41592228 AdHit Schicklgruber verhuisde in mei 1913
QQleQ
NAAR MÜNCHEN EN OOK DAAR STOND DE OOSTENRIJKER BEKEND ALS EEN EINZELGANGER, DIE NADERE KENNISMAKING UIT DE WEG GING EN NAUWELIJKS VRIENDEN HAD. IN AUGUSTUS 1914 MELDDE HIJ ZICH VRIJWILLIG BIJ HET 6e Rekruten-Ersatzbataillon van ´t 2e Bayerische Infanterieregiment 16 - bijgenaamd het ´Regiment List´ - om voor Duitsland aan het front te vechten.
´n Paar maanden daarvoor was hij in ´t Oostenrijkse leger nog afgekeurd omdat hij ´ongeschikt was voor de militaire dienst´.
AH werd in oktober 1914 meteen als ´Duits soldaat´ ingezet bij de rivier de IJZER & nam deel a/d slag bij IEPER. In maart ´15 werd de regimentsstaf overgeplaatst naar Fromelles, waar ´n stellingenoorlog begon die anderhalf jaar duurde. Hitler was inmiddels ordonnans en had in het slaapkamerkwartier v/d regimentsstaf zelfs àf & tóe tíjd om te tekenen.
Hij zou in Fournes, ´n klein plaatsje i/d regio Nord-Pas-de-Calais, ´n jonge Franse vrouw ontmoet hebben, die daar later over vertelde: ´Op´n dag (...) was ik samen met ´n stel andere vrouwen het hooi aan ´t binnenhalen toen we a/d andere kant v/d weg ´n Duitse soldaat zagen [zitten]! Hij had ´n soort van schrijfblok bij zich en ´t leek erop dat hij aan ´t schilderen was? We vonden hem allemaal interessant en waren nieuwsgierig wàt hij aan ´t schilderen was. Ze vroegen mij of ik naar hem toe wilde gaan.
Onder de spottende blikken van de soldaat die daar toezicht op ons hield, liep ik naar de schilder toe. (...) Hij keek me niet eens áán, zó verdiept was hij in het schouwspel van de natuur! Omdat hij niets zei, nam ik de vrijheid om te kijken wat hij getekend had. Het was het landschap dat vóór hem lag. (...) Omdat hij niets zei, sprak ik hem aan in het Duits, dat ik geleerd had, en ik zei tegen hem dat zijn tekening heel mooi was. Hij gaf geen antwoord.
Hij draaide zich nu heel langzaam naar mij òm en keek mij op een merkwaardige manier áán. Met een doordringende blik in zijn ogen liet hij ze van top tot teen over mijn lichaam glijden. Het was alsof hij mij met zijn ogen uitkleedde...
Toen gaf hij de soldaat die ons bewaakte ´n teken en sprak even kort met hem. De andere man gaf ook ´n teken terug en verdween. Ik stond daar en begreep dat ik daar ook mocht blijven staan. (...) Al snel voelde ik ´n soort van vriendschap voor hem. Ik voelde me zeer tot hem aangetrokken.´
´n Paar maanden daarvoor was hij in ´t Oostenrijkse leger nog afgekeurd omdat hij ´ongeschikt was voor de militaire dienst´.
AH werd in oktober 1914 meteen als ´Duits soldaat´ ingezet bij de rivier de IJZER & nam deel a/d slag bij IEPER. In maart ´15 werd de regimentsstaf overgeplaatst naar Fromelles, waar ´n stellingenoorlog begon die anderhalf jaar duurde. Hitler was inmiddels ordonnans en had in het slaapkamerkwartier v/d regimentsstaf zelfs àf & tóe tíjd om te tekenen.
Hij zou in Fournes, ´n klein plaatsje i/d regio Nord-Pas-de-Calais, ´n jonge Franse vrouw ontmoet hebben, die daar later over vertelde: ´Op´n dag (...) was ik samen met ´n stel andere vrouwen het hooi aan ´t binnenhalen toen we a/d andere kant v/d weg ´n Duitse soldaat zagen [zitten]! Hij had ´n soort van schrijfblok bij zich en ´t leek erop dat hij aan ´t schilderen was? We vonden hem allemaal interessant en waren nieuwsgierig wàt hij aan ´t schilderen was. Ze vroegen mij of ik naar hem toe wilde gaan.
Onder de spottende blikken van de soldaat die daar toezicht op ons hield, liep ik naar de schilder toe. (...) Hij keek me niet eens áán, zó verdiept was hij in het schouwspel van de natuur! Omdat hij niets zei, nam ik de vrijheid om te kijken wat hij getekend had. Het was het landschap dat vóór hem lag. (...) Omdat hij niets zei, sprak ik hem aan in het Duits, dat ik geleerd had, en ik zei tegen hem dat zijn tekening heel mooi was. Hij gaf geen antwoord.
Hij draaide zich nu heel langzaam naar mij òm en keek mij op een merkwaardige manier áán. Met een doordringende blik in zijn ogen liet hij ze van top tot teen over mijn lichaam glijden. Het was alsof hij mij met zijn ogen uitkleedde...
Toen gaf hij de soldaat die ons bewaakte ´n teken en sprak even kort met hem. De andere man gaf ook ´n teken terug en verdween. Ik stond daar en begreep dat ik daar ook mocht blijven staan. (...) Al snel voelde ik ´n soort van vriendschap voor hem. Ik voelde me zeer tot hem aangetrokken.´
22 mrt 2022 - bewerkt op 29 mrt 2022
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 26 jun 2021 40379hd16 Of Sla 'n Willekeurig Geschiedenisboek
- O 26 jun 2021 4037815 De Biologische Armoedegrens: Laten We
- O 26 jun 2021 4037714 Als Honger, Ziekte of Oorlog Onbeheersbaar
- O 26 jun 2021 40376 Yunoha shd kgvdt 13/1 Generatie na generatie
- O 25 jun 2021 40375bh10 Dat Klinkt Als ´n Bevrijding, Maar ´t Is
- O 25 jun 2021 40374YNHSHD; geschiedenis v/d toekomst - ideeën ed
- O 25 jun 2021 40373 fl287 De Soefiorden, die net als alle andere
- O 25 jun 2021 40372 FL286 Betrekkelijk in de beschutting
- O 24 jun 2021 40371fl285 De Beweging Van Het Islamisme,
- O 24 jun 2021 40370fl284 In Dezelfde Tijd Neemt In Egypte
- O 24 jun 2021 40369FL283 De Moslims Tegenover ´t Islamisme?
- O 24 jun 2021 40368 FL282 De Religieuze Praktijk Van De Sjiieten
- O 24 jun 2021 40367fl281Dé Bekèndste Van Die Afscheidingsgroepen
- O 23 jun 2021 40366 fl280 Sjiitische Islam: De In Tragische
- O 23 jun 2021 40365fl279 De Vierde School, Ten Slotte, Is Ook De