AMERSFOORT WERDer geen godsdienstoefening
gehouden, want toen dominee De Ruig
z’n kerkdienst wilde beginnen, moest men net op appèl!
De afgelopen dagen had hij zo met de één en ander gesproken voordat men naar bed ging.
Dàn kwam men bij elkaar op de 🛌 🛏 bedden en las hij een stukje uit de bijbel ~ zèlf had hij zijn bijbel niet méégenomen ~ en praatte men daar 👉 een poosje over.
Wèl werd er altijd gebeden vóór het 🥘 🍽 éten; dat déden ze stil! Enkele mannen hadden ’Stubendienst’ gekrégen.
Huisschilder Ernsten had al eens drie maanden in Amersfoort gezeten, van mei tot eind augustus 1944, omdat hij zijn 📻 nog niet ingeleverd had!
Hij nam direct een baantje als kámerwacht van blok 9, samen met Koelewijn, Kraan & Van den Broek.
‘s Avonds hadden ze altijd appèl, en omdat hij ervaring had, zorgde hij ervoor dat alles in orde 🙂 was!
Iedereen móest om te half negen 🕣 in bed liggen!
“IK ZEI DAN àltíjd, dat ze daarvoor eerst nog naar de WC moesten gaan, anders haalden ze het niet, maar daar kregen we reuze heibel mee, want ze deden hun behoefte gewoon in de gang.”
Kámerwacht Van Losenoord slaagde er vaak al evenmin in de Puttenaren in het gareel te krijgen.
“WIJ MOESTEN ÀLTÍJD AANTREDEN VOOR DE KEUKEN, RECHTS DE politie 👮🏼♂️ & LINKS WIJ!
De eerste morgen was dat steeds verkeerd, de Putters kònden maar niet op hun plaats komen, want niemand wilde nummer één wezen! Je kon immers ook die commando’s niet verstaan?! Het ging dus erg slecht en daarom duurde het zoo làng!
Toen zei ik tegen Geurts:
‘Dàt gáát niet langer! Ik zal nummer 1 zijn!’
‘Dan ben ik Nr. a!’ zei hij. [...]
Bij het nummeren heb je altijd menschen, die hun nummer duidelijk uitspreken en anderen,
die dat niet doen! Zoetbrood b.v. moest dat steeds voor de troep oefenen en roepen vier, vier, 4, 4, 4, 4!’
Niet iedereen kon het straffe optreden van de kámerwachten overigens waarderen.
Mòr kwam in ‘65/‘66 niet veel verder dan ‘t kamp Vledder, ‘t níeuwe PB DIEVER & ‘t oude HvB Assen.
‘t Ìs inderdaad ‘even wènnen’! Later in Israel vóór de “zesdaagse”
& in Urduns Ma’an & Rabat Ammon in juni ‘67...
MÈT FATAH. RARE
ZOTTE TIJDEN
...!