4jaar.
4 jaar geleden heb ik je leren kennen. Die lach, die ogen deden mij smelten. Je bent alles wat ik zoek in een jongen. Helaas heb je al weer 3jaar een vriendin. Zolang jij gelukkig bent ben ik gelukkig. Ookal denk ik niet dat jij nu gelukkig bent, als je begint met samenwonen zou je helemaal blij moeten zijn maar dat ben je niet. Je verhuisde 3jaar geleden leek me een mooie kans om je uit mijn hoofd te zetten. Het leek alsof ik je niet mocht vergeten. Elke keer als ik niet meer aan je dacht kwam ik je tegen. En een jaar geleden kwam ik je weer tegen. Je woonde weer hier. In gedachte maakte ik een sprongetje van blijdschap. Je gaf aan dat je de tijden misten van toen we elkaar nog elke dag zagen. Het lijkt soms of je signalen naar me geeft. Maar wie zegt dat dat geen verbeelding is.
Maar 1ding is niet verandert na die 4jaar, en dat zijn mijn gevoelens voor jouw. Elke jongen die ik tegen kom vergelijk iik met jouw. En weet 1ding..ze kunnen nooit aan jouw tippen.
Ik wilde dat ik het je kon zeggen, misschien moet iik het je nu maar zeggen anders duurt het nog jaren. Maar misschien is het ook beter zo. Ik weet het ff niet meer.
Donderwolk, vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende