6* en dan?

Dan schrijf je dinsdag middag ofsoo nog een stukje waarin staat dat je zoveel van die jongen houdt en dat echt werkelijk alles goed gaat komen. Ook volgens hem want hij voelt zich alleen maar kut en meer is er namelijk niet. En dan heb je woensdag beetje gedoe omdat je gewoon normaal iets tegen A. wilt zeggen waarop hij zegt doe niet. Ik vraag waarom niet? Hij zegt; ben je gvd dom ofsoo? Ik stil en verdrietig omdat hij tegen me moet schreeuwen. Ik fiets vooruit en zeg niks ben beetje aan het sniffen hebt een pruillipje. Bij het stoplicht komt ineens S. aanrijden die ziet dat er iets is, komt naar je toe en jij barst in janken uit. Dan rij je weer door en wacht bij R. zn huis en dan begint het gesprek.

Ineens begint hij allemaal dingen te zeggen dat jij beter verdient enzovoorts, dat jij en hem niet bij elkaar horen dat ze te veel gezeik hebben dat hij denkt dat je niet tevreden met hem bent.

En ja dan maakt hij het uit. Hij gaat ineens lief doen bied iets te drinken aan snikkend zit je daar binnen. J. moest ook huilen.

Jij nog harder huilen natuurlijk.
Dan fietst hij nog een stuk mee ook.
Hij heeft nog niet echt een idee of hij dit wel wilt of niet.
Dan stopt hij ergens en gaan jullie weer verder praten.
Hij zegt allemaal lieve dingen.
Die had je allemaal eerder willen horen.

En dan is het ineens uit. Boem, pats, een klap in je gezicht.
Zomaar ineens na een facking jaar en een maand en een week.
Dan dwingt ook je ma je nog ff dat je toch moet gaan werken.
En dan zie je hem volgende dag op school weer, nog steeds kk hard jankend.

Hij komt op je af en neemt je over (je staat eerst met een vriendin te knuffelen en hij neemt dat dus over) hij drukt je tegen zich aan en vraagt dingen als; gaat het? Hij streelt je gezicht en je haren.
Hij zegt dat je rustig moet worden. Je kijkt hem aan, je wilt hem zoenen. Je ziet hem lopen, je noemt hem nog steeds schat. Maar toch ga je langzaam de werkelijkheid zien. Het is over.

Je wilt het niet, je kan het niet begrijpen.
Je bent kapot.
Helemaal vertieft en verneukt van binnen.
Je jankt bij alles en iedereen.
Je weet niet of het ooit nog goed komt.
Je wilt eigenlijk niet meer verder.

Er is altijd een kans.
Een kans dat het nog goed komt.
Maar hoe groot is die kans?
Vast niet zo groot.
Hij heeft je namelijk niet voor niets gedumpt.

Het was speciaal, maar blijkbaar niet speciaal genoeg.


EMO liefdesverdriet huilen
10 jun 2007 - bewerkt op 10 jun 2007 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van STRESSKIP*
STRESSKIP*, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende