39002 Y363 Met gemengde gevoelens bracht Marcus~~~
ZIJN PAARD PAVOR
VLAK VOOR MIRYAMS HUIS TOT STILSTAND.
Vanuit de angst en pijn bij het zien van Carta, was Marcus verdergegaan... ja, roekeloos vooruit gestormd... dwars door de haat en wraakzucht héén, door doffe wanhoop, naar verwondering
en grote dankbaarheid. Hij verlangde er hevig naar Miryam te laten delen
in het resultaat van die reis!
Hij wilde haar, desnoods onder dwang,
méénémen naar Yehosjoea. Hij wilde haar vertellen dat er niets was
wat Yesjoea niet kon herstellen. Ook al was haar leven nòg zó ver- & gebróken,
haar toekomst nòg zó uitzichtloos, déze rabbi uit Natseret kòn
àlle píjn verzàchten èn àlle wònden doen genézen!
Toen hij in gedachten verzonken bij de poort aankwam,
waarschuwde z’n intuïtie hem dat Miryam niet thuis was. Hij had sterk het gevoel
dat ze nog niet zó lang geleden al van huis was gegaan? ‘Doe het hèk ópen!’ riep hij zó hàrd,
dat het Zèlfs bij het Méér te horen was. ‘Miryam van Magdala! Dóe ‘t hèk ópen!’
Het hek gìng ìnderdáád ópen, maar de gebogen gestalte die hem begroette,
was niet die van Miryam. ‘t Was de oude bediende, Tavita. ‘Wat wil je?’ vroeg ze op onvriendelijke toon. ‘Wááròm ga je zó vreselijk tekeer?’
Marcus tuurde langs
haar heen de tuin in.
‘Ik móet Miryam spreken,’ zei hij met klem. ‘Wáár ìs ze?’
‘Ze WÌL jóu níet zien,’ antwoordde Tavita kortaf. ‘Gá Wèg!’
‘Het is belangrijk! Ik móet haar spreken!’
‘Lúister, Roméin,’ zei Tavita,
en benadrukte haar woorden met ‘n dreigende,
knokige wijsvinger!
‘Onlangs ben je hier
midden in de nacht binnengeslopen & hèb je een héle rèl geschopt.
Waarom zou ze je willen spreken, nú jij hier
overdàg schreeuwend aan
de poort
staat?’
Asih, man, 79 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende