45277 Één v/d russificatie-gevòlgen is, dat éérst
QQleQ
DE ARBEIDERSBEWEGING
EN DAARNA DE SOCIALISTISCHE STROMING ZICH ONTWIKKELEN
MET EEN ABSOLUTE ÒNVERSCHÌLLIGHEID VOOR HET ONTWAKENDE,
OEKRAÏENSE NATIONALISME?!
En vaak werd dat zelfs ervaren als een bedreiging!?
In het oosten van Oekraïne (Donbass) vreest men die ‘Oekraïnisatie’....
ook vandaag nog steeds na zoveel jaren vol geweld! De situatie is totaal verschillend in Galicië
(zuidwest Oekraïne) rondom LVIV, de regio die sinds 1795 door Oostenrijk 🇦🇹 geannexeerd werd.
Zij dient als ‘n model en teken van hoop voor die Oekraïners onder Russische maniakale dominantie,
die Oekraïners willen zijn. Dit betreft de grote meerderheid in het centrum van het land
en ‘n kleine minderheid in de Donbass.
Ondertussen mogen we
de verhoudingen niet uit het ook verliezen:
op meer dan 26 miljoen Oekraïners in 1900, leven er minder dan 4 miljoen in Galicië.
Zoals overal in Europa lokt de industriële revolutie 3 soorten reacties uit. De eerste is conservatief,
de tweede is romantisch & de derde socialistisch. De conservatieve reactie in de Oekraïne wordt vertegenwoordigd door de orthodoxe Kerk, die in letterlijke zin de tradities ‘conserveert’,
wel is waar rond een uitgesproken religieuze kern, maar met een veel bredere,
culturele draagwijdte, waardoor ze
de hele bevolking bereikt!
In Galicië kwam hier ook
nog 👈🏽de trouw aan de Habsburgse monarchie bij
🐝 & vooral aan de oude keizer Franz-Josef I, die regeert van 1848 tot 1916. De tweede reactie,
het romantische aspect, vertaalt zich in ‘n identiteitsstrijd, gericht op de verdediging & de herontdekking
v/d taal, de cultuur, de Kozakkentradities &
de geschiedenis van Oekraïne.
Boegbeeld hier is natuurlijk Taras Sjevtsjenko.
De derde reactie, van ‘n socialistische natuur, houdt zich niet bezig met de identiteitsstrijd
v/d Oekraïners, behalve in Galicië, waar Ivan Franko (1856-1916)
er in grote mate in slaagt om beide bewegingen
met elkaar te combineren...
Asih, man, 79 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende