46112 De Kìnderen zaten letterlijk a/d vóeten v/d
QQleQ
LERAAR, DIE
BEGÒN MET HET
UITTEKENEN VAN DE 22 letters
van het Hebreeuwse Alef Bet/alfabet:
ze leerden eerst losse woorden en daarna
hele zinnen uit de Tora, die hun enige ‘lees’-
materiaal vormde?
Omdat Hebreeuws
in die Tíjd zonder klinkers werd geschreven, konden ze de klank van de woorden alleen leren door naar de leraar te luisteren👂& hèm hardop
na te zeggen?
Het leren van buiten
werd ‘n belangrijke vaardigheid en de jongens die veel passages uit het hoofd konden opzeggen, konden zodoende uitmuntende
schriftgeleerden worden!
De hele stijl
van het onderwijs was gebaseerd op een cultuur, waarin het gesproken woord doorgegeven werd van generatie op generatie. In ‘t klaslokaal en in de nauwe straatjes in de omgeving hoorde men zó iedere dag dit ritmische, monotone gezang van kleine jongens die hun lessen
van buiten leerden...
In de eeuwen daarna
werd deze methode van leren gezien als van wezenlijk belang voor ‘t behoud van
de Joodse traditie!
Volgens ‘n Verháál
VRÓEG een v/d vijanden van Israël áán ‘n wijze man 👨 hoe de Joden het best vernietigd konden worden?
‘Ga naar hun synagogen en scholen’,
zei hij, ‘als je daar Kìnderen vindt met verheven stemmen kun je ze niet onderdrukken, als je hen niet vindt
kun je het wèl!’
De Joodse historicus Flavius Josephus
uit de eerste eeuw kon enigszins overdreven, maar wel met zekerheid gaan opscheppen:
“Zou iemand van onze natie ondervraagd worden over de wetten, dan zou hij er gemakkelijker opkomen dan op hun eigen naam!
Het resultaat
van deze grondige scholing
in de wetten, waarmee al op zeer jeugdige leeftijd
begonnen is geworden,
is dan ook dat we ze
als ‘t wáre ìn onze
zielen hebben gegraveerd!”
Asih, man, 79 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende