46031113 Trouwe Pottenbakkers Vader Moeder Kind


QQLEQ

“EEN TÍJD OM
TE STERVEN & WEER
OP TE GAAN STAAN?”
De dood werd bij de Joden
ook met veel ceremonieel omgeven!
Als er iemand gestorven was kwam er een aantal
zorgvuldig voorgeschreven rituelen op gang, die begonnen met ‘t afleggen van het lichaam voor de begrafenis: eerst werd het gewassen
& ingewreven met olie of besprenkeld met reukwater. Daarna werd het in ‘n speciaal doodskleed gewikkeld, gemaakt van lange repen linnen: er werden geurige kruiden tussen het lichaam en de wikkels gelegd om de doodsgeur wèg te nemen & òm ‘t hoofd werd ‘n linnen doek gewonden.
Intùssen kwamen familieleden & vrienden bijéén om te rouwen & luidkeels de dode te bejammeren. Van de intensiteit van hun droefenis is ook melding gemaakt i/h Bóek MICHA 1:8, ‘...laat mij 😭 😢 huilen als de jakhals & kermen als de oehoe...’! De rouwenden verscheurden soms al hun kleren, gewoonlijk gemaakt van geitenharen stof & gedragen als teken van onthechting? Ze bestrooiden zichzèlf met stof & as; er waren zo zelfs mannen die naar oud gebruik hun baarden afschoren! Natuurlijke of uitgehakte gròtten deden dikwijls dienst als graftomben. Soms ook al werden ze verzegeld met ‘n grote ronde steen die voor de opening werd gerold & werd zelfs de voorkant met steenblokken afgedekt en wanneer de financiën ‘t toelieten werden er professionele rouwklagers ingehuurd om te assisteren i/h ópenlijk smartvertoon, maar in ‘n Klein Dòrp als Nazaret kon de familie zich waarschijnlijk maar één betaalde rouwklager veroorloven? Volgens ‘n later voorschrift moest ‘n Jood ten minste één professionele rouwklaagster & twee fluitspelers hèbben, als z’n vrouw 👩 begraven werd. Ook dit was 🧺 misschien al ‘n gewoonte in de tijd van Yehosjoea!
13 jan 2024 - bewerkt op 24 jan 2024 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende