gromde ‘t diertje & hapte naar hèn. ‘s Nachts hàd hij aan z’n vastzittende poot geknaagd & z’n vacht
& huid waren één bloedende massa. In paniek probeerde ‘t diertje wèg te rennen, waarbij ‘t bòt v/h pootje brak. ‘n Tèl later was ‘t vosje verdwenen, ‘n spoor van bloed & ‘n halve poot i/d strik
achterlatend. De twee jonge jongens werden er misselijk van. “HIJ KAN IN IEDER GEVAL
NAAR HUIS RENNEN,’ zei Ya’akov hoopvol. Maar Yesj wìst dat ‘t vossenjong onderweg
zou doodbloeden. Deze her-innering gaf hèm géén hóóp. Híj wàs ‘t Voschje & z’n Zonde
was de Valstrik! Wàt hàd híj gedáán dan be- hàlve ook knágen áán zíjn Wònd? Uiteindelijk
zouden Yehoedah & hijzelf gedóód wòrden & Miryam MÈT hèn mééslépen? Er móest ‘n ÀNDERE
WÈG zíjn! Yesjoe liet z’n hoofd hangen & wàchtte tot ‘t zíjn beurt was òm naar de provisorische gevangenis aan de rand v/h Dòrpje TÉ lopen? De gevangenen werden nu zònder énige vorm
van proces i/d kleine cel geworpen. “HÉ, we stikken HIER!” riep iemand. De sergeant liep schouderophalend wèg & zei: “ALS ER EEN PAAR DOODVALLEN, IS HET AL
NIET ZÓ BENAUWD MEER!” De soldaten verveelden zich & verlangden naar
hùn dagelijkse rantsoenportie gedroogd lams-vleesch & rode wijn,
versterkt met brandewijn zodat de wijn
niet bederven kòn.
YUD staarde
naar ‘t hoge & onbereikbare raam v/d
cel. Daarna wikkelde hij zich in z’n mantel,
leunde tegen de andere ineengedoken
lichamen & deed
z’n ogen
dicht.
‘Sorry,
jongen,’ zei hij
zachtjes.
Door de ijzige kou
voelde Yesj zich even opleven, maar de verlichting
was slechts tijdelijk.
Hij voelde de koorts weer opkomen
& kòn nauwelijks meer
op z’n benen staan.
Hij hurkte
& vocht tegen z’n
koortsdromen.
Bestaan
leek niet meer dan ‘n breekbare
schaal.
De demonen waren terug
& knaagden ‘t laatste stukje
van z’n hart wèg...
Z’n gevecht
òm bij bewustzijn te blijven was
slechts ‘n reflex.
Èn alweer:
‘42 Erika/Junne,
woensdag 13 december ‘44,
Vledder/Assen, Elat/Be’ersjeva,
Elji/Petra/Ma’an/Rabat Ammon etcetera
overal telkens weer dag èn nacht
in àlle millennia!!!
23 jul 2020 - bewerkt op 29 jul 2020
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 09 sep 2024 48009SL37 Verlangen naar Balans: Individualistisch
- O 08 sep 2024 480084/36 Wonderen, tekenen & krachten: ‘Het echte
- O 08 sep 2024 48007 Da ge bedankt zijt dat witte wel ondertussen
- O 08 sep 2024 48006 Op ‘n dag zei ‘n naast familielid tegen Sam,
- O 08 sep 2024 48005SL35 Al die misstanden laten ook zien dat we
- O 08 sep 2024 48004 G D koos ervoor om mens te worden: hoeveel
- O 07 sep 2024 48003SL34TENZIJ we deze wezenlijke bedieningen v/h
- O 07 sep 2024 48002 Nederland Flodderland: Egotisme & Fanatisme?
- O 07 sep 2024 48001 Als we ons bezighouden met het christendom
- O 06 sep 2024 4800033‘n Aantal van ons heeft op dat moment in de
- O 06 sep 2024 47999 MENSELIJKE grijze massa in onze bovenkamer =
- O 06 sep 2024 4799832 Prestatie: ‘t Hebreeuwse woord ‘Adam’ be-
- O 06 sep 2024 47997 Ook de mensen die in het boek Genesis voor-
- O 06 sep 2024 47996 TEGELIJKER TIJD zit onze over-
- O 05 sep 2024 47995 Het lijkt wel alsof we ons mens-zijn uit het