40214 fl 105 Meesters Leerlingen & Pinksterfeesten
QQleQ
Individuele verlossing
komt voortaan dus pas na inwijding tot stand?
En deze inwijding
wordt niet verricht door de priesters,
die zich volledig toeleggen op ´t verrichten van rituelen & offers, maar door de meester,
de gids/verlosser/bevrijder/begeleider, die ´t heilige zelf ervaren heeft en díe ervaring overdraagt
in een persoonlijke relatie òp de leerling! Alle wegbereiders v/d nieuwe religieuze vormen die i/d loop
v/d spiltijd zijn ontstaan, werden in ´t begin omringd door ´n handvol leer-lingen bij zich zich geleidelijk aan andere leerlingen/mannen/vrouwen/kinderen voegden, totdat ze hun instituties
of kerken vormden?
Allemaal hebben ze ervoor gekozen
om hùn openbaring op deze wijze over te brengen & verder te gaan blijven dragen èn door de eeuwen heen is dàt zó gebleven: we vinden de figuur v/d Meester, de drager van ´n Èrfgoed, die garant staat voor ´de overdracht´, terug in alle religieuze, spirituele & filosofische tradities
van ná KJ´s spiltijd!
Bij de Grieken
is ´t de diadoche, letterlijk de opvolger; i/h taoïsme is de
¨Ware Mensch¨ of ´man van recepten´; i/h jodendom de TSADIK of de ´rechtvaardige´; in de islam behoort ´t tot ´n silsila, ´keten van overdracht´, & in India zegt men graag dat de meester ´zwanger´ is van z´n leerling; vlg. ´n hindoeïstisch gezegde is de leerling ´in de handen v/d meester als ´n dode in de handen v/d lijkenwasser?
Deze gedachte
vinden we terug bij de christelijke meester Ignatius van Loyola, die z´n leerlingen opdroeg om ´als ´n kadaver´ te gehoorzamen [perinde ac vadaver]!
Anders dan de priester
definieert de meester zichzelf niet door ´n hiërarchische functie, maar door z´n eigen ervaring v/d transcendentie, die hij - tegelijk met de kennis die hem gegeven is -
op z´n leerlingen overbrengt.
Hij kent weliswaar
de heilige teksten uit zijn traditie, leest ze en legt ze uit, maar zijn inter-pretaties stemmen niet altíjd overeen met die v/d orthodoxie: ze brengen vooral wijsheid & nieuwe noties, die overigens vaak met de orthodoxie botsen, zoals blijkt uit de spanningen tussen deze twee takken van religiositeit, die nòg altijd hévig zijn in alle tradities & wijsheden v/d mensheid, zoals de Franse filosoof Henri Bergson terecht analyseerde in Les deux sources de la morale et de la religion/De twee bronnen van moraal & religie & tegenover de priester, die de dogma´s & riten v/d cultus onderwijst, kiest de meester
voor mondelinge overdracht & contact!
Tegelijk met z´n leer
draagt hij de bedrevenheid óver òm persoonlijk verlossing te bereiken door ascese, ´n streng leven, ´n ´gebruiksaanwijzing´ die ´t leven v/d naar verlossing dorstende leerling
verandert.
Tegenover ritualisme
plaatst hij introspectie/tegenover ´t dogma de ervaring/tegenover intellectuele constructies
de openheid v/h hàrt!
Déze spanningen
tussen de institutionele religie & de inwijdende ervaring, tussen collectieve rituelen & persoonlijke spiritualiteit, zíjn nòg steeds aanwezig binnen de grote religieuze tradities die vanaf de zgn.
spiltijd zijn ontstaan, & ´waarover wij ´t hebben´
door de jaren heen?
Individuele verlossing
komt voortaan dus pas na inwijding tot stand?
En deze inwijding
wordt niet verricht door de priesters,
die zich volledig toeleggen op ´t verrichten van rituelen & offers, maar door de meester,
de gids/verlosser/bevrijder/begeleider, die ´t heilige zelf ervaren heeft en díe ervaring overdraagt
in een persoonlijke relatie òp de leerling! Alle wegbereiders v/d nieuwe religieuze vormen die i/d loop
v/d spiltijd zijn ontstaan, werden in ´t begin omringd door ´n handvol leer-lingen bij zich zich geleidelijk aan andere leerlingen/mannen/vrouwen/kinderen voegden, totdat ze hun instituties
of kerken vormden?
Allemaal hebben ze ervoor gekozen
om hùn openbaring op deze wijze over te brengen & verder te gaan blijven dragen èn door de eeuwen heen is dàt zó gebleven: we vinden de figuur v/d Meester, de drager van ´n Èrfgoed, die garant staat voor ´de overdracht´, terug in alle religieuze, spirituele & filosofische tradities
van ná KJ´s spiltijd!
Bij de Grieken
is ´t de diadoche, letterlijk de opvolger; i/h taoïsme is de
¨Ware Mensch¨ of ´man van recepten´; i/h jodendom de TSADIK of de ´rechtvaardige´; in de islam behoort ´t tot ´n silsila, ´keten van overdracht´, & in India zegt men graag dat de meester ´zwanger´ is van z´n leerling; vlg. ´n hindoeïstisch gezegde is de leerling ´in de handen v/d meester als ´n dode in de handen v/d lijkenwasser?
Deze gedachte
vinden we terug bij de christelijke meester Ignatius van Loyola, die z´n leerlingen opdroeg om ´als ´n kadaver´ te gehoorzamen [perinde ac vadaver]!
Anders dan de priester
definieert de meester zichzelf niet door ´n hiërarchische functie, maar door z´n eigen ervaring v/d transcendentie, die hij - tegelijk met de kennis die hem gegeven is -
op z´n leerlingen overbrengt.
Hij kent weliswaar
de heilige teksten uit zijn traditie, leest ze en legt ze uit, maar zijn inter-pretaties stemmen niet altíjd overeen met die v/d orthodoxie: ze brengen vooral wijsheid & nieuwe noties, die overigens vaak met de orthodoxie botsen, zoals blijkt uit de spanningen tussen deze twee takken van religiositeit, die nòg altijd hévig zijn in alle tradities & wijsheden v/d mensheid, zoals de Franse filosoof Henri Bergson terecht analyseerde in Les deux sources de la morale et de la religion/De twee bronnen van moraal & religie & tegenover de priester, die de dogma´s & riten v/d cultus onderwijst, kiest de meester
voor mondelinge overdracht & contact!
Tegelijk met z´n leer
draagt hij de bedrevenheid óver òm persoonlijk verlossing te bereiken door ascese, ´n streng leven, ´n ´gebruiksaanwijzing´ die ´t leven v/d naar verlossing dorstende leerling
verandert.
Tegenover ritualisme
plaatst hij introspectie/tegenover ´t dogma de ervaring/tegenover intellectuele constructies
de openheid v/h hàrt!
Déze spanningen
tussen de institutionele religie & de inwijdende ervaring, tussen collectieve rituelen & persoonlijke spiritualiteit, zíjn nòg steeds aanwezig binnen de grote religieuze tradities die vanaf de zgn.
spiltijd zijn ontstaan, & ´waarover wij ´t hebben´
door de jaren heen?
23 mei 2021 - bewerkt op 24 mei 2021
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 05 nov 2024 4825 56 Jodenvervolging, met name door lokale
- O 04 nov 2024 48250 De Turks-islamitische autoriteiten verboden
- O 03 nov 2024 4824962Suleiman vond ‘t zelfs goed dat ‘n leidende
- O 03 nov 2024 4824861 Terwijl christelijke & islamitische legers
- O 03 nov 2024 4824760Terwijl al die oorlogseeuwen voorbijgleden
- O 03 nov 2024 4824659Geen rust meer voor Israël na 5 millennia
- O 03 nov 2024 48245 Nadat ‘t Romeinse Keizerrijk i/d 4de eeuw is
- O 02 nov 2024 48244 58 De joden verdwenen echter niet volledig
- O 02 nov 2024 4824357 De Romeinse Verwoesting v/h Joodse Tsion
- O 02 nov 2024 4824256 Piepkleine heilige landjes lijden onder de
- O 02 nov 2024 4824155 Sommige historici beweren dat christelijke
- O 02 nov 2024 4824054 ZIJ zijn elkanders verbondenen en wie uwer
- O 01 nov 2024 48239 Met zwaarden hieuwen moslims de hoofden eraf
- O 01 nov 2024 4823853 Het Christendom Was Voor De Joden Al Een
- O 01 nov 2024 4823752 Huidige Vervolgingen Dag En Nàcht