39047Y395Op De Tweede Dag Arriveerden Ze Vlak Vóór

ZONSONDERGANG
BIJ DE POORT VAN MIRYAMS HUIS IN MAGDALA. MIRYAM LIET ZICH VAN PAVORS RUG GLIJDEN... Zou ze nu iets zeggen? Ze sloeg Marcus´ besmeurde mantel om zich heen en zei met ´n stem, schor na ´t lange zwijgen: ¨Ik rust niet, voordat ik hèm gevonden heb. Hij was de enige die ´t recht had om ´n steen naar mij te gooien... en... ik moet hem iets vertellen... Wil jij me alsjeblieft meenemen naar Kfar Nachoem?¨ Boven de heuvels begon ´t te schemeren. Marcus was moe. ´Ik heb geen idee wáár hij is.´ ¨WÌL JE ME HELPEN, MARCUS?¨ Hij knikte begrijpend. ´Ik wàcht wel. Dan kun jij ´n bad gaan nemen en je omkleden.´ ´n Syrische bediende verzorgde Pavor. Tavita bracht Marc zeep, water & ´n schone tunica & iets te eten. Ze keek hem nieuwsgierig aan. Ze wilde blijkbaar graag van hem horen wat er in Yeroesjalayim voorgevallen was & waarom hij, en niet ´n ànder, haar meesteres thuisgebracht had.
Maar de maanden van Miryams krankzinnigheid hadden de vrouw geleerd te zwijgen. Ze bedwong haar nieuwsgierigheid & trok haar eigen conclusies. Het was al donker, toen Miryam naar beneden kwam. Ze droeg ´n aardewerken lamp in haar hand & ´n leren buidel over haar schouder. Haar huid gloeide van ´t boenen. Haar dikke haar lag in ´n vlecht op haar rug. Hoewel ze ´n onopvallende vaalblauwe, wollen mantel droeg, kon die haar buitengewone schoonheid niet verhullen. Maar er was nog iets bijgekomen...
of misschien juist verdwenen. Wat miste hij in die grote, donkere ogen? Had ze eindelijk...
20 aug 2020 - bewerkt op 22 aug 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende