41592228 AdHit Schicklgruber verhuisde in mei 1913

QQleQ
NAAR MÜNCHEN EN OOK DAAR STOND DE OOSTENRIJKER BEKEND ALS EEN EINZELGANGER, DIE NADERE KENNISMAKING UIT DE WEG GING EN NAUWELIJKS VRIENDEN HAD. IN AUGUSTUS 1914 MELDDE HIJ ZICH VRIJWILLIG BIJ HET 6e Rekruten-Ersatzbataillon van ´t 2e Bayerische Infanterieregiment 16 - bijgenaamd het ´Regiment List´ - om voor Duitsland aan het front te vechten.

´n Paar maanden daarvoor was hij in ´t Oostenrijkse leger nog afgekeurd omdat hij ´ongeschikt was voor de militaire dienst´.

AH werd in oktober 1914 meteen als ´Duits soldaat´ ingezet bij de rivier de IJZER & nam deel a/d slag bij IEPER. In maart ´15 werd de regimentsstaf overgeplaatst naar Fromelles, waar ´n stellingenoorlog begon die anderhalf jaar duurde. Hitler was inmiddels ordonnans en had in het slaapkamerkwartier v/d regimentsstaf zelfs àf & tóe tíjd om te tekenen.

Hij zou in Fournes, ´n klein plaatsje i/d regio Nord-Pas-de-Calais, ´n jonge Franse vrouw ontmoet hebben, die daar later over vertelde: ´Op´n dag (...) was ik samen met ´n stel andere vrouwen het hooi aan ´t binnenhalen toen we a/d andere kant v/d weg ´n Duitse soldaat zagen [zitten]! Hij had ´n soort van schrijfblok bij zich en ´t leek erop dat hij aan ´t schilderen was? We vonden hem allemaal interessant en waren nieuwsgierig wàt hij aan ´t schilderen was. Ze vroegen mij of ik naar hem toe wilde gaan.

Onder de spottende blikken van de soldaat die daar toezicht op ons hield, liep ik naar de schilder toe. (...) Hij keek me niet eens áán, zó verdiept was hij in het schouwspel van de natuur! Omdat hij niets zei, nam ik de vrijheid om te kijken wat hij getekend had. Het was het landschap dat vóór hem lag. (...) Omdat hij niets zei, sprak ik hem aan in het Duits, dat ik geleerd had, en ik zei tegen hem dat zijn tekening heel mooi was. Hij gaf geen antwoord.

Hij draaide zich nu heel langzaam naar mij òm en keek mij op een merkwaardige manier áán. Met een doordringende blik in zijn ogen liet hij ze van top tot teen over mijn lichaam glijden. Het was alsof hij mij met zijn ogen uitkleedde...

Toen gaf hij de soldaat die ons bewaakte ´n teken en sprak even kort met hem. De andere man gaf ook ´n teken terug en verdween. Ik stond daar en begreep dat ik daar ook mocht blijven staan. (...) Al snel voelde ik ´n soort van vriendschap voor hem. Ik voelde me zeer tot hem aangetrokken.´

blozen
22 mrt 2022 - bewerkt op 29 mrt 2022 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende