39895 lek 37 Maar wat hebben we eraan om dit soort
TRIVIALE ALGEMEENHEDEN TE DEBITEREN
ALS HET PROBLEEM ZICH IN DE ZOGEHETEN ´CHRISTELIJKE´ WERELD NIET
MEER SCHIJNT VOOR TE DOEN, EN DUS ONBEDUIDEND EN ACHTERHAALD LIJKT?
Néé, ´t ìs níet achterhaald noch definitief opgelost (en het zàl dat nóóit zijn, omdat we nu eenmaal
nooit díe ingenieuze formule zullen weten te vinden waarmee alle conflicten die ooit zouden opduiken
al bij voorbaat kunnen worden beslecht)! Maar het probleem heeft zich verschoven.
De theocratische aspiraties zijn nagenoeg verdwenen en de geschillen omtrent de suprematie
hebben hun gewicht verloren. Of de Italiaanse regering nu ´n verdrag sluit met het Vaticaan dan wel
de bevoorrechte status van het katholicisme als staatsgodsdienst afschaft, maakt immers maar
weinig meer uit?
En dat de Kerk zo nu en dan nog eist dat echtscheidingen, die zij beschouwt als onverenigbaar met
hun ´huwelijkssacrament´, bij wet verboden worden, mag ook geen naam meer hebben!
´t Principe van de scheiding van Kerk & Staat, waartegen de pausen nog niet zo heel lang geleden fulmineerden, is min of meer aanvaard, ondanks de wettelijke complicaties die het oproept.
Daarentegen is de theocratie echter wel een probleem voor de moslimwereld, waarin het idee van de scheiding nog nooit zo ècht wortel heeft geschoten en die in de Koran nu ook maar nauwelijks aanknopingspunten heeft kunnen vinden ter ondersteuning daarvan?
´t Is niet meer het probleem van de zgn. ´christenen´! Maar er rest nog wel een wezenlijke vraag:
die betreffende de aanwezigheid v/d christelijke traditie in ´t profane publieke leven...
De suprematie waarnaar de Kerk soms met succes streefde was vaak niet veel meer dan de suprematie v/h ene seculiere orgaan over ´t andere, waarbij de morele insteek slechts ´n gemakkelijk voorwendsel was.
Alle instrumenten waarvan de Kerk zich bediend heeft om op deze suprematie aanspraak te kunnen maken - van de schenking van Constantijn tot aan de transformatie v/d wijzen, die ´t kindje Yesjoe
hulde brachten, in ´drie koningen´ - zijn verdwenen.
Niettemin kan men zich afvragen of het afstand doen van deze afgevlakte suprematie werkelijk zuiver wìnst was, voor zover daarin opgesloten ligt dat de publieke instituties ervan afzien om hun morele uitgangspunten in christelijke termen te definiëren.
De scheiding van Kerk & Staat i/d moderne democratie betekent: religieuze tolerantie voor íederéén, binnen grenzen v/d geldende wetten; geen verplicht godsdienstonderwijs i/d scholen; geen enkel wettelijk vastgelegd privilege voor leden van ´n specifieke godsdienstige gemeenschap; de gelijkheid van iedereen voor de wet, ongeacht godsdienst; geen enkel institutioneel gegarandeerd vetorecht voor
´n Kerk in redelijke publieke aangelegenheden of i/d processen van wet- & regelgeving.
Om de mensen te overtuigen van haar positie in de ene of andere speciale discussie {bv. echtscheiding, abortus e.d.} beschikt de Kerk over geen enkel dwangmiddel meer, ´t enige wat ze nu nog heeft
is haar geestelijke overredingskracht.
Dat alles is rechtmatig & wenselijk.
Mor wilde niet leren schieten op bevel, weigerde cannabis te verbieden & zong er toch
een flink eind op los tijdens die zes oorlogsdagen...
Ik wil niet doden op bevel, noch planten verbieden of ´t zingen van liederen in barre tijden!
Toch kan dat soort zaken je ´t leven nog kosten in sommige landen:
men hanteert nog verplichte vijandsbeelden,
verdoemde psychedelicatessen & haat
vrijheid van meningsuiting?
ALS HET PROBLEEM ZICH IN DE ZOGEHETEN ´CHRISTELIJKE´ WERELD NIET
MEER SCHIJNT VOOR TE DOEN, EN DUS ONBEDUIDEND EN ACHTERHAALD LIJKT?
Néé, ´t ìs níet achterhaald noch definitief opgelost (en het zàl dat nóóit zijn, omdat we nu eenmaal
nooit díe ingenieuze formule zullen weten te vinden waarmee alle conflicten die ooit zouden opduiken
al bij voorbaat kunnen worden beslecht)! Maar het probleem heeft zich verschoven.
