7 maanden huwelijk op de klippen

Ik zet maar 7 maanden in de titel, anders denken mijn naastenliefde nog dat het over mijn eigen huwelijk gaat!!

wij hebben een stel vrienden waar we sinds ongeveer 3 jaar mee bevriend zijn. We kenden hen van het cafe. In engeland zijn de cafe's ietsjes anders dan in Nederland. Het is hier een beetje 'Cheers' achtig- 'where everybody knows your name' (stel zingende Imke achter de computer met baby op schoot voor) dus wij stonden vaak aan de bar kletsen met wie er ook stond en met de 'barmaids'. De man van het stel, M. was er altijd wanneer wij er waren en we hadden altijd veel lol met hem. niet alleen had hij een leuk humeur, hij was ook aardig en heeft vaak wat klusjes voor ons in huis gedaan. Wij zagen hen echt als vrienden, en zij kwamen bij ons op de vrijgezellenfeesten en wij bij hen.

In Juni vorig jaar gingen zij trouwen na 10 jaar samen te zijn geweest. Het was een leuk stel en trouwen was een logische 'volgende stap' in hun relatie.

In de maanden erna begon M. steeds meer met een ander stel om te gaan. Vooral met de vrouw van het stel, J., in het cafe begonnen roddels de ronde te doen. Waar hij eerst nog gezellig met iedereen kletste zat hij nu alleen bij hen, en zei hij op zijn hoogst ons even gedag wanneer hij een drankje ging halen. W, zijn vrouw, ging alleen op vrijdag uit, maar aangezien zij het andere stel niet echt mocht, begon ze dat ook minder te doen. Wij kregen een kindje en verhuisde, dus zagen hun minder. Wanneer John terug naar het cafe ging praatte hij amper met M, M. had dan vaak al de hele dag in het cafe gezeten met zijn nieuwe vrienden en was nog lang niet van plan naar huis te gaan.

Begin Januari gingen we samen uit, terwijl John's moeder op Ilse paste. We zagen M. en vroegen hoe het met W. ging. 'we hebben wat moeilijkheden op het moment.' zei hij, en daar liet hij het bij. Twee weken later belde W. 'Ik vroeg me af of ik langs mag komen. Ik heb jullie huis nog niet gezien, en de kleine niet sinds ze 3 weken oud was, er is ook zo veel gebeurt'. 'Ja, kom je alleen of met M?' ' Alleen, we zijn uit elkaar.' verder zei ze niet veel erover. Ik wilde ook niet veel vragen, want ik denk altijd: ze komen zelf wel met hun verhaal als ze er klaar voor zijn'.

Woensdag kwam ze dan eindelijk langs. Haar verhaal:
'M. begon steeds vaker en langer uit te gaan, en steeds meer met dat stel. Hij ded alles om niet in huis te zijn. In November ging het nog goed, ze zaten er aan te denken met de pil te stoppen in het nieuwe jaar. In december verwende hij haar met kerst cadeautjes, maar kregen zij ook de eerste ruzie waarin hij liet blijken dat hij het niet meer zag zitten.
Elke keer als hij met dat stel uit was geweest kregen zij thuis ruzie. Hij was amper thuis, en als hij al thuis was praatte hij niet tegen haar.
Hij begon zijn mobiel overal bij zich te dragen en apart te slapen. Begin Januari zei hij dat hij twee weken pauze wilde. Ze snapte het niet. Ze vond een keer zijn mobiel en keek er op. Er stonden tig sms'jes van de vrouw van het stel op- sms'jes die niet normaal waren. Ze vroeg ernaar en hij zei dat het 'grappen' waren geweest.
Binnen de twee weken 'bedenktijd' had hij het al besloten. hij wilt niet meer met haar verder. Ze dacht dat het aan haar lag, tot ze dus met zijn oude vrienden begon te praten, en hoorden dat hij iedereen buiten aan het sluiten was. Hij kwam zelfs minder op zijn werk.

het klinkt gewoon alsof hij helemaal in de ban is geraakt van dat stel. Hij ziet niks anders meer dan hen, en ik heb het idee dat hij zich goed door hen laat opstoken. Ik vind het zo sneu voor haar: voordat hij dat stel leerde kennen was hij zo gezellig en aardig. Nu is dat over. Hij is gewoon in een paar maanden helemaal veranderd, en niemand snapt er iets van, zij nog het minst. Na 10 jaar bij elkaar, dat je huwelijk dan binnen 7 maanden op de klippen kan gaan!

Wat mij nou raakte aan het hele verhaal- behalve de medegevoelens voor haar - is dat dat gewoon zo makkelijk zo opeens kan gebeuren. Ze hadden het zo goed samen. als het bij hen kan gebeuren, kan dat toch bij iedereen? Ik moet er niet aan denken dat dat bij mij en John gebeurd en toch kan dat, dat laten zij dus weer zien.

groetjes Imke