QQleQ
´PUTTEN´ LIGT
ZO´N PERIODISERING DAN
OOK NIET TEN GRONDSLAG?!
Waar hier ´herinnering´ is opgevat als ´n bouwsel
van sociale en politieke krachten, bepalen de verschillende fasen
i/d manier waaròp de lokale Puttense en de nationale Nederlandse gemeenschap
´Putten´ hebben geïnterpreteerd, de periodisering!? Om deze reden kwam & komt het rouwproces
v/d individuele Puttense man of vrouw in MdK´s boek dan ook alleen ter sprake wanneer het de sociale omgang met de herinnering raakt in ´n bepaalde collectieve uiting. Want zoals de individuele herinnering níet lòs te zien is van de sociale, zo is de Puttense lokale herinnering aan de razzia verbonden aan de [inter]nationale interpretatie ervan? De betekenis en de zìn die in Putten zèlf & in Nederland aan die aanslag, die razzia en die massale dóód van de mannen in de Duitse kampen
in de loop der tijden zijn gegeven, behoren tot ´n proces van
identiteitsvorming waarvan de visie
òp die bezettingsjaren een
belangrijk element
is.
Er
vallen drie
perioden te onderscheiden
in die collectieve identiteitsvorming.
In de eerste vijf jaren na de oorlog lag het accent op
de omgang van de Puttense gemeenschap zelf met de herinnering aan de razzia.
Belangrijke facetten daarvan zijn de lokale herinneringspolitiek, de rituelen van rouw & seculiere troost als de oktoberherdenking vàn de razzia & de oprichting van het monument, en de religieuze vertroosting door de Puttense dominees & kerkenraadsleden?! De periode 1950-1980 kan Puttens periode van exclusiviteit worden genoemd als het om de herinnering aan de razzia gaat!? Krachten binnen de lokale, nationale & religieuze gemeenschap werkte samen òm Pùttens bijzondere omgang mèt het verledentot een afwijking van het nationale herdenkingspatroon te verklaren! De laatste
tientallen jaren vormen de hier onderscheiden derde periode, waarmee MdKÅ› boek
àfsluit? In deze fase werd de herinnering aan die razzia bewust vormgegeven
dóór lokale ´herinneringsspecialisten´! Dóel is Puttens exclusiviteit te
verruilen voor ´n reïntegratie ìn de natie van ´t inmiddels
demografisch & sociaal-economisch sterk
veranderende toeristenoord Putten, mèt
behoud vàn zijn zelfbewustzijn
& zelfrespect...
De herinnering
aan de razzia van Putten
was een gelaagd proces! Individuen
& groepen deden hun invloed gèlden; rechtspraak,
psychoananlyse & psychotherapie, de wederopbouwpolitiek,
de geschiedschrijving en de religie wáren vòrmende kràchten van belàng,
die nú eens het éne aspect van de razzia en dàn weer een andere kant van het Verhaal
beklemtoonden òf júist verwaarloosden! Dat verklaart nú zó dùs ook het caleidoscopische karakter
van deze ´schriften´? Dé fundamentele betekenis van het Puttense drama voor het naoorlogse Nederland was van dien aard dat de razzia nóóit gehéél verdwéén úit ons nationale collectieve herinneren! Stééds wéér wàs ´Pùtten´ wéér hèt ijkpunt vóór nieuwe òpvàttingen
in ´andere nieuwe{r} tijden´? Déze geschiedenis van de herinnering áán
dé razzia van Putten is daarmee dan ook ´n geschiedenis vàn dé maníer
wááròp Nederland ìs òmgegaan met die ervaring van de IIde WO.
Voor Mor was ´t kenmerkend bijna tachtig jaar lang vanaf mei ´40:
vliegtuigen, soldaten, landen, steden, dorpen èn het ´dagelijks nieuws´ wáár èn wànnéér dan ook!
Italië, Cyprus, Turkije, Palestina, Israël, Jordanië, Beirut en Ma´an, Dera´a, Syrië, Iran, Afghanistan, Pakistan, India, Rangoon, Hongkong, Nippon, Birobeidjan en Manchuria, Moskou,
Charkov & Odessa... Èlke dàg ´òpníeuw´
alsof het nooit meer
stopt met die
ellende...