EEN WÁRE MULTI-
CULTURELE SAMENLEVING,
´n beter wóórd ìs er niet voor? Nederland wàs
natuurlijk al een multiculturele samenleving,
maar dàt kreeg nú óók ´n strakker organisatorische úitwerking!
Van de scherpe tegenstellingen
tussen al die diverse geloofsgemeenschappen
kunnen we ons nú vaak maar moeilijk ´n voorstelling máken?
Katholieken trouwden meestal nog niet met gereformeerden & omgekeerd -
´twee geloven op ´n kussen, dáár slaapt de duivel tussen!´
Zelfs nog i/d jaren vijftig koesterde niet-katholiek NL ´n uiterst achterdochtige vréés
dàt dé katholieken, die zich blijkbaar ook nog in ´n ongekend tempo voortplantten, al ergens
i/d jaren ´70 reeds in de meerderheid zouden zijn,
mèt mógelijk vervélende gevolgen?!
Die vrees leek heel wat realistischer
dan de huidige vrees van sommigen voor moslims,
aangezien onze katholieken alreeds ruim 40% v/d bevolking vòrmden!?
Vóórdàt het zóvèr kòn kómen, implodeerde die katholieke zuil ìn nòg geen decennium,
tussen 1967 & ´77!
Terwijl de katholieken - ook al eeuwenlang gediscrimineerd - ´n enorme emancipatorische
´inhaalslag´ moesten maken, hadden de gereformeerden meer de neiging om zichzelf te zien
àls dé zíel v/d reformerende natie?
Ook vele niet-gereformeerden hadden de neiging dàt te denken!
Néderland, zou zei men, en zo hoort men nog wel eens zèggen,
wàs èn ìs ´n ware calvinistische natie?
Dàt ìs echter ´n misvatting!
Inderdaad was het zó dàt het calvinisme i/d Republiek
dé énige van overheidswege èrkènde gòdsdienst wàs, maar dat zei lang niet zoveel
als men soms meende te moeten opmerken of alsnog
´blijven denken´?!
Slechts ´n betrekkelijk kleine minderheid wàs belíjdend lìdmaat v/d ´gereformeerde kerk´:
dat is altijd zo gebleven!
Nederland, althans bóven onze grote rivieren, wàs géén calvinistische,
maar wèl ´n protestantse natie.
Solide gereformeerd waren alleen de Nederlanders in een strook die nog schuin
door Nederland loopt vanaf het Kamper Eiland naar de Zeeuwse eilanden.
Ten zuiden v/d grote rivieren was NL stevig katholiek.
Katholieken & socialisten streefden naar gelijkwaardigheid, terwijl de liberaal-burgerlijke elite
& de gereformeerden streden over de vraag wie de natie mòcht definiëren.
Hoe dan ook vielen er in Nederland zéker vier groepen te onderscheiden
met een zeer verschillende culturele programmering.
De restanten daarvan zijn in ons
politiek-culturele landschap nòg stééds gemakkelijk te onderscheiden,
ondanks de vergaande ontzuiling vàn de afgelopen eeuw.
Zo is al duidelijk dat ons verleden géén pànklare nationale identiteit kàn leveren.
In tegendeel, er zijn allerlei identiteiten,
ongetwijfeld nog wel meer dan de vier genoemde,
want ook ìk [en wíe eigenlijk níet?]
heb de boel ´versimpeld´....!