42316 172 Yèsj liet z´n blik over de mensen gaan
QQleQ
EN HIELD EVEN
STIL VOORDAT HIJ BEGON:
¨Hèb ik jullie teleurgesteld? Dàt móet wel!
Ànders zou G d gefaald hebben
en dàt ìs ònmogelijk.¨ Er ontstond enig geroezemoes.
Niemand hàd verwàcht dat de toespraak zó zou begìnnen?!
¨Ik hoor geen antwoord,¨ zei Yesjoe.
¨Als ik jullie tevreden heb gesteld, zijn jullie allemaal gerèd, nietwaar?
Aan de behoeften van de joden is voldaan. Willen jullie dat ik dat gelóóf?¨
Wàs dìt ´n Tèst? Er heerste verwarring en de mensen riepen bezorgd:
´Mééster, vertèl ons wàt ú bedóelt!´
Yesjoea hief zijn hànd òp en het rumoer verstòmde.
¨Jùllie wìllen dat ik de vijanden overwìn èn hèt Lànd teruggééf aan G d.
Ik kan niets dóen vóór jùllie één vráág hebben beantwoord:
waar òm hebben jùllie míj nódig? Wááròm zíjn jùllie nú
àl gerèd? Láát íemand het me vertèllen!¨
Tovyah zàt òp de éérste rij en voelde z´n hàrt klòppen!
Híj wìlde òpsprìngen, maar één van de ouderlingen stònd àl òp...
De oude man spràk mèt háperingen & probeerde te verbèrgen
hoe òngemàkkelijk híj zich nu wel voelde:
´Mééster,
de joden kùnnen zìchzèlf níet rèdden.
De Romeinen hebben òns lànd met gewèld bezèt,
zij zijn ´t die òns mèt hùn belàstingen tòt de bédelstàf brèngen!
Duizenden opstandelingen zíjn àl gestòrven en
àls vergèlding zíjn hun familieleden vermoord!
Ú wéét dìt àlles tòch?!´
Yehosjoea knìkte.
¨G d wéét dìt nú alles óók!
Wááròm hééft híj zìch dàn àfzíjdig gehouden?¨
De ouderling schraapte zijn kéél!
Hij had allang geleerd zich te onderwèrpen
áán de wijsheid van hun jonge Mééster, maar zèlf òndervráágd te worden
als een domme schóóljòngen was íets ànders!
´G d heeft gewàcht tòt we bóete zouden doen voor ònze zònden,´ zei hij.
Hij wéés met ´n wijds gebaar naar de hele Geméénschap!
´Wíj hèbben gezamenlijk al boete gedaan:
àl ònze járen van reinheid hèbben ten dóel gehàd
òm de genáde van G d te verdienen!?´
Yèsj frònste z´n wenkbrauwen.
¨DÀN LÍJKT ´T ÈRÒP
DÀT JÙLLIE NÍET VÉÉL GENÁDE VERDIEND HEBBEN!
KIJK NOG MAAR EENS GOED NAAR WÀT JE HÈBT!
SPINAZIE MET MÒDDER ÒM ÒP TE
ÉTEN, ´N PAAR BROODMAGERE SCHAPEN
DIE LEVEN VÀN WÀT DEZE WOESTIJN ÒPLEVERT?! VÉÉL ZÒNDAREN
HÈBBEN MÉÉR GEKRÉGEN
DÀN DÀT!?¨
De Menigte stond versteld!
Mìnàchting wàs wèl het láátste wàt ze van Yesjoe verwàchtten.
Maar ook al begrepen ze het nog niet, Yesjoea mìnàchtte hèn niet
want tot ´n máánd geléden wàs híj òpgetròkken mèt de Essenen!
Maar toen hij op ´n nàcht nog laat in de olijvenboomgaard liep,
was er íets gebeurd?
Éérst léék het niet véél vóór te stèllen!
Dóór de ìn èlkaar ge- & vèrgróeide tàkken van de oudste bóóm
keek hij naar de máán. De tàkken leken òp ´n nèt en de máán was als ´n hèldere vìs
die ìn het nèt gevangenzat, klaar òm naar de kùst te trèkken.
Òpééns voelde Yehosjoea ´n stéék ìn z´n hàrt.
Hij blééf stáren en het bééld wèrd dréigend,
want hij voelde dat de essenen nú nog níet zóden kùnnen slágen:
hùn reinheid zóu hèn níet rèdden;
ze zaten gevangen,
nèt àls de máán?!!
Géén ènkele kleine sèkte
kòn het verleden goedmaken!
Er zouden generaties vóórbíjgáán
en de jóden zouden sláven blíjven?
Hùn enige hóóp wàs nòg stééds ´n gehèim!
Òp dàt mómènt wìst Yèsj maar twee dingen?
Híj móest wèg òm hèt Gehéim te vìnden èn òmdàt híj zóu kùnnen fálen,
kon hij níet tóestáán dat de essenen hem zouden vòlgen!
Hij pantserde zich tegen het òngenoegen van zijn toehóórders en zei:
¨G d zíet àlles!
Arrogantie is verborgen in gedweeheid,
tròts in reinheid! Jullie zijn misleid in het denken
dat je vòllédig réin kùnt zijn en de gróótste fout die jullie hebben gemaakt,
was gelóven dàt ìk Israël kàn rèdden!¨
Yesjoe negeerde de golven
van verontwaardiging & boosheid.
Hij verhief zijn stem & vervolgde:
¨IK KWÀM ÀLS JÙLLIE VRIEND EN IK VERTREK
NIET ALS JULLIE VIJAND! MAAR ALS JE DENKT DAT ÌK
NÈT ÀLS YÒSJOEA VAN YERICHO ÓÓK DE MUREN VAN
YEROESJALAYIEM NÉÉR ZAL KUNNEN HALEN
MET MIJN STEM, DAN
WORDEN JULLIE
BEDROGEN!¨
Asih, man, 79 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende