39159gk81"WAAROM?" 'Dat weet alleen G d!' Dáár~~~~
Q&@
MOEST ÌK HET MÉÉ DÓEN?!
ÌK, die de ezelinnen van mijn vader had gezòcht, was ìnééns plotseling pardoes kóning geworden omdat mijn Trouwe Vriend YEDIED zó vreselijk nódig 'n godsman moest gaan raadplegen!?
'n Beter onderdaan kun je als koning niet hebben. Ònderdáán, het Wóórd alleen ZÈGT het al! Hïj màg de rèst van z'n hele léven voortaan wel aan mijn voeten doorbrengen?
Ik werd door de profeet op weg gestuurd met 'n nauwkeurig omschreven routeplan. Ik moest eerst naar het Graf van Rachel, de Moeder van de Stam van BENYAMIN, in de buurt van SELSACH!
Dàn moest ik mijn wèg vervòlgen tot aan de Tabor-eik, u weet wel, dat is een soort van Bóóm. Daarna mocht ik eindelijk weer terug naar GIBEA.
Op àl die plaatsen stonden MÍJ dan gebeurtenissen te wachten waarin ik totaal geen zin hàd, maar wàt DÓE je tegen al die opdrachten van een profeet als SJMOE'EL? Nìks! Ik gìng dùs òp pàd.
Mijn vriend Yedied stond me òm de bòcht van de wèg òp te wàchten zodat ik hem meteen 'n flink pak rammel kon geven?!
Ik ging voor hem staan en zei: "JE WORDT BEDANKT, UILSKUIKEN"! Ik balde mijn vuist, haalde úit en trof hèm VÒL òp zijn neus. Hij viel steil achterover, bloedend als 'n rùnd, & dàt lùchtte MÍJ enigszins òp!
De arme jongen kon niet weten waarom ik zó vreselijk kwaad was, mijn koningschap was nog geheim, maar ÌK wìst HÈT wèl en dáár ging het om!
Hij kwam overeind & snotterde: "De ezelinnen zijn toch terècht?"
"VEEG JE NEUS AF,"
zei ik,
"ÈN GÁ ÀCHTER ME LOPEN, WANT IK WIL JOU
VOORLOPIG NIET MEER ZÍEN!"
Streng doch rechtvaardig, zoals het een koning betaamt!
Het is 'n eind lopen van RAMA naar Selsach, maar ik heb niets gemerkt van 't verstrijken v/d tijd.
We moeten er wèl vele dagen onderweg geweest zijn en al die dagen heb ik geen Wóórd gesproken.
Het was alsof ik op slot zat: mijn kaken dichtgeschroefd, mijn tong verstijfd?! Ik was 'n wandelende dode, de wereld zei me niets. En m'n hart verdronk in 'n bittere modderpoel van grote droefenis.
Ik voelde 'n diepe afkeer van 't Léven, alsof 't 'n Vieze Bezigheid was die stònk!? Ik had niemand líef, mijn ouders niet, Yedied niet, Sjmoe'el niet & God al helemaal niet!?
Àl het menselijke was MÍJ VRÉÉMD?!
?
MOEST ÌK HET MÉÉ DÓEN?!
ÌK, die de ezelinnen van mijn vader had gezòcht, was ìnééns plotseling pardoes kóning geworden omdat mijn Trouwe Vriend YEDIED zó vreselijk nódig 'n godsman moest gaan raadplegen!?
'n Beter onderdaan kun je als koning niet hebben. Ònderdáán, het Wóórd alleen ZÈGT het al! Hïj màg de rèst van z'n hele léven voortaan wel aan mijn voeten doorbrengen?
Ik werd door de profeet op weg gestuurd met 'n nauwkeurig omschreven routeplan. Ik moest eerst naar het Graf van Rachel, de Moeder van de Stam van BENYAMIN, in de buurt van SELSACH!
Dàn moest ik mijn wèg vervòlgen tot aan de Tabor-eik, u weet wel, dat is een soort van Bóóm. Daarna mocht ik eindelijk weer terug naar GIBEA.
Op àl die plaatsen stonden MÍJ dan gebeurtenissen te wachten waarin ik totaal geen zin hàd, maar wàt DÓE je tegen al die opdrachten van een profeet als SJMOE'EL? Nìks! Ik gìng dùs òp pàd.
Mijn vriend Yedied stond me òm de bòcht van de wèg òp te wàchten zodat ik hem meteen 'n flink pak rammel kon geven?!
Ik ging voor hem staan en zei: "JE WORDT BEDANKT, UILSKUIKEN"! Ik balde mijn vuist, haalde úit en trof hèm VÒL òp zijn neus. Hij viel steil achterover, bloedend als 'n rùnd, & dàt lùchtte MÍJ enigszins òp!
De arme jongen kon niet weten waarom ik zó vreselijk kwaad was, mijn koningschap was nog geheim, maar ÌK wìst HÈT wèl en dáár ging het om!
Hij kwam overeind & snotterde: "De ezelinnen zijn toch terècht?"
"VEEG JE NEUS AF,"
zei ik,
"ÈN GÁ ÀCHTER ME LOPEN, WANT IK WIL JOU
VOORLOPIG NIET MEER ZÍEN!"
Streng doch rechtvaardig, zoals het een koning betaamt!
Het is 'n eind lopen van RAMA naar Selsach, maar ik heb niets gemerkt van 't verstrijken v/d tijd.
We moeten er wèl vele dagen onderweg geweest zijn en al die dagen heb ik geen Wóórd gesproken.
Het was alsof ik op slot zat: mijn kaken dichtgeschroefd, mijn tong verstijfd?! Ik was 'n wandelende dode, de wereld zei me niets. En m'n hart verdronk in 'n bittere modderpoel van grote droefenis.
Ik voelde 'n diepe afkeer van 't Léven, alsof 't 'n Vieze Bezigheid was die stònk!? Ik had niemand líef, mijn ouders niet, Yedied niet, Sjmoe'el niet & God al helemaal niet!?
Àl het menselijke was MÍJ VRÉÉMD?!
?
02 okt 2020 - bewerkt op 05 okt 2020
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 20 mrt 2023 44149 169 Àlle dictators denken graag van zichzelf
- O 19 mrt 2023 44146168 Búiten hùn Hòf waren degenen die zichzelf
- O 18 mrt 2023 44145 167 Respect krijgen van de gojse machten
- O 18 mrt 2023 44144 Chanoeka, officieel ingesteld door de Hasmo-
- O 18 mrt 2023 44143 Oude oorzaken & nieuwe gevolgen: meeliften?!
- O 18 mrt 2023 44142164 Volkómen Verstrikt In De Familievetes Die
- O 18 mrt 2023 44141142 Een Gouden Tijdperk Van Vrede En Welvaart
- O 17 mrt 2023 44140163 Zo bleef ook al een millennium daarvóór
- O 17 mrt 2023 44139 159 Weer terug naar de 18de eeuw, waar we
- O 17 mrt 2023 44138158 Daarbij werden ook de laatste vrijheden
- O 17 mrt 2023 44137 157 In de tussentijd is in Moskou alles voor
- O 17 mrt 2023 44136156 Aangekomen in Oekraïne, profiteert Kirill
- O 16 mrt 2023 44135 Zíj kon de man van haar dromen niet huwen en
- O 16 mrt 2023 44134154 ’n Geschenk Voor DeBroer Van Haar Minnaar
- O 16 mrt 2023 44133/153 Wat ons weer terugbrengt bij Ivan Mazepa