De theocratische aspiraties zijn nagenoeg verdwenen en de geschillen omtrent de suprematie
hebben hun gewicht verloren. Of de Italiaanse regering nu ´n verdrag sluit met het Vaticaan dan wel
de bevoorrechte status van het katholicisme als staatsgodsdienst afschaft, maakt immers maar
weinig meer uit?
En dat de Kerk zo nu en dan nog eist dat echtscheidingen, die zij beschouwt als onverenigbaar met
hun ´huwelijkssacrament´, bij wet verboden worden, mag ook geen naam meer hebben!
´t Principe van de scheiding van Kerk & Staat, waartegen de pausen nog niet zo heel lang geleden fulmineerden, is min of meer aanvaard, ondanks de wettelijke complicaties die het oproept.
Daarentegen is de theocratie echter wel een probleem voor de moslimwereld, waarin het idee van de scheiding nog nooit zo ècht wortel heeft geschoten en die in de Koran nu ook maar nauwelijks aanknopingspunten heeft kunnen vinden ter ondersteuning daarvan?
´t Is niet meer het probleem van de zgn. ´christenen´! Maar er rest nog wel een wezenlijke vraag:
die betreffende de aanwezigheid v/d christelijke traditie in ´t profane publieke leven...
De suprematie waarnaar de Kerk soms met succes streefde was vaak niet veel meer dan de suprematie v/h ene seculiere orgaan over ´t andere, waarbij de morele insteek slechts ´n gemakkelijk voorwendsel was.
Alle instrumenten waarvan de Kerk zich bediend heeft om op deze suprematie aanspraak te kunnen maken - van de schenking van Constantijn tot aan de transformatie v/d wijzen, die ´t kindje Yesjoe
hulde brachten, in ´drie koningen´ - zijn verdwenen.
Niettemin kan men zich afvragen of het afstand doen van deze afgevlakte suprematie werkelijk zuiver wìnst was, voor zover daarin opgesloten ligt dat de publieke instituties ervan afzien om hun morele uitgangspunten in christelijke termen te definiëren.
De scheiding van Kerk & Staat i/d moderne democratie betekent: religieuze tolerantie voor íederéén, binnen grenzen v/d geldende wetten; geen verplicht godsdienstonderwijs i/d scholen; geen enkel wettelijk vastgelegd privilege voor leden van ´n specifieke godsdienstige gemeenschap; de gelijkheid van iedereen voor de wet, ongeacht godsdienst; geen enkel institutioneel gegarandeerd vetorecht voor
´n Kerk in redelijke publieke aangelegenheden of i/d processen van wet- & regelgeving.
Om de mensen te overtuigen van haar positie in de ene of andere speciale discussie {bv. echtscheiding, abortus e.d.} beschikt de Kerk over geen enkel dwangmiddel meer, ´t enige wat ze nu nog heeft
is haar geestelijke overredingskracht.
Dat alles is rechtmatig & wenselijk.
Mor wilde niet leren schieten op bevel, weigerde cannabis te verbieden & zong er toch
een flink eind op los tijdens die zes oorlogsdagen...
Ik wil niet doden op bevel, noch planten verbieden of ´t zingen van liederen in barre tijden!
Toch kan dat soort zaken je ´t leven nog kosten in sommige landen:
men hanteert nog verplichte vijandsbeelden,
verdoemde psychedelicatessen & haat
vrijheid van meningsuiting?
05 mrt 2021 - bewerkt op 14 mrt 2021
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 06 sep 2022 42308 164 Yèsjoe voelde zich ook niet op z´n gemàk
- O 06 sep 2022 42307162 De vreemdeling bleek Tovyah te heten
- O 06 sep 2022 42306161Je Moet Geen Geloof Hechten Aan De Sterren
- O 06 sep 2022 42305159 We maken ´n fout met betrekking tot ´G d´
- O 05 sep 2022 42304 DC12/157 Réin van géést: toen ze weer in de
- O 05 sep 2022 42303 153 Micha liep op Yèsj àf. ´Accoord, maak ´m ( 1 )
- O 05 sep 2022 42302 152 ´Níet ìk, déze híer!´ zei Yùd en wees op
- O 05 sep 2022 42301151 Ze gingen de trap àf en zagen twee mannen
- O 05 sep 2022 42300 DC 150 ´Gééf me één goede reden wááròm ik je
- O 04 sep 2022 42299 149 ´Kláár?´ vroeg Judas. Hij probeerde niet
- O 04 sep 2022 42298 148 Toen Yùd terugkwam, kondigde hij aan dat
- O 04 sep 2022 42296147 Mìryàm schudde haar hoofd: ze was niet in
- O 04 sep 2022 42295/146 Zwijgend Verzamelde Yèsj De Potten!
- O 03 sep 2022 42294 DC 145 Jan Klaassen & Katrijntje Dap@myDiary
- O 03 sep 2022 42293144Hadjememaar: ratelbanderij/verrutting e.d.