42209/109De honger en de zon maakten hem slaperig:

QQleQ

UREN GINGEN
VOORBIJ & HIJ WERD WAKKER
VAN ´T GELUID VAN DE WIELEN VAN WÁGENS!
De zòn stond láág & de werkers op ´t vèld waren teruggekeerd
tot binnen de veilige wallen
van de stad.
Ruwe mannen
met ontbloot bovenlijf wasten zich in ´t bèkken & keken Yèsj
nogal wàntrouwend áán!
¨BROEDER,
WÉÉT JE NIET HÓE JE TERÙG NAAR DE WÈG KUNT KOMEN?¨
vroeg één van hèn.
´t Was zowel
´n úitnodiging als ´n dréigement!
De spieren van de man lagen als kabels onder z´n door de zòn verbrande huid!
´Ik heb ´n mááltijd èn ´n dàk boven m´n hoofd nodig,´
antwoordde Yèsj vriendelijk.
Hij stond òp
& voelde dat z´n ledematen
pijn deden omdat hij op de stenen gelegen had!
¨DÀT KÙN JE HÍER NIET VINDEN!¨ gromde de man. In de gespannen stilte liep Yesj wèg!
Vijandigheid verbaasde ´m níet! Ze konden z´n accent hóren op ´t moment dat hij z´n mond open deed
èn ´t hàd èrger kunnen àflópen? Ze hadden hèm kùnnen grijpen èn z´n belédigend wìtte klééd met modder kunnen besmeuren òf hem bewusteloos kunnen slaan èn de Romeinse soldaten
kunnen roepen. Hij hield z´n hoofd omláág om mìnder òp te vàllen & na enige tijd
werd ´t stòf op z´n sandalen al dìkker.
De hoofdweg was
dichtbij!
Er vloog
´n vogel over z´n hoofd
& de lage zon wierp ´n reusàchtige
schaduw over de weg. Yèsj keek omhóóg
& zag hoe ´n uitgehongerde kraai ´n plekje vònd òp ´n dàk. De vogel staarde hem
hooghartig áán & tròk z´n kòp ìn z´n véren, maar vlóóg níet wèg. Òp de één òf àndere manier moest Yèsj áán Yùd dènken!? De laatste dagen had hij niet veel aan Judas of Miryam gedacht?! Nú voelde hij, zonder te weten waaròm,
dat hij hèn àls reisgezellen moest àfwijzen &
àlléén vèrder diende
te blijven
gaan...
Mìsschien
was óók dìt wèl
dezèlfde zíekte ~ vóórtékens
èn vóórbóden ~ die er voor zorgde dat zíj
tévéél van hèm verwàchtten, méér dàn híj óóit te bíeden hàd?
Híj móest nu ´n Plèk vìnden die nog níet besmèt wàs èn dàt kòn àlléén maar àls híj òp zìchzèlf was!
De rest van ´t Verháál had ìn de vergételheid kùnnen raken, àls ´t Lòt níet íets ànders ìn petto had gehàd? ´t Dòrp làg àl àchter hem, toen Yèsj òpschròk van
´n wàrme wìndvláág! ´t Wàs àlsòf de vòlle
mìddagzòn òpééns wéér tevoorschijn
kwàm ìn de schémering?
Hij zàg
íets verderòp ìnééns
´n kleine groep mensen drùk gebáren!
Mànnen schrééuwden, zwaaiden met hun àrmen
& rènden làngs hem héén. Tùssen Yèsj & de òndergáánde zòn stònd ´n àlléénstáánd húis!
´t Glànsde & trìlde in de lùcht & ìnééns besèfte Yesj wááròm! ´t Hùis
stònd ìn brànd, maar de vlammen waren
ònzichtbaar door ´t Lìcht van de Zòn! Er rènden nòg
méér mànnen hem voorbij
met emmers water.
Vrouwen huilden.
Er was geen Bròn ìn de òmgeving.
´t Húis wàs té vèr vàn de stad gebouwd!
Íemand schrééuwde ´n náám & dáárná nòg ´n náám! Ze probeerden ´t gezìn ìn ´t húis nog te vìnden, maar bìnnen wàs ´t stìl! Dáár wàs ènkel hìtte & róók: men vréésde het èrgste! De rènnende mànnen struikelden óver Yesjoe & vervloekten ´m: hij zàt gehùrkt mìddenòp de wèg, gefixeerd door het vúúr. In gedachten kwamen beelden op van het huis in Natseret dat de Romeinen in brand gestoken hadden & waarbij familieleden van Yitschak òmgekomen wáren: de dróóm van Querulus wàs nú àl één werkelijkheid áán het wòrden? Maar híj werd niet verlamd dóór deze gedàchte:
Yèsj hóórde hóe ´t gezìn dat ìn ´t húis vàstzat,
hèm ríep!
´t Léék
àlsòf híj dóór
de beroete lemen
muren héén kòn kíjken:
híj zàg een móeder met twee jònge dòchters! Ze záten bíj èlkáár ìn ´n hóek,
té vèr vàn ´t ráám òm ´t èròp te wágen?! Ze werden afgesloten door ´t vúúr dat via de múren òmhóógkróóp náár ´t brandbare hóuten pláfònd! Yèsj hóórde hèn wéér róepen, maar níet òm hùn váder ~ dàt móest de màn zijn die zìch ìn de vúúrzéé blééf proberen te wágen maar dóór dríe stèrke vrienden tégengehouden wèrd! De vader probeerde zich lòs te wòrstelen,
´n gekwèld silhouet in de zòn &
de vúúrzéé!
Yesjoea! Yesjoea!
De gevangen vrouwen
riepen zíjn náám. Hij kníelde & lúisterde.
Hij zóu dóódsbàng móeten zijn, maar híj vóelde géén àngst?!! Yesj wìst dat de plááts díe híj móest vìnden, dé ǹige plááts die niet besmèt wàs, vóór hèm làg: het wàs ´t Vúúr!
Hij stond òp & líep rècht òp ´t vúúr af.
´Stòp die man.
Bèn je gèk geworden?´
De kréten léken vàn vèr te komen. ´t Vúúr wàs
té ìntèns òm dìchtbij te staan. Níemand dacht eraan Yesjoea tegen te houden
zoals ze de wànhópige váder voor z´n éigen bèstwìl tegengehouden hadden!
Yesj glimlachte, Niet omdat de nabijheid van de dóód
òf de hìtte die z´n gezìchtsspieren dééd
sámentrèkken, maar Òmdat ´r
´n bééld bíj hèm
òpkwàm!
Hij zàg
dríe mànnen ìn ´n vúrige óven
die de lof van G d bezòngen! Hij wist
niet méér ìn wèlk bíjbelboek ´t stònd,
nòch wáár ´t Verháál precíes óver gìng? ´n Boze koning
had die drie jònge ònafscheidelijke vrienden
in de óven laten góóien? In plaats vàn te verbrànden, stònden ze dáár
lúid te zingen & te lachen!
Àls jongetje had Yesj ´n paar dágen hùn námen
stìlletjes gezongen àls ´n gehéiligd líed: SADRACH, MESACH,
AVEDNEGO!
Àlle
vrouwen schreeuwden
toen de eenzame vreemdeling
mèt zìjn strálendwìtte klééd dit hèlse vúúr ìnlíep!
Hij líep dóór de vóórdeur op ´t moment
dat de bóvenste deurstijl néérstòrtte,
verzwakt dóór de àfbrokkelende
múren!

Stùkken
van ´t dàk stòrtten ìn
& creëerden zó ´n gàt
waardoor de vlammen
hóog de lùcht ìngìngen
als demonen, bevrijd
úit hùn
kóói!

OK!
15 aug 2022 - bewerkt op 26 aug 2022 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende