40156sh22TenSlotteZitEr BovenAlleEmpirischeKritiek
QQleQ
EEN STRUCTURELE
BEPERKING INGEBAKKEN IN
HET SECULARISATIEPARADIGMA: ´T REGISTREERT
ENKEL ´T VERVAL VAN EEN GEGEVEN RELIGIE?
´t Secularisatieparadigma vertrekt van de idee dat met de toenemende modernisering
de terugval van geïnstitutionaliseerde religie waarschijnlijk is - uitzonderingen, zeker tijdelijk,
laten zij toe.
´t Kan dus geen opgang van religie i/d moderniteit, zoals bv. i/d VS of i/d islamitische
landen, verklaren. Sterker nog: omdat de blik gericht is op neergang vanaf ´n zeker hoogtepunt,
blijven de vele andere transformaties v/d religies buiten beeld.
Omdat dit paradigma uitgaat van geïnstitutionaliseerde religie, heeft het ook weinig te zeggen over de evolutie van weinig geïnstitutionaliseerde religie. ´t Secularisatieparadigma vertrekt vanuit de idee van ´n bijna ònóverbrùgbare tegenstelling tussen religie & moderniteit en gaat daardoor voorbij aan de
wisselwerking tussen religie & moderniteit èn aan de genese vàn religie in en dóór de moderniteit.
Blijft er dan niets óver van ´t secularisatieperspectief? Is ´t dan helemaal fout? SH meent van niet,
op voorwaarde dat men ´t secularisatieperspectief grondig herziet!
Ten eerste moet ´t z´n paradigmatische status prijsgeven. ´t Kan zich niet meer opwerpen als overkoepelende theorie die heel de religiegeschiedenis sinds voor-moderne tijden vanuit de secularisatie-idee beschrijft. Het is enkel nog mogelijk als deeltheorie bìnnen ´n ànder méér òmvàttend paradigma, bijvoorbeeld v/h ´rational choice´- of ´t religieuze moderniseringsparadigma?
Dat maakt ´t ten tweede mogelijk om secularisaties & désecularisaties i/h meervoud - de periodes (in decennia) & plaatsen (van lokaliteiten tot hele civilisaties) van terugval & réveil van religie - als empirische, eindige & omkeerbare processen in ´t kader van trans-formaties v/h bredere religieuze veld te beschrijven.
Zo wil hij met de neo-secularisatietheoretici terugval v/d grote kerken in Europa i/d 20ste eeuw & vooral na 1960 als secularisatie beschrijven.
Behalve tijd is ook plaats & dus maatschappelijke context in rekening te brengen omdat specifieke verklaring voor al de gevallen van (désecularisaties vereist is i.p.v. de àl té globale verwijzing naar moderniseringsprocessen.
Per slot van rekening is secularisatie in Europa sinds de jaren ´60 toch ´n empirisch feit v/d eerste orde, dat om verklaring schreeuwt.
´t Is ondanks alle verzekeringen v/h tegendeel ook nog niet geweten of secularisatie zich i/d toekomst ook niet in landen op andere continenten zal voordoen, zodra ook daar ´n welvarende samenleving voorhanden is [Iran, Israël?]!
Maar als overkoepelend paradigma heeft ´t secularisatieperspectief afgedaan. Koffiedik? Theeblaadjes? Wichelroedes? Handlijnen/Ingewanden! Breinfestijnen? Griekse & Romeinse bezettingen! Onderdrukking! Bezetting! Ballingschap
& holocaust...
Asih, man, 79 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende