3990447 Dialoog tussen de apologeet & de scepticus
QQleKolaq
´N CHRISTELIJK APOLOGEET
ZAL ALTIJD KUNNEN ANTWOORDEN:
ÌS ER NOG NOOIT ÍEMAND ÚIT DE DÓÓD VERREZEN?
Misschien niemand - behalve Yehosjoea.
Ìs dàt ònmógelijk, òndènkbaar, in strijd met de natuurlijke orde?
Wie kan heden ten dage
nog met zekerheid zeggen laat staan vàststellen
òf íets àl dan niet mogelijk is??
Ja, in de 17e eeuw was dat nog gemakkelijk te doen!
De cartesianen waren nog alwetend,
zij kenden alle bewegingswetten op hun duimpje, ze wisten precies hoe ze de werkelijke dingen
van hetgeen uit de waarneming voort-vloeit èn het mogelijke van ´t onmogelijke
moesten onderscheiden...
Descartes poogde al Mersenne uit te leggen
- zonder succes, naar ´t schijnt - dat zijn ruimtetheorie heel goed verenigbaar was met ´t dogma v/d ´transsubstantiatie´, maar ´t valt zeer te betwijfelen of hij zijn lezers met zijn uitleg heeft kunnen overtuigen.
Ook in het kader van zijn fysica
is de verrijzenis niet te verdedigen: de dood is niet ´t gevolg v/d scheiding van ziel & lichaam, integendeel, de ziel scheidt zich v/h lichaam omdat t lichaam sterft, waarbij de dood
´n louter mechanisch verschijnsel is!
Om moeilijkheden te vermijden
gaven deze rationalisten v/d 17de eeuw gewoonlijk slechts in meer globale zin uitdrukking aan hun geloof of godsdienstige loyaliteit, soms misschien in alle oprechtheid, soms voorzichtigheidshalve, maar hun fideïstische redeneringen {´wij geloven in al wat onze religie leert, maar dat zijn waarheden die de menselijke rede te boven gaan, zodat ´t geen nut heeft ze grondig te onderzoeken´} konden de Kerk of de theologen niet meer geruststellen, tenzij die er dezelfde kwalijke opvattingen
op na hielden.
Nee, het was duidelijk
dat ´t sciëntisme, dat zich zowel op het terrein v/d empirische feiten als op dat v/h a priori aan ´geopenbaarde waarheden´ niets gelegen niet liggen, zich op geen enkele laat verzoenen met het vermeend irrationele of ´sentimentele´ geloof, aangezien dit geloof dingen insluit die niet slechts super rationem zijn, maar in ´t natuurlijke licht van onze rede absoluut ontoelaatbaar
& onmogelijk zijn.
De zó begrepen scheiding was niet meer dan ´n excuus om anderen,
ja ook zichzelf, te misleiden....
´N CHRISTELIJK APOLOGEET
ZAL ALTIJD KUNNEN ANTWOORDEN:
ÌS ER NOG NOOIT ÍEMAND ÚIT DE DÓÓD VERREZEN?
Misschien niemand - behalve Yehosjoea.
Ìs dàt ònmógelijk, òndènkbaar, in strijd met de natuurlijke orde?
Wie kan heden ten dage
nog met zekerheid zeggen laat staan vàststellen
òf íets àl dan niet mogelijk is??
Ja, in de 17e eeuw was dat nog gemakkelijk te doen!
De cartesianen waren nog alwetend,
zij kenden alle bewegingswetten op hun duimpje, ze wisten precies hoe ze de werkelijke dingen
van hetgeen uit de waarneming voort-vloeit èn het mogelijke van ´t onmogelijke
moesten onderscheiden...
Descartes poogde al Mersenne uit te leggen
- zonder succes, naar ´t schijnt - dat zijn ruimtetheorie heel goed verenigbaar was met ´t dogma v/d ´transsubstantiatie´, maar ´t valt zeer te betwijfelen of hij zijn lezers met zijn uitleg heeft kunnen overtuigen.
Ook in het kader van zijn fysica
is de verrijzenis niet te verdedigen: de dood is niet ´t gevolg v/d scheiding van ziel & lichaam, integendeel, de ziel scheidt zich v/h lichaam omdat t lichaam sterft, waarbij de dood
´n louter mechanisch verschijnsel is!
Om moeilijkheden te vermijden
gaven deze rationalisten v/d 17de eeuw gewoonlijk slechts in meer globale zin uitdrukking aan hun geloof of godsdienstige loyaliteit, soms misschien in alle oprechtheid, soms voorzichtigheidshalve, maar hun fideïstische redeneringen {´wij geloven in al wat onze religie leert, maar dat zijn waarheden die de menselijke rede te boven gaan, zodat ´t geen nut heeft ze grondig te onderzoeken´} konden de Kerk of de theologen niet meer geruststellen, tenzij die er dezelfde kwalijke opvattingen
op na hielden.
Nee, het was duidelijk
dat ´t sciëntisme, dat zich zowel op het terrein v/d empirische feiten als op dat v/h a priori aan ´geopenbaarde waarheden´ niets gelegen niet liggen, zich op geen enkele laat verzoenen met het vermeend irrationele of ´sentimentele´ geloof, aangezien dit geloof dingen insluit die niet slechts super rationem zijn, maar in ´t natuurlijke licht van onze rede absoluut ontoelaatbaar
& onmogelijk zijn.
De zó begrepen scheiding was niet meer dan ´n excuus om anderen,
ja ook zichzelf, te misleiden....
07 mrt 2021 - bewerkt op 16 mrt 2021
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 18 sep 2024 4805272 Allereerst probeert pneumacentrisme om ook
- O 18 sep 2024 48051 9 71 De Heilige Geest Ademt in Mij, Opdat Ik
- O 18 sep 2024 48050 Als Pinkstervoorganger Ziet Sam het Belang
- O 17 sep 2024 4804969 LEIDERSCHAP en informatietechnologie: ÒF
- O 17 sep 2024 4804868 Wat Betreft Leiderschap in de Kerk is er
- O 17 sep 2024 4804768 Laten we dus die dialoog aangaan, onze
- O 17 sep 2024 4804667Voortaan zijn katholieken & alle orthodoxe
- O 16 sep 2024 4804566 We moeten toegeven dat op dit punt wel ‘n
- O 16 sep 2024 48044865 Denominaties en Leiderschap: Autoritaire
- O 16 sep 2024 48043SAM had een oordeel over de traditionele kerk
- O 16 sep 2024 4804264Als we de bijbel citeren zonder enig gevoel
- O 16 sep 2024 4804163 Simplistisch denken/bekrompenheid: religie
- O 15 sep 2024 48040 Dit soort ‘voorgangers’ houden die situaties
- O 15 sep 2024 4803962 Naar man of vrouw kijken: zonde & lust????
- O 15 sep 2024 4803861 De kerken zijn niet voldoende ingegaan op