42556 19 Stilzwijgen is geen optie voor ´n histo-

RICUS, HÓE
gróót de consequenties van ´t verbreken van dat zwijgen ook zijn!
Dóór vóór een brééd publiek
´n geschiedenis te schrijven die veel nadruk legt op gedeelde ervaring
èn niet àlléén maar over vervolging & massamoord ging, menen we als gesprekspartner
te kunnen optreden èn lézers (èn mákers van geschiedenissyllabi) ervan te overtuigen dat
geen historisch verslag van welke plaats of periode ook compleet is zonder de joodse geschiedenis,
èn dàt díe héél wàt méér òmvàt dàn de pogroms èn rabbinica:
een kroniek bevòlkt dóór slachtoffers van wèléér èn ´veróveraars´ van nú!
Met dàt instinct zijn wij opgegroeid! ¨SiSc´s váder¨ wàs evenzeer bezeten van joodse als Britse geschiedenis èn vònd dàt ze bíj èlkáár behóórden! [...] Hij praatte het ene moment over Disraeli alsof
hij hem persoonlijk had gekend {´Gedoopt? Wat maakt dàt nou úit?´} en het volgende moment
over de 17de-eeuwse valse messias Sjabtai Tsvi, die zijn vader (èn de vele Schama´s van weleer) natúúrlijk hadden doorzíen! {´Wàt ´n mamzer! [bastaard]´} Wíe begreep de Joden goed?
Walter Scott of George Eliot, de karikaturiserende Ch. Dickens van Oliver Twist
of de sentimentele Dickens van Onze wederzijdse vriend? [...]
SiSc heeft ook van zijn ouders ´t idee geërfd dat ´t ¨Oude Testament¨ dé éérste
geschreven geschiedenis wàs, èn dat ´t ondanks alle poëtische uitwassen van wonderen
hèt geschrift was vàn dé slavernij èn bevrijding, van koninklijke hybris èn de kinderlijke rebellie,
vol belegeringen & vernietigingen, van ´t geven van wètten èn hèt bréken vàn veronderstelde wetten:
´dé méétlàt´ waarlangs ook èlke vòlgende geschiedenis zou gaan worden blíjven gelègd!?
Als zíjn vader die geschiedenis had geschreven,
zou ze ´Van Mozes tot Magna Carta´
hebben geheten!
Maar híj schrééf haar niet!
En Simon ook niet ~ niet in ´73!
Hij had het al wel geprobeerd, i/d voetsporen van Cecil Roth, maar om wat voor reden dan ook
kreeg hij het [toen] nog níet voor elkaar? Hij ging 40 jaar zwerven,
niet door de woestijn maar naar al die streken vèr van z´n éigen joodse achtergrond,
als Nederland & South Carolina, Skara Brae & ´t jakobijnse Parijs.
Àl díe tijd bleven de verhaallijnen v/d geschiedenis die hij hád kùnnen vertèllen váág ìn z´n gedachten & herinneringen hàngen, zoals familieleden die vriendelijk doch dringend aan z´n mouw trokken op huwelijken en begrafenissen {wat ze sòms óók ècht [nòg blijven] dóen}?!
¨Onderschat nóóit de macht van een joodse tante en al zéker niet het stille, geduldige verwijt
van ´n moeder!? Tot zover Schama´s relaas voor dìt moment...
Wellicht later weer wat méér? Hoe dan ook:
´t blijft boeien, loeien, schroeien
& zich overal mee
´bemoeien´!!