QQleQ SCHAAPSKOOI KWAMEN,
VROEG YEHOSJOEA AAN YA´AKOV OM ZIJN SANDALEN ÚIT TE DOEN:de voetzolen van z´n jongere broer waren gehard door het lopen en blootsvoets
zou hij minder lawaai maken! Die voorzorgsmaatregelen werkten in het begin......
Ze konden de slapende herders horen snurken in de ijle berglucht. Hun vuur was helemaal
uitgegaan. Maar een paar honderd meter verder verstijfde Yesjoe. ´Dáár was ik al bang voor,´ zei hij!
¨WÀT?¨ vroeg Jacobus, die niets vreemds gehóórd hàd?
´Ze vòlgen òns!´ Yesjoea keek naar de lucht. De máán wàs er nog, maar kleine wolken
dreven er snèl áán vóórbij!
Vàn het pàd àfgáán was té riskant!
Hij zag dat Ya´akov al wilde wègrènnen en hield hem tégen!
´We kunnen beter wàchten,´ zei hij. Degenen die Judas
achter hen áán gestúúrd hàd,
kenden dit gebied veel béter dan zij!
De àchtervolgers - twee jongemannen met getrokken messen - waren muisstil
en overrompelden hen.
Ze kwamen niet van àchter, maar van vóren. Yèsj hield Ya´akov nog altijd
bij de arm en
voelde hóe díens spíeren ònder zijn húid
helemaal trìlden!
De grootste van de twee sprak:
¨WE ZULLEN JULLIE NIET DODEN!
LAAT ONS JULLIE WAPENS ZIEN ALS JE DIE HEBT!¨
´Díe hèbben we níet,´ zei Yèsj.
De leider knikte.
¨STEEK JE ÀRMEN ÚIT!
We móeten je een snee geven!¨
Yesj wìst wááròm: de rebellen wilden hen mèrken
zodat ze láter te herkènnen wàren?!
Ze konden die merktekens óók gebruiken òm hèn zó
ook áán de Romeinen te verraden, ingeval
de jàcht op sympathisanten van de zeloten
geópend wèrd!?
´Néé,´ zei hij. ´láát òns nú gáán!´
De twee rebellen keken elkaar áán èn begònnen te làchen!
¨HET ÌS GÉÉN VERZÓEK, MIJN JONGEN!¨ zei de oudste,
nauwelijks ´n paar jaar ouder dàn Yèsj zèlf.
¨ÒNTBLÓÓT JE ÀRM! NÚ!¨
Ook al was het er dònker, Yèsj kon zíen
dat de ógen van zijn broer gróter werden van àngst
toen het mès hen náderde......
Jacobus rùkte zich lòs èn gìng ervàndóór!
¨PÀK HÈM!¨ riep de leider.
Dáár hàd de tweede man geen dus ènkele moeite méé, want Ya´akov struikelde
èn víel bíjna òp z´n gezìcht nòg vóór hij tien méter gelopen hàd!
De zeloot sprong bovenòp hem.
Na ´n korte worsteling drukte de belager z´n mès òp de stròt vàn Jakobus
èn máákte er ´n kleine snéé méé! De dùnne streep bloed zag er in ´t maanlicht
dònker úit. Jacobus gìlde v/d píjn!
Híj wìst dàt dé fatále stéék snèl
kómen zóu?
¨STÒP!¨
De beláger kéék òp.
Deze luide kréét kwàm níet van Yèsj
maar van ´n stèm úit de dúisternis!?
Er wàs ´n lìchte áárzeling
en tóen kwàm de gestàlte van ´n derde zelóót
úit de schaduw tevóórschijn!
¨WÍE HÉÉFT JE GEZÈGD DE SCHÚILPLAATS TE VERLÁTEN?¨
vroeg hij op barse toon!
De man was óuder èn lànger dan die twee anderen
èn hàd zo ook nú àl blíjkbaar gezàg óver hèn?
Hij kéék dréigend en de twee lieten metéén
hun mes zakken!
¨MÁÁK DÀT JE WÈGKÒMT!¨
En al even heimelijk als ze gekomen wáren,
verdwénen de twee móórdenáárs weer in het struikgewas.
Yèsj hoorde nog wat gehaaste voetstappen & dáárná
wàs àlles weer stìl!!
Hij bóóg zich óver Ya´akov die trìlde van de àngst...
´PROBEER NU NIET OP TE STAAN! HÍER,
HÓUD JE STÌL!´ Yèsj scheurde ´n stuk linnen
van z´n lange òndergewáád & bònd ´t
òm de bloedende keel
van z´n
broer.
¨´t Ìs maar
´n schràmmetje,¨
zei de derde zeloot
na ´n terloopse blik op de wònd.
¨ZE HADDEN GÉÉN TÍJD
ÒM HET MÈRKTÉKEN
ÀF TE
MÁKEN!¨