Gisteravond was ik pas om 21:30 thuis. Dat is voor mij heel erg laat. Ik lig normaal gesproken om half 9 in bed en ik slaap een half uur later in. Dit ritme is belachelijk belangrijk voor mij. Ik kan er echt van balen als ik mijn bedtijd mis.
Ik kwam zo laat thuis omdat ik gisteren in de avonduren de derde bachelor honours introductie bijwoonde. Op het programma stond speeddaten met verschillende departementen binnen de faculteit diergeneeskunde om ons alvast te oriënteren op de mogelijkheden voor het individuele project wat je als honours student mag doen tijdens de periode dat de rest een normale thesis schrijft. Nu al. De thesis wordt pas geschreven in het derde jaar en wij zitten nu net over de helft van het eerste jaar.
Een aantal weken geleden twijfelde ik nog of ik het honours programma wel wilde volgen. Die twijfel is compleet weggenomen door de ongelooflijke hoeveelheden mogelijkheden die er worden geboden binnen dat programma. Onderzoek.. Dat spreekt mij wel aan. Maar aan de andere kant wil ik zo graag gewoon praktiserend dierenarts worden. Misschien proberen te specialiseren en in een tweedelijns praktijk terecht komen? Combinaties zijn mogelijk, werd mij gisteravond verteld. Maar als je onderzoek wilt doen, zit je wel gebonden aan Utrecht terwijl ik misschien wel weer terug zou willen naar Drenthe.
Goed, dat zijn allemaal beslissingen die ik nu helemaal niet hoef te gaan maken. Terug naar het doel van deze logjes. Hardlopen en gezond eten. Beide heb ik gisteren niet uitgevoerd.
Niet hardlopen was sowieso de bedoeling. Na de 25 kilometer van zaterdag, hadden mijn spiertjes behoefte aan rust en wat rek en strek oefeningen.
Gezond eten ging de hele dag goed, tot de avond. Bij de Honours bijeenkomst zou er eigenlijk pizza aanwezig zijn, maar de bezorger is nooit komen opdagen. Dus toen ik eindelijk op een station terecht was gekomen, met nog twee minuten voordat mijn trein vertrok, heb ik gauw een zakje winegums gehaald. Eenmaal thuis had Vriend uit liefde en medelijden een patatje en een kaassoufflé voor mij gehaald. Vanochtend, na een wat minder plezierig toiletbezoekje, heb ik mij direct weer herpakt. In mijn ogen is dit ook gewoon hoe het werkt. Het kan niet altijd van een leien dakje gaan.
Vriend had ook een kromme naald en ijzergaren voor mij gehaald zodat ik een verwoede reparatiepoging op mijn trailschoentjes kon gaan loslaten. Dit heb ik vanmorgen direct gedaan. Straks ga ik tien kilometer rennen en dan zullen we zien hoeveel nut het heeft gehad
. Ik heb echt geen geld om nieuwe schoenen te kopen :'