39431/220 Ik Heb Onderweg Geprobeerd Hem Zijn Ozo~
Q
GEVAARLIJKE IDEE
UIT HET HOOFD TE PRATEN, MAAR HIJ WAS
VASTBESLOTEN.
'IK BEN DE ENIGE
DIE ZIJN ZIEL TOT RUST KAN BRENGEN!' zei hij.
In GIBEAH raadde ik hem aan om Ittaï mee te nemen naar het paleis zodat hij in ieder geval
'n stevige bewaker bij zich had, maar Dawied zei: "U BENT DE ENIGE DIE MET MIJ MEEMAG
HEER SERAYAH, WANT DE KONING VERTROUWT Ú!" Dùs gingen we samen,
ongewapend, ´t paleis binnen.
Het was niet moeilijk
om de koning te vinden want we gingen af op het geluid:
'n hòl gebrul dat vanuit de diepste krochten van 't paleis leek te komen. Ik herinnerde me
dat Sja'oel in zijn krankzinnigheid de duisternis opzocht en dus wist waar de donkerste vertrekken
zich bevonden!
Toen we in de buurt kwamen,
haalde Dawiedewiedewied zijn lier van z´n rug en
begon alvast te tokkelen, zodat Sja´oel niet zou schrikken
van onze onaangekondigde komst.
´t Gebrul hield plotseling òp.
Ik opende voorzichtig de deur waarachter ik hem vermoedde
& zag hem zitten in het laatste straaltje licht
dat hier nog kòn binnendringen.
Dawied liet ´n stilte vallen
opdat de koning nu kon laten merken
òf wij welkom waren of niet.
En in die stilte,
hoorden we Sja´oels stem heel teder zeggen:
´Ben jíj het m´n jongen?
Mijn lieve muzikant?´
¨JA,¨ zei Dawiedewied. ¨IK BEN HET!¨
Het drong tot me door
dat Sja´oel Dawied opnieuw
niet herkende!
Zijn geest kreeg het niet voor elkaar
om in de held die Goliath had verslagen
èn de muzikant die hem al vele malen had getroost één en dezèlfde man te zien.
¨GA ZITTEN M´N JONGEN
EN SPEEL!¨
Dawied ging zitten
en liet zijn lier zingen als een vogel in het voorjaar.
Ik zag dat Sja´oels mond openviel & dat hij tot rust leek te komen, maar ik vond ´t verontrustend dat z´n werpspies op zijn schoot lag en dat zijn vingers tijdens Dawieds muziek
ònònderbroken bleven doortrommelen
op de schacht.
Hij sloot zijn ogen
en liet z´n hoofd achterover vallen als iemand die zich overgeeft
aan z´n intiemste gevoelens, maar toen Dawied ´n pauze liet vallen omdat hij ´n nieuw stuk
in wilde zetten, hief hij zijn hand met de werpspies òp en zei:
´Dàt was heerlijke muziek, m´n jongen, als ´t verkoelende water,
maar hoe heet je vader ook alweer?´
´M´n vader heet Isaï van Bethlehem mijn koning,´
antwoordde Dawied...
UIT HET HOOFD TE PRATEN, MAAR HIJ WAS
VASTBESLOTEN.
'IK BEN DE ENIGE
DIE ZIJN ZIEL TOT RUST KAN BRENGEN!' zei hij.
In GIBEAH raadde ik hem aan om Ittaï mee te nemen naar het paleis zodat hij in ieder geval
'n stevige bewaker bij zich had, maar Dawied zei: "U BENT DE ENIGE DIE MET MIJ MEEMAG
HEER SERAYAH, WANT DE KONING VERTROUWT Ú!" Dùs gingen we samen,
ongewapend, ´t paleis binnen.
Het was niet moeilijk
om de koning te vinden want we gingen af op het geluid:
'n hòl gebrul dat vanuit de diepste krochten van 't paleis leek te komen. Ik herinnerde me
dat Sja'oel in zijn krankzinnigheid de duisternis opzocht en dus wist waar de donkerste vertrekken
zich bevonden!
Toen we in de buurt kwamen,
haalde Dawiedewiedewied zijn lier van z´n rug en
begon alvast te tokkelen, zodat Sja´oel niet zou schrikken
van onze onaangekondigde komst.
´t Gebrul hield plotseling òp.
Ik opende voorzichtig de deur waarachter ik hem vermoedde
& zag hem zitten in het laatste straaltje licht
dat hier nog kòn binnendringen.
Dawied liet ´n stilte vallen
opdat de koning nu kon laten merken
òf wij welkom waren of niet.
En in die stilte,
hoorden we Sja´oels stem heel teder zeggen:
´Ben jíj het m´n jongen?
Mijn lieve muzikant?´
¨JA,¨ zei Dawiedewied. ¨IK BEN HET!¨
Het drong tot me door
dat Sja´oel Dawied opnieuw
niet herkende!
Zijn geest kreeg het niet voor elkaar
om in de held die Goliath had verslagen
èn de muzikant die hem al vele malen had getroost één en dezèlfde man te zien.
¨GA ZITTEN M´N JONGEN
EN SPEEL!¨
Dawied ging zitten
en liet zijn lier zingen als een vogel in het voorjaar.
Ik zag dat Sja´oels mond openviel & dat hij tot rust leek te komen, maar ik vond ´t verontrustend dat z´n werpspies op zijn schoot lag en dat zijn vingers tijdens Dawieds muziek
ònònderbroken bleven doortrommelen
op de schacht.
Hij sloot zijn ogen
en liet z´n hoofd achterover vallen als iemand die zich overgeeft
aan z´n intiemste gevoelens, maar toen Dawied ´n pauze liet vallen omdat hij ´n nieuw stuk
in wilde zetten, hief hij zijn hand met de werpspies òp en zei:
´Dàt was heerlijke muziek, m´n jongen, als ´t verkoelende water,
maar hoe heet je vader ook alweer?´
´M´n vader heet Isaï van Bethlehem mijn koning,´
antwoordde Dawied...
28 nov 2020 - bewerkt op 05 dec 2020
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 21 nov 2022 42615 95 Nog twee andere grote concurrenten móeten
- O 21 nov 2022 4261494 Oekraïne: Al Véélmeer Dan Duizend Jaar Óud
- O 20 nov 2022 42611 138 De mannen van de gijzelaarsgroep moesten
- O 20 nov 2022 42610 137 De herinnering in Putten en daarbuiten
- O 20 nov 2022 42609 136 Die Getuigenissen Maken Ut Mogelijk Ná
- O 20 nov 2022 42608 135 De weggevoerden: bij het grote transport
- O 19 nov 2022 42607 36 Wat er precies gebeurd is toen het enorme
- O 19 nov 2022 4260635 Toch keerden er joden terug naar de Nijl,
- O 19 nov 2022 4260534 Volgens de bijbelschrijvers was Babylonië/
- O 18 nov 2022 42604Higher than the highest mountains: deeper...
- O 18 nov 2022 42603Ik dróómde me ‘n hoedje vòl met herinneringen
- O 18 nov 2022 42602 94 Tijdens Vlads regeerperiode schrijft
- O 18 nov 2022 4260133 De Joodse Eigenheid Zou Uiteindelijk Snèl
- O 18 nov 2022 42600 'Al Ut Slechtuh Komt Uit Ut Kromkort Westuh'
- O 17 nov 2022 42599/134 De verwachtingen over de uitkomst van de