42103Omhooggevallen Kneely Krit Smoesjes & Pieker-


QQleQ

PADDARKROOMPIMMEN,
GEKKE GEERTJES EN DE BEKAKTE CHERRYCADETJES:
DE VERRUTTING TEN TOP VIA HUYSJESMELKERS, ASBESTGIFBOEREN, WIEGELKWEBBELCORPSLEDEN EN ABC-ELITETROEPEN? Maar dat alles terzijde:
het was immers altijd bijna overal reeds làng zó té
agressief banaal
geweest?
Terug naar onze DC14:
¨Ik heb de dorpelingen geholpen¨
om de gestrande reizigers te rèdden.
Als ze geluk hadden dan waren ze alleen bij hun neus en hun tenen zwart!
Compleet verdoofd werden ze naar ´n beschutte plek gesleept, maar zodra hun redders
hen opwarmden schreeuwden ze het uit van de pijn! Iedereen die in mijn dal woont,
heeft ontzag voor de gevaarlijke, hoge bergen... Maar ze vereren het gebergte ook want dat herinnert hen eraan dat de hemel dichtbij is. Ikzelf heb de vertroosting van de hemel niet nodig.
De dorpelingen deden geen beroep meer op mij voor hun reddingswerk.
Ze voelden zich niet op hun gemak als ze zagen dat een oude kluizenaar met het uiterlijk
van een misvormd uit teakhout gesneden beeld op blote voeten kon lopen, terwijl zij hun voeten
moesten beschermen met vodden en geitenhuiden.
Als ze op lange winternachten samenkwamen spraken ze hier over en ze besloten dat ik een verbond met een demon gesloten had.
Omdat er duizenden plaatselijke demonen waren, konden er wel een paar gemist worden
om op mijn voeten te letten. Ik liep het pad af tot ik in de verte een vaag geluid hoorde
in de wind.
Het leek meer op het gepiep van een knaagdier dan op de stem van een jongen,
maar ik snapte wat het betekende. Ik liep in de richting waar het geluid vandaan kwam,
en versnelde mijn pas.
Ik had er persoonlijk belang bij om de vreemdeling lévend te vinden.
Toen ik over de volgende kam klom, zag ik een bult in de sneeuw.
De tempelknecht staarde naar deze onbeweeglijke berg.
¨Ik heb op u gewacht voordat ik er tegenaan schop,¨ zei hij.
Zijn gezicht verraadde die mengeling van angst en genoegen die over mensen komt
als ze denken dat ze ´n lijk gevonden hebben. ´Luister naar me. Wens niet dat hij dood is.
Dat helpt niet,´ waarschuwde ik ´m. In plaats van te schoppen, knielde de jongen neer
en begon de sneeuw als een razende met zijn handen weg te scheppen.
De vreemdeling had zich onder een halve meter sneeuw weten te begraven,
maar dat was niet het meest verbazingwekkende. Toen ik de contouren van zijn lichaam zag,
bleek dat hij op zijn knieën zat met zijn handen gevouwen onder zijn kin.
De jongen had nog nooit iemand
in die houding
gezien.

OK!
21 jul 2022 - bewerkt op 30 jul 2022 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende