4mei...

ave,
dodenherdenking...
de dag dat we herdenken dat ''onze'' soldaten dapper hun ondergang in marcheerden,
om onze vrijheid te verdediging en vooral de ideologie van ''ons''westerse wereld te bewaken ...

ironisch, dat op de dag dat we alle slachtoffers uit oorlogen herdenken de nadruk heel erg ligt op de ''helden'' van de westerse vrij wereld, met de joden als een gebeten hond...
er is op deze dag geen plaats om te herdenken en al helemaal niet vermelden dat de burgers en soldaten van de derde rijk net zo slachtoffers waren van de verwoestende helse oorlog als al die andere...
nee er is geen plaats om te noemen dat door roekeloze acties van de geallieerden er ook een hoop burgers en soldaten van beide partijen onnodig omkwamen ...
er is geen plaats om te vertellen over de vergeldings acties tijdens en na de oorlog tegen de gewone Duitser...
en dan zwijg ik nog over de gruwelen van het rode leger...

elk oorlog kent eigenlijk alleen maar verliezers,
alleen de partij die zogenaamd het sterks was viert zijn zegen...
en herdenkt zijn doden...

ik doe er niet aan mee,althans op deze dag...

de vader van mijn opa was een officier in het leger van Duitse Keizerrijk...
hij vocht om het behoud van de hertogdommen omdat hij van adel was,
hij kreeg een brief van de keizer en kon niet weigeren,kwestie van eer en trouw,
hij bekocht het met verlies van zijn benen...

toen de tweede wereld oorlog begon,
en de nazies het landgoed van mijn grootouders binnen kwamen gelopen,
werden ze niet heel hartelijk verwelkomd door deze veteraan..
met medialies en oorkondes op zijn WWI uniform in zijn rolstoel,
ging de vader van mijn opa naar de nazies toe om verhaal te halen,
de nazie officieren hadden toen nog respect voor hun eigen oorlogs veteranen...
ze nodigden onze familie uit om op de plein van krakow bij hun toespraak te komen als ''ereburgers''...
de vader van mijn opa samen met zijn gezin konden dat niet weigeren...

eenmaal op de plein werden de plannen duidelijk,
de hoogste officier van de derde rijk sprak;
''sinds de middeleeuwen heeft de joodse bevolking krakow onderdrukt,
wij komen jullie bevrijden...''
kort daarna vluchtte mijn opa naar rusland om daar de rode leger te dienen...

terwijl er talloze polen joden verraden,voor het geld,
probeerde de moeder van mijn opa ze te helpen door ze in diens te nemen op het landgoed...
het viel op,en zij werden verraden...
door een jood zelf...
de moeder van mijn opa werd samen met haar dochter (de zusje van mijn opa dus) weggevoerd naar een concentratiekamp,
ze zijn nooit terug gekeerd...

en de vader van mijn opa? die is net voordat ze werden afgevoerd overleden door zijn slechte gezondheid...

ondertussen vocht mijn opa voor de vrijheid,
hij verloor zijn oog daardoor en zijn onschuld...
hij zag Stalingrad branden, gelukkig voor hem stond hij aan de goede kant van de rivier...
zijn taak was burgers van de boten af te halen, de soldaten te helpen op de boot,
en vluchtende soldaten neer te schieten als ze niet meer terug wouwen...

een ware hel...

de tweede wereld oorlog sloeg mijn opa twee maal,
hij verloor eerst zijn moeder en zusje in een consentoratiekamp,
en na de oorlog werd de landhuis en al zijn bezittingen door de communisten afgepakt...
hij zelf vluchtte samen met maar een koffer met bezittingen richting het westen...
zo als velen van de oost Europese aristocraten...

dit is een beknopte geschiedenis van mijn opa,van mijn familie...
en zo als ik al eerder zei,oorlog kent alleen verliezers,
hij en zijn familie , dus mijn familie zijn er een van,
een van de vele...

ik herdenk de doden niet op 4 mei omdat het zo hoort,
omdat het moet op die dag...
ik doe het op mijn manier, wanneer ik het wil...
laat mij de slachtoffers van de oorlog(en) herdenken elk keer als ik mijn familieverhalen over de oorlog(en) vertel...
elk dag dat ik kan zeggen dat ik in vrijheid leef...




sincerely yours
R.Albert