QQleQ
RÁÁM VAN DE CÈL! Daarna wikkelde hij zich in zijn mantel,
leunde tegen de andere ìnééngedóken lichamen
& deed z´n ogen dìcht. ´Sorry, jongen,´ zei hij zachtjes...
Dóór de ijzige kou voelde Yèsj zich éven òpléven, maar die verlìchting
was slèchts tíjdelijk. Hij vóelde de kóórts weer òpkomen en kòn nauwelijks
méér òp zijn bénen stáán? Hij hùrkte en vòcht tégen zijn koortsdrómen. Bestáán
léék níet véél méér dàn een bréékbare scháál! De demónen wáren terùg & knáágden
´t láátste stùkje van z´n hàrt wèg? Zijn gevècht òm bíj bewùstzijn te blíjven was slèchts
´n reflèx! Maar de opkomende leegte eiste Yesjoe níet òp: hij werd zich bewust van een
man die zich váárdig dóór de óverbevòlkte cèl bewóóg? Hij ging van slapende naar slapende
& z´n silhouet was nauwelijks zichtbaar alshij zich bùkte! ´n Zakkenroller zou híer niet veel van
zíjn gading vinden! De man kwam dìchterbíj en Yesjoea besèfte dat de man hèm íets áánreikte,
íets van géitenléér! ¨WÁTER, MIJN JÒNGEN?¨
Dankbaar dronk Yehosjoea uit de aangeboden waterzak!
´Wànnéér láten ze òns wéér vríj?´ vroeg hij terwijl hij de zàk terùggàf.
¨JE KÙNT GÁÁN WÀNNÉÉR JE WÌLT! DE HÉÉR IS MÈT JE. SELAH!¨
´Wàt?´
De màn leunde naar vóren.
¨WE HÈBBEN ÒP JE GELÈT!¨
´We?´
¨JA!¨ De man blééf gehùrkt vóór Yèsj zìtten!
Zijn ógen waren strak op Yesjoe gerìcht ook àl wáren ze in het dònker níet zìchtbaar.
¨ZE TÓNEN GÉÉN ÌNZÌCHT, GÉÉN BEGRÌP, EN DÓLEN ÌN DÚISTERNIS RÒND, DE ÁÁRDE WÀNKELT ÒP HÁÁR GRÒNDVÈSTEN!¨
De man hield zijn hoofd schuin. ¨MAAR JÍJ BEGRIJPT HET, NIETWAAR?¨
Yesjoea had geen idéé wáár de man ´t óver hàd. De vreemdeling citeerde úit de Schrìft,
nèt als de Oude Vrouw in de Tempel; de man gìng dóór: ´Ooit heb ik gezegd:
¨JULLIE ZIJN GÓDEN, ZÓNEN VAN DE ALLERHÓÓGSTE, ÀLLEMÁÁL!¨.´
Hij leunde dìchter naar Yehosjoea tóe èn herháálde de wóórden:
´Jullie zijn goden. Het ìs tíjd òm dìt
te bewíjzen!´