44253241 De overdaad aan herinneringen i/d Misjna
QQleQ
DOET ‘N
BEETJE DENKEN ÁÁN
DE MANIER WAAROP IEMAND
DIE EEN DIERBARE VERLOREN HEEFT
UIT ALLE MACHT PROBEERT OM DIENS
ESSENTIE IN HERINNERING TE ROEPEN
AAN DE HAND VAN SCHIJNBAAR
VOLKÓMEN ONBEDUIDENDE
details als zijn of
haar kleren of
manier van
lopen?!
Uit
al die
details Láát de
héle ‘mènsch’ zich als
het ware weer ‘samen~
stellen’!?
In feite
aldus doet de misjna
zó 1000 bladzijden lang
niets anders dan ‘terug-
verlangen’?
Maar ondanks
al ‘t idealisme &
de obsessies met ‘n fantasiewereld
🌎 staat de misjna ook in ‘t hier & nu,
te midden van echte, twistzieke,
sceptische, vaak intolerante &
nurks muggenzifterige
Joden.
De inventaris
van afkeurenswaardige
gewoonten vormt indirect aldus
‘n zoveelste zeer levendig sociaal portret dat ons laat zíen hoe
Jóden i/d tweede eeuw in ‘t Late
Romeinse Keizerrijk
leefden?!
Gebruik
de Tèmpelberg
niet als doorsteek,
zo zegt de Misjna, waaruit
blijkt dat dit al vaker gebeurde;
😴slaap 💤 en klets niet
zo op heilige grond ~
‘áán Dé orde van
de DÀG’!
Vrouwen,
ga op de sjabbat niet
opgedirkt met linnen of wollen linten het huis uit,
of met ‘n band rond uw hoofd, of ‘n ‘gouden stads-
tiara’ op (te zien op mozaïeken), of met
neusringen, of diademen ‘tenzij ze
vastgenaaid🧵zijn aan
‘n haarnetje’
(tja)!?
Mannen,
loop niet
naar uw sjabbatsynagoge
op sandalen👡met sierspijkers of -
gerìcht tot de véle Jóden díe mogelijk net als in Doera soldaat waren -
met ‘n helm of ‘n kuras &
beenplaten om!
Geen
van deze
overtredingen op sjabbat
was zo ernstig dat ze ‘n ‘zonde-offer’ vereisten,
maar als ‘n vrouw ‘n kruidenbus, parfumflesje of sierspeld
I/d vòrm van ‘n slak (ook de vorm v/h binnenoor natuurlijk) bij zich heeft,
dan vond althans rabbi Meïr DÀT ‘n
strafbaar vergrijp!
Een
met🩸menstruatiebloed
bevlekte doek voor je sjabbatkleding hergebruiken
is ook geen goed idee {mocht iemand
dat ook al willen}!
Laat
de ÈNKEL~
kettingen & kousenbanden ook
meteen maar zitten, díe zijn ‘vatbaar
voor onreinheid’!
Buiten
het aspect
van ‘handboek voor het Joodse leven’
v/h eindeloze geschrift is er nog iets heel anders
dat er als een spookbeeld àchter opdoemt, & dat is
paradoxaal genoeg het spook
van de Tempel
zèlf?
De schrijvers
v/d MISJNA konden de Tèmpel onmogelijk zelf kènnen;
hooguit hun grootouders of misschien
zelfs wel hun ouders?
Maar soms
schrijven ze
erover alsof hij er nòg
steeds stáát, àls ‘énig
ècht’ middelpunt van
hèt “jóódse
léven?!
Asih, man, 79 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende