42346 Yá´ákòv de Wéver wàs één van de bèste wévers
QQleQ
IN MAGDALA/MÌGDÀL,
MAAR ALS ´N OUDE MÀN
´N JÒNGE BRUID NEEMT, VLÍEGT
DE WAARDIGHEID HET
RÁÁM ÚIT? Híj wìst dàt mensen hèm àchter zijn rùg
stiekem úitlàchten! Ya´akòv máálde er níet òm!
G d bràcht hèm tróóst ìn de hèrfst vàn zíjn léven...
¨MÌRYAM!¨ ríep hij! Híj hóefde níet hàrd te spreken,
nèt genóeg òm hóórbáár te zijn bóven ´t gelúid van het wééfgetóuw...
Zijn vróuw verschéén mèt méél in d´r háár!
Óók haar wàngen waren wìt vàn ´t méél:
het wàs bàkdàg........
¨KÀN ÌK JE ÉRGENS
MÉÉ BELÀSTEN, LÍEFJE? Ìk hèb méér ìndigo nódig,
ik kòm tekòrt!¨ Mìr knìkte. ´Ik ga wel even naar de Vérver!´ Ze véégde haar handen àf
aan ´n doek en pakte haar màntel! Mènsen hèrkènden háár
nauwelijks sinds zij wàs terùggekéérd ìn
háár gebóórte-
dòrp?
Ze
wàs váák
ìn zìchzèlf gekéérd,
zèlfs mìdden òp de Màrktplaats!
Ze bedèkte haar gezìcht méér dàn nódig wàs
voor ´n getrouwde vrouw & àls ´n jòngemàn òp ´n bepáálde máníer
náár háár kéék, schóten háár ógen vúúr! Mééstàl wìlde ze er níet graag àlléén
òp úit gáán òm gáren te hálen bij de Vérver, wànt Eliyahoe wàs òngetróuwd èn híj
zàg er góed úit! Yá´ákòv wìst wàt hèt Próbléém wàs! Zíjn jonge vrouw wàs gevóeliger
vóór ròddels dàn hijzèlf? ¨HET ÌS HÉÉL VÀNZÈLFSPRÉKEND!¨ zei hij & pakte haar hànden
vàst òm háár gerùst te stellen! ¨´n Làm ìs nu éénmáál téérder dàn ´n tááie óude Ràm?¨
De vìngertòppen van Ya´ákòv hadden een láág éélt vàn de véle járen áán zíjn
wééfgetóuw èn Miryam rìlde bíj zíjn áánráking?! Máár óók dàt wàs al
gewóón, dàcht híj!? Háár húid wàs té zàcht voor de zíjne, die als
schúúrpapier áánvóelde! Mìr gìng snèl wèg èn nàm ´n
Òmwèg! ´t Húis van de Verver wàs slèchts twéé
stráten vèrder, maar zij móest twéémáál
per wéék níeuw gáren hálen & àl díe
spòttende ógen van de búren
bràndden ìn háár
rùg àls ze
làngs-
liep.
Èr wàs
´n wègje àchterlàngs,
dat làngs de díerenhòkken
àchter de dòrpshúizen
làngs líep?!
Tóen ze
bíj de Dèur van Elias áánkwam
áárzelde háár hànd éven òp de klìnk! Ze wàchtte
níet àlléén maar òm lànger te kùnnen geníeten van de
ríjke geur van de vèrfstòffen, maar vóóràl vàn de
bóteràchtige géur vàn sàffráán wáárúit
de Vèrver ´n kléur kon hálen àls
gespònnen góud!
Maar er wàs nòg een
réden èn díe
dééd háár
rìllen
...
Asih, man, 79 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende