44188V’n Voet In Beide Kampen: Links Rechts Midden

QQleQ

HÈT MOMÈNT
DAT JE BESEFT
DAT JOSEPHUS DE EERSTE -
EN EEUWENLANG DE EERSTE ENIGE -
ÈCHTE HISTORICUS IS, IS WANNEER HIJ,
MÈT ‘N TIKJE SCHULDGEVOEL, ZIJN MOEDER
TEN TONELE
VOERT?!
Hij maakt deel uit
van het Romeinse leger,
waarnaar hij als voormalig militair
gouverneur van Joods Galilea
(zíe:Yodfat) is óvergelopen!
Zoals
gewoonlijk smeekt hij
de Jeruzalemmers om ‘bij zinnen te komen
vóórdàt ‘t hélemáál TÉ Láát is ‘ en aanvaardt hij de onvermijdelijkheid van de ‘wereld almacht’ van Rome met ‘t argument dat “G d” aan Rome díe ròl moet hebben opgelegd
van de nieuwste kastijder der Joden voor hùn
herháálde overtredingen
nu het nog niet
helemaal te laat was:
zo zei Josephus steeds opnieuw maar wéér
tegen de Joden binnen de muren - die hij Dááròm afschildert
als Dé gevangenen v/d meedogenloze, èrg extreem egoïstische, spelletjes v/d zelotenleiders - om het allerergste opnieuw
weer àf te kunnen wenden:
de definitieve verwoesting v/d Tèmpel,
Dé Stàd èn De Mènsen!
Terwijl
hij zó alsmaar doorging,
raakt hij bewusteloos door ‘n steen
die van de muren
werd gegooid!
Verrukt
dat zij deze Jood
die ze nog ‘t mèèst geháát hebben
hadden geraakt, deden al met al zo
nu de verdedigers ‘n úitval,
& Flavius Josephus,
nòg wel steeds bewusteloos,
werd gered door ‘n Vliegende Brigade
van de Romeinse soldaten,
gezonden door
Titus!
‘t Níeuws
dat híj dóód is
verspreidde
zich!
Zeloten
& hun volgelingen waren blíj;
de Joodse burgers van wie Josephus graag dacht
dat ze hun gijzelaars zijn, waren ongelukkig, want nu
hadden ze al
géén kàns meer òm ook
over te lopen naar de veiligheid
van het andere
kàmp?!
En
FJ’s moeder,
die in de gevangenis vastgehouden werd,
haar schouders
op?
Tegen
de mensen
om zich heen zei ze
‘dat ze al sinds het belèg
van Jotapata (Yodfat) [dè plaats
die verdedigd was door het Joodse garnizoen met Josephus
aan het hoofd, en ook al met al dé plaats van zijn infame
desertie naar deze latere Roomse keizer Vespasianus
(de VÁDER van Titus) had geweten
dat ze bij zijn leven nooit meer
iets aan hem zou
hebben.
[...]
Privé
echter hield ze
tegenover haar dienstmeisjes
haar verdriet niet verbòrgen en zei ze
dat ze dan wel gezégend was geweest met kinderen,
maar dat nu het resultaat was
dat ze niet eens die zoon kon gaan begraven
door wie zij juist Zelf begraven
had moeten
worden!
Dat klinkt
tenminste alsof het
wáár kàn zijn; tegelijkertijd ijdel,
uiterst sentimenteel èn met ‘n vlaag v/d gekwelde weemoed
die over Josephus neerdaalde in Rome, na de oorlog,
toen hij al zijn Joodse geschiedenissen opschreef,
waarschijnlijk al niet meer dan vijf jaar
ná de verwoesting
v/d Tèmpel!
Ouwe Mòr
voelde ook
iets dergelijks
i/d jaren ‘50 & ‘60
van de vorige eeuw:
het kamp Erika, die ene kogel
op woensdagmiddag 13 december ‘44,
Salem na-zondagmiddag
op 13 mei ‘45, kamp Vledder,
(Diever/Assen t.t.v. de TT ‘66), Italy & Greece,
Velo/Athene/Piraeus/Cyprus, Haifa, Tel Aviv, Old City in Urdun,
Petra, Zesdaagse, Elji, Rabat
AMMON, BEIRUT, Mersin aka
TARSUS, ETCETERA, Dáár
hebben we het hier in myDi
de voorbije 20 jaar
al eerder en
vaker over
gehad
...

knipoog
29 mrt 2023 - bewerkt op 31 mrt 2023 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende