42902/145 Veertien Bakstenen Op 'n Voedselrantsoen
QQleQ
DAT DE HELFT
OF EEN DERDE IS
VAN HETGEEN EEN ARBEIDER
DIE DIT WERK DOET, NODIG HEEFT!
Het lichaam put zich uit in die zware commando's!
Het teert op z'n reserves: je vermagert! Na 'n week zie je er al tien jaar ouder uit.
Spieren trillen van vermoeidheid! De voeten doen pijn in die ongemakkelijke klompen,
die slecht of helemaal niet passen... Sommigen gaan blootsvoets... Wordt er niet hard genoeg gezeuld - dan de stok erover - en na een werkdag van 12 tot 14 uur keert die stoet der gebroken terug naar het Kamp. Zij die niet meer kunnen, gaan naar de ziekenbarakken. Er is meestal geen plaats.
Er zijn nauwelijks medicamenten. Men wordt er in de regel opgenomen om er te sterven.
En dan sterft men - alleen! Alleen uit '42 hebben we voor zes maanden precieze cijfers
{bijna al die documenten zijn door de SS die wist dat ze zich aan mensen vergreep en
bevreesd was voor straf, vernietigd!}. In die periode werden in zestien Duitse con-
centratiekampen - de geplande massamoord in de gaskamers valt hierbuiten -
110.000 gevangenen binnengebracht! Van hen worden vrijgelaten 5000,
geëxecuteerd 9000, er stierven door uitputting 70.000! Dat is dus
meer dan 10.000 per maand! LdJ had het hier niet over alle
extra kwellingen! Niet over de ondraaglijk pijnlijke lijfstraffen.
Niet over strafappèls als er toch nog ÍEMAND was ontvlucht
{die duurden soms 40 uur}! Niet over de ondraaglijk uiterstzware
wrede lijfstraffen of over 't opsluiten in bunkers waar je verging van
honger & kou! Niet over medische experimenten die duizenden slachtoffers eisen.
Onze Lou heeft 'n algemeen beeld willen schetsen in 't begin v/d jaren zestig v/d vorige eeuw:
vóór òns willen oproepen die wereld waarin men zich, met tienduizenden sáámgenépen in zo'n Kamp, WÒND schuurde a/d medemens! Want waar zó wéinig is te eten & zó weinig verzorging was, bepaalde 't voortbestaan v/d één de dóód v/d ànder! En ìn díe wereld - díe anti-wereld, want ze was totaal
moed-willig ingericht, niet op het leven maar op 't sterven -, in díe wereld
waarin elke nationaliteit en vaak ook elke politieke
groepering erop úit was, zogenaamd, om
zijn 'eigen leden' te beschermen
& dùs ànderen te vertrappen
- dáár kwamen voortaan ook
nu onze landgenoten
steeds vaker
terecht?
DAT DE HELFT
OF EEN DERDE IS
VAN HETGEEN EEN ARBEIDER
DIE DIT WERK DOET, NODIG HEEFT!
Het lichaam put zich uit in die zware commando's!
Het teert op z'n reserves: je vermagert! Na 'n week zie je er al tien jaar ouder uit.
Spieren trillen van vermoeidheid! De voeten doen pijn in die ongemakkelijke klompen,
die slecht of helemaal niet passen... Sommigen gaan blootsvoets... Wordt er niet hard genoeg gezeuld - dan de stok erover - en na een werkdag van 12 tot 14 uur keert die stoet der gebroken terug naar het Kamp. Zij die niet meer kunnen, gaan naar de ziekenbarakken. Er is meestal geen plaats.
Er zijn nauwelijks medicamenten. Men wordt er in de regel opgenomen om er te sterven.
En dan sterft men - alleen! Alleen uit '42 hebben we voor zes maanden precieze cijfers
{bijna al die documenten zijn door de SS die wist dat ze zich aan mensen vergreep en
bevreesd was voor straf, vernietigd!}. In die periode werden in zestien Duitse con-
centratiekampen - de geplande massamoord in de gaskamers valt hierbuiten -
110.000 gevangenen binnengebracht! Van hen worden vrijgelaten 5000,
geëxecuteerd 9000, er stierven door uitputting 70.000! Dat is dus
meer dan 10.000 per maand! LdJ had het hier niet over alle
extra kwellingen! Niet over de ondraaglijk pijnlijke lijfstraffen.
Niet over strafappèls als er toch nog ÍEMAND was ontvlucht
{die duurden soms 40 uur}! Niet over de ondraaglijk uiterstzware
wrede lijfstraffen of over 't opsluiten in bunkers waar je verging van
honger & kou! Niet over medische experimenten die duizenden slachtoffers eisen.
Onze Lou heeft 'n algemeen beeld willen schetsen in 't begin v/d jaren zestig v/d vorige eeuw:
vóór òns willen oproepen die wereld waarin men zich, met tienduizenden sáámgenépen in zo'n Kamp, WÒND schuurde a/d medemens! Want waar zó wéinig is te eten & zó weinig verzorging was, bepaalde 't voortbestaan v/d één de dóód v/d ànder! En ìn díe wereld - díe anti-wereld, want ze was totaal
moed-willig ingericht, niet op het leven maar op 't sterven -, in díe wereld
waarin elke nationaliteit en vaak ook elke politieke
groepering erop úit was, zogenaamd, om
zijn 'eigen leden' te beschermen
& dùs ànderen te vertrappen
- dáár kwamen voortaan ook
nu onze landgenoten
steeds vaker
terecht?
31 dec 2022 - bewerkt op 02 jan 2023
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 15 okt 2024 4816114 ‘t Was niet de eerste keer dat zo’n kleine
- O 15 okt 2024 48160 17 Het Zou slechts een kwestie van tijd zijn
- O 15 okt 2024 48159 13 Wij blijven de vele Joodse en Arabische
- O 15 okt 2024 48158 DD pretendeert niet ‘n professioneel
- O 15 okt 2024 48157 De meeste boeken veronachtzamen of negeren
- O 14 okt 2024 4815612 Ook de onderlinge sjemitische strijd lijkt
- O 14 okt 2024 48155 11 Op z’n Best is Men Daarom Onverschillig
- O 14 okt 2024 48154 Volgens die religieuzen is het geen kwestie
- O 13 okt 2024 48153 Ook voor Israël was dit een unieke oorlog,
- O 13 okt 2024 481529 Maar in plaats daarvan eindigde het met een
- O 13 okt 2024 481518 Vanaf de kostbare en hevige oorlog voor de
- O 13 okt 2024 481507 ‘n Kwestie Van Objectiviteit & Oprechtheid!
- O 13 okt 2024 48149 De Romeinse Verwoesting Van Tsion? Sinds de
- O 12 okt 2024 48148 102 Door Dit Eigenzinnig Dopers Gedrag Ver-
- O 12 okt 2024 48147 16 Het Was Tegelijk Het Nieuwe Van De Jonge