39044Y391 YESJ kwam niet met verontschuldigingen,~
VERKLARINGEN OF COMPROMISSEN.
HIJ VOER NIET TEGEN HEN UIT..... TERWIJL ZIJN WOORDEN NOG NAKLONKEN,
BUKTE HIJ ZICH EN BEGON WEER IN HET STOF TE SCHRIJVEN. NÍEMAND zei iets.
NÍEMAND waagde het de uitdaging te herhalen. Een Farizeeër met ‘n witte baard boog zijn hoofd
& wreef in zijn ogen, alsof hij bad. Marcus zag dat de man naar Yesjoe keek, vervolgens naar Miryam
& toen omhoog naar de zon. Zònder ‘n woord te zeggen, liet hij zijn steen vallen & draaide zich om:
hij liep weg! Twee schriftgeleerden keken elkaar aan. Marcus zag dat één van hen nu z’n wenkbrauwen vragend optrok. De ander antwoordde hoofdschuddend. Beide mannen lieten kletterend hun wapen
op de keien vallen en verlieten de groep. Langzaam maar zeker viel de groep uitéén. De oudste man vertrok als eerste en de anderen volgden. Hun keien, zo groot als 'n vuist, lieten ze achter op 't TEMPELPLEIN! Één jonge Farizeeër, fanatieker dan de rest, greep z'n buurman bij zijn arm
om hem te dwingen te blijven staan. Maar zijn kameraad maakte zich woedend los,
liet z'n projectiel nu vallen & liep weg!
Alle vijandigheid die er nog was, smolt als sneeuw voor de zon!
Één voor één liepen ook de overige toeschouwers wèg, totdat alleen nog maar Yehosjoea & Miryam overgebleven waren. Met 'n diepe zucht zocht Marcus steun tegen de pilaar.
Miryam haalde de prop uit haar mond. Ze wreef over haar polsen & keek angstvallig over haar schouder, alsof ze verwachtte dat de verdwenen menigte zich alsnog òp háár zou storten.
Yesj stond naast haar & gebaarde naar 't Verlaten Plein.
'Wáár zijn ze?' zei hij. 'Heeft niemand je veroordeeld?'
Met 'n stem vòl verbazing antwoordde Miryam: "NIEMAND... Héér!"
Toen boog ze beschaamd haar hoofd. Ze durfde hem niet áán te kijken. Marc keek met wijdopen ogen naar 't tafereel.
Ze is dus ècht schùldig, dacht hij. En ze besèft héél GÓED dat Yesjoea 't óók wéét.
Ze verwacht dàt hij haar veroordeelt!
Ook ik veroordeel je niet,' zei Yesj liefdevol. 'Ga heen en zondig niet meer.'
Hij wendde zich àf omdat hij geen antwoord nódig hàd.
Ze knikte en probeerde haar tranen weg te slikken.
Toen stak ze haar hand uit, alsòf ze hem wilde terughalen.
Alsof ze nog iets wilde zeggen.
Maar hij liep naar de Tempelpoort & liet haar daar achter, verwonderd dàt zíj nòg ìn léven wàs.
HIJ VOER NIET TEGEN HEN UIT..... TERWIJL ZIJN WOORDEN NOG NAKLONKEN,
BUKTE HIJ ZICH EN BEGON WEER IN HET STOF TE SCHRIJVEN. NÍEMAND zei iets.
NÍEMAND waagde het de uitdaging te herhalen. Een Farizeeër met ‘n witte baard boog zijn hoofd
& wreef in zijn ogen, alsof hij bad. Marcus zag dat de man naar Yesjoe keek, vervolgens naar Miryam
& toen omhoog naar de zon. Zònder ‘n woord te zeggen, liet hij zijn steen vallen & draaide zich om:
hij liep weg! Twee schriftgeleerden keken elkaar aan. Marcus zag dat één van hen nu z’n wenkbrauwen vragend optrok. De ander antwoordde hoofdschuddend. Beide mannen lieten kletterend hun wapen
op de keien vallen en verlieten de groep. Langzaam maar zeker viel de groep uitéén. De oudste man vertrok als eerste en de anderen volgden. Hun keien, zo groot als 'n vuist, lieten ze achter op 't TEMPELPLEIN! Één jonge Farizeeër, fanatieker dan de rest, greep z'n buurman bij zijn arm
om hem te dwingen te blijven staan. Maar zijn kameraad maakte zich woedend los,
liet z'n projectiel nu vallen & liep weg!
Alle vijandigheid die er nog was, smolt als sneeuw voor de zon!
Één voor één liepen ook de overige toeschouwers wèg, totdat alleen nog maar Yehosjoea & Miryam overgebleven waren. Met 'n diepe zucht zocht Marcus steun tegen de pilaar.
Miryam haalde de prop uit haar mond. Ze wreef over haar polsen & keek angstvallig over haar schouder, alsof ze verwachtte dat de verdwenen menigte zich alsnog òp háár zou storten.
Yesj stond naast haar & gebaarde naar 't Verlaten Plein.
'Wáár zijn ze?' zei hij. 'Heeft niemand je veroordeeld?'
Met 'n stem vòl verbazing antwoordde Miryam: "NIEMAND... Héér!"
Toen boog ze beschaamd haar hoofd. Ze durfde hem niet áán te kijken. Marc keek met wijdopen ogen naar 't tafereel.
Ze is dus ècht schùldig, dacht hij. En ze besèft héél GÓED dat Yesjoea 't óók wéét.
Ze verwacht dàt hij haar veroordeelt!
Ook ik veroordeel je niet,' zei Yesj liefdevol. 'Ga heen en zondig niet meer.'
Hij wendde zich àf omdat hij geen antwoord nódig hàd.
Ze knikte en probeerde haar tranen weg te slikken.
Toen stak ze haar hand uit, alsòf ze hem wilde terughalen.
Alsof ze nog iets wilde zeggen.
Maar hij liep naar de Tempelpoort & liet haar daar achter, verwonderd dàt zíj nòg ìn léven wàs.
19 aug 2020 - bewerkt op 22 aug 2020
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 11 mei 2023 44374/27'n Ster Uit 't Oosten: door Mat krijgen we
- O 11 mei 2023 44373/153Na een paar pagina's over de beginperiode
- O 11 mei 2023 44372/26 De Tèmpel zèlf, ‘n geweldig gebouw uit
- O 11 mei 2023 44371 Al met al toch nog steeds wel zo'n beetje 't
- O 10 mei 2023 44370 Overtuigd dat de Almachtige 'n Wonder gedaan
- O 10 mei 2023 44369 Volgens Mat werd Yèsj geboren tijdens de re-
- O 10 mei 2023 44368/25 Hoe dan ook: alles is 'n kwestie van tijd
- O 10 mei 2023 44367/33 Maar atropine is niet voldoende: er zijn
- O 09 mei 2023 44366/32 Gifgevallen/griezelregering/gouddictatuur
- O 09 mei 2023 44365/31 Het Nederlandse woord zenuwgas is slecht
- O 09 mei 2023 44364 ZenuwslopendRaspoetinistischGexijingpingpong
- O 09 mei 2023 44363/24 Datum van de Geboorte: Trippel en Trappel
- O 09 mei 2023 44362/152 I/d 21ste eeuw nuanceerden de histórici
- O 06 mei 2023 44354 Loelou zag maar twee soorten omstanders: de
- O 06 mei 2023 44353 Het was gebruikelijk voor herders hun kudden