39760 29 Wij denken al snel dat 'de oplossing' v/d
Q
EENZAAMHEID
LIGT IN HET MEER OMGAAN MET MENSEN,
EEN FREQUENT CONTACT HEBBEN. Meestal helpt dat niet
en gaat het om zogenaamde 'tolerante' contacten
die tot niets verplichten.
Daar waar het gesprek
ècht wezenlijk wòrdt, blijft de mensch tòch éénzaam.
Maar die waarheid willen we meestal niet tot ons toelaten. 'n Weduwnaar uit m'n kennissenkring,
nu alleenwonend, zei me eens: 'Ik heb contact met die-en-die, ik ben secretaris daar, heb 'n bestuursfunctie hier' enzovoort. Zóvéél contacten, maar ondanks die contacten is hij al
evenzeer eenzaam en zijn er geen werkelijke ontmoetingen...
Daar waar het echt om her wézenlijke GÁÁT,
staat híj tòch àlléén? Hij KÀN mensen uit het bestuur wel bellen, maar tot een wezenlijk contact
komt het niet. Ik geloof niet dat hij zich dat realiseert! Het kan ook heel goed zijn dat ook bij hem al die contacten er vooral zijn om de stilte te verdrijven. Zo vergaderen we heel wat àf ÈN zóeken we
alsmaar contacten in allerlei
overlegorganen?
Stel
dat daar eens iemand op zou staan,
'n Leviet, en zou zèggen: 'Wat doen we hier eigenlijk?
Is dit niet een zinloos spelletje? Begrijpen we elkaar
op een wezenlijk vlak eigenlijk
wel werkelijk?
Dàn
staat de onruststoker
òp...
En dan sta je moederziel alleen
ÈN ben je een spelbreker aan wie
iedereen zich stoort!?
Ieder mensch
heeft z'n eigen unieke enige weg,
die alleen hij of zij
dient te gaan?!
Iedereen
gaat onder zijn Eigen naam.
Het heeft geen zin om een ander over te
gaan willen halen om jouw weg te gaan, ook al
heeft die weg jou wèl nog
gelukkig gemaakt.
Wie dat wel probeert,
maakt de ander tot knecht
en berooft hem (haar/het)
van z'n waardigheid.
Asih, man, 79 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende