40796Y368 Vleermuizen bijvoorbeeld nemen de wereld

QQleQ

WÁÁR
VIA ECHOLOCATIE!

Ze geven een uiterst snelle
stroom van hoogfrequente piepjes àf,
rúim búiten ´t beréik van ´t menselijk oor.
Ze vangen de weerkaatsende echo´s daarvan òp & vormen zich dáárméé
hun beeld v/d wereld ~~~

Dàt bééld ìs zó gedetailleerd en àccuraat
dat vleermuizen heel snel tussen bomen & gebouwen kunnen dóórvlíegen, èn mòtten & mùggen kunnen achtervolgen èn vàngen, terwijl ze tegelijk uilen
en andere roofdieren ontwijken.

Vleermuizen leven in ´n wereld van echo´s!

Net zoals elk voorwerp
i/d mensenwereld zijn karakteristieke vorm en kleur heeft,
heeft alles i/d vleermuizenwereld z´n
eigen echopatroon.

´n Vleermuis kan ´n smakelijke mottensoort
& ´n giftig type mot uit elkaar houden door de verschillende echo´s die terugkaatsen van hun ragfijne vleugeltjes. Sommige eetbare motten proberen zichzelf te beschermen door ´n echopatroon te evolueren dat lijkt op dat van ´n giftige soort. Andere hebben zelfs ´t opmerkelijke vermogen ontwikkeld v/d vleermuizenradar àf te buigen, zodat ze als stealthbommenwerpers a.h.w.
kunnen rondvliegen zonder dat de vleermuis
dat in de gaten heeft.

De wereld v/d echolocatie
is net zó complex & stormachtig als onze vertrouwde wereld van geluid en beeld,
maar hij gaat compleet aan ons voorbij?!!

Één v/d belangrijkste artikelen over de filosofie v/d geest heet
¨HOE VOELT HET OM EEN VLEERMUIS TE ZIJN?¨ In dit artikel uit 1974 wijst de filosoof
Thomas Nagel erop dat ´t sapiensbrein nooit de subjectieve wereld van ´n vleermuis
kàn doorgronden!

We kunnen alle algoritmen schrijven
die we maar willen over ´t vleermuizenlichaam, de echolocatiesystemen van vleermuizen & vleermuisneuronen, maar dat vertelt ons nog niet hóe het vóelt
òm ´n vleermuis te zijn!

Hóe vóelt ´t
òm de klapwiekende vleugeltjes van ´n mot te detecteren?
Is ´t nèt zóiets als de mot ´zíen´, of is ´t íets compleet ànders? ´t Is waarschijnlijk net zo zinloos
om ´n sapiens uit te leggen hoe ´t voelt om om ´n vlinder te echolokaliseren
dan om ´n blinde mol uit te leggen hoe ´t voelt om naar een schilderij
van Caravaggio te kijken?

Waarschijnlijk zijn vleermuizenemoties
ook sterk beïnvloed door het centrale belang van hùn echolocatiezintuig. Voor sapiens is liefde rood, jaloezie groen & depressie blauw? Wie weet wat voor echolocatie-equivalenten daarvan bestaan
voor de liefde van ´n vrouwtjesvleermuis voor haar jonkies of ´t gevoel
dat ´n vleermuismannetje heeft
bij z´n rivalen?

Vleermuizen zijn natuurlijk niet per se speciaal.
Ze zijn slechts één van de talloze mogelijke voorbeelden.
Sapiens kunnen niet alleen niet begrijpen hóe het voelt om ´n vleermuis te zijn,
we kunnen ons net zo mìn voorstellen hoe het is om een walvis,
tijger of pelikaan te zijn.

Daar hoort ongetwijfeld ook
een gevoel bij, maar we weten niet wàt dàt ìs. Walvissen en mensen verwerken emoties allebei in ´n hersengebied dat ´t limbisch systeem heet, maar ´t limbisch systeem van ´n walvis heeft ´n heel stuk extra dat bij mensen ontbreekt.

Misschien kunnen walvissen daarmee
extreem diepe, complexe emoties ervaren die òns volkomen vréémd zijn?
Misschien hebben walvissen ook wel waanzinnige muzikale ervaringen die zelfs
voor Bach & Mozart onnavolgbaar zouden zijn!

Walvissen kunnen elkaar van honderden kilometer afstand horen
& elke walvis heeft ´n repertoire aan karakteristieke ´liederen´ die uren kunnen duren & heel ingewikkelde patronen volgen.

Nu & dan componeert ´n walvis ´n nieuwe hìt,
die andere walvissen in andere delen v/d oceaan vervolgens overnemen.
Wetenschappers nemen die hits stelselmatig òp & analyseren ze met behulp van computers,
maar kan ´n mens die muzikale ervaringen ooit doorgronden & ´t verschil horen tussen ´n Beethovenwalvis ´n Justin Bierber-walvis?

De plaat die meegestuurd is met de Voyager
bevatte naast Beethoven, Bach & Chuck Berry ook al ´n walvislied! We kunnen alleen maar
hopen dat ´t ´n ¨beetje goed¨ is?

Dit zou ons allemaal niet verbázen moeten!

Sapiens zijn niet
¨de baas v/d wereld¨ geworden omdat ze diepere emoties & complexer muzikale belevingswereld hebben dan andere {zoog}dieren?
Òns emotionele leven
& onze ervarings-wereld zouden dus best wel eens inferieur kunnen zijn áán die van walvissen, vleermuizen, tijgers & pelikanen!
Buiten ´t mentale spectrum van mensen,
vleermuizen, walvissen & andere dieren liggen misschien nòg wel gróter,
vréémder continenten in ´t verschiet?!
Hoogstwaarschijnlijk
is er ´n oneindige verscheidenheid aan gemoedstoestanden die geen enkele sapiens, vleermuis of dinosaurus in 4 miljard jaar aan aardse evolutie ooit heeft ervaren omdat hij er domweg
de zintuigen niet voor had!
I/d toekomst zouden geestverruimende middelen,
genetische modificatie, elektronische helmen & rechtstreekse interfaces tussen hersenen & computers ook dáár echter best eens de weg voor
kùnnen vrijmaken?
Zoals ´n
Columbus & Magellaan
de horizon voorbijzeilden òm nieuwe eilanden & onbekende continenten te verkennen,
zullen wij op ´n dag misschien ook wel naar de ´andere kant van ònze gééstelijke wereld´ reizen bijna net zoals we elk ander ontdekken, verkennen, aftasten, in- & aanvullen, verbazen, genieten & zo nu en dan eveneens al of niet wederzijds ´ergeren´, pesten, plagen,
uitlokken, bewerken, bezaaien
& oogsten?
Wat weten wij eigenlijk van wat was,
is, zal zijn & allemaal ontdekt zal worden met,
voor, door & via
elkaar?

nahnah
21 sep 2021 - bewerkt op 28 sep 2021 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